Vandaag 27 jaar geleden
Kom, laat ik eens gek doen… Eind augustus 1989 schaf ik een DB Railkarte aan. Een soort Duitse tienertoerkaart. Voor een x-bedrag een x-aantal dagen onbeperkt met de trein door de Bondsrepubliek toeren. Zo kan het dus gebeuren dat ik op dinsdagavond in Hamburg FC St. Pauli met 1-1 zie gelijkspelen tegen FC Homburg en 24 uur later in het Olympiastadion van München zit, 800 kilometer zuidelijker!
Vanuit het hoge noorden in één ruk door. Met een nachttrein beland ik de volgende ochtend al vroeg in de Beierse hoofdstad. Van slapen is onderweg niet zoveel terecht gekomen. Tijdens een dag in München valt er echter zóveel te zien, dat je alle vermoeienissen van zo’n lange reis spontaan vergeet. De topper tussen Bayern München en 1.FC Köln voldoet eveneens aan alle verwachtingen. Meer dan dat zelfs! Bij mijn persoonlijke première in de Olympische arena van 1972 maak ik temidden van 68.000 toeschouwers mee hoe der Deutsche Meister van 1989 die Geissböcke met huid en haar verslindt. Het wordt maar liefst 5-1! Met drie goals van Olaf Thon. Einmal Schalker, immer Schalker!
Veel tijd om na te genieten heb ik niet. Ik keer met een nachttrein meteen weer terug naar Nederland. De tweede opeenvolgende nacht met nauwelijks tot geen slaap. Alleen de gedachte al. Als ik me anno 2016 aan zo’n inspannende onderneming zou wagen, heb ik minimaal zes weken nodig om te herstellen. Zoiets kan bruin vandaag de dag met geen mogelijkheid meer trekken. De jaren gaan tellen.
23 augustus 1989 Bayern München – 1.FC Köln
I was there…