Vandaag 2 jaar geleden
Van de 545 wedstrijden waarin ik Schalke 04 live heb mogen aanschouwen, is de afstraffing twee jaar geleden in het Champions League-duel tegen Chelsea misschien wel de meest pijnlijke geweest. Het verkloten van de kansen op de Duitse landstitel in 2001 en 2007 deed nóg meer pijn, maar dat betrof in beide gevallen optelsommen van een heel seizoen. Seizoenen vól spektakel en gedenkwaardige wedstrijden.
Ik heb Schalke echter nooit zo vernederd zien worden als bij dat Champions League-treffen op 25 november 2014. En dan nog wel in eigen stadion! Voor eigen publiek! Een jaar eerder is het al vrij kansloos 0-3 geworden tegen Chelsea. Ditmaal is het een graadje erger.
Na de 1-1 twee maanden eerder op Stamford Bridge 1-1 dicht je Schalke vooraf in een uitverkochte Arena wel een kleine kans toe. Maar, nee hoor. Het lijkt helemaal nergens op. Open huis achterin. Chelsea loopt er doorheen alsof het niks is. Met Jan Kirchhoff als tragische hoofdrolspeler. Man, man, wat speelt die gozer dramatisch. Je leest weleens van die verhalen over matchfixing. Afgaande op die eerste 45 minuten, zou het mij niks verbazen als Abramovich het vakantiegeld van de lange centrale verdediger met een paar roebels heeft aangevuld… Enige positieve is dat de schade halverwege slechts 0-3 bedraagt.
In de rust praat ik even bij met Marco. Stoom afblazen. De materiaalman is aanwezig met de hele selectie van Vitesse. Zeg maar Chelsea 3. Een bedrijfsuitje. Alsof ik me gedurende die eerste 45 minuten al niet genoeg heb zitten ergeren, wrijft Peter Bosz, een andere oude bekende uit Apeldoorn, nog wat extra zout in de wonde. Vitesse’s toenmalige trainer gaat uitgebreid staan analyseren wat er naar zijn deskundige mening misgaat aan Schalke-kant. Ik stel hem voor om Kirchhoff mee te nemen naar Arnhem. Helaas geeft Peter geen gehoor aan mijn verzoek. Ik vind het trouwens nog altijd knap hoe Vitesse dat teamuitje destijds buiten de media heeft weten te houden.
Kirchhof blijft in de tweede helft in de kleedkamer achter. Chelsea neemt wat gas terug, scoort desondanks nog twee keer. 0-5! Wát een blamage! De foto’s van Eva Carneiro vormen zodoende de enige mooie herinnering aan een avond om gauw te vergeten. Een schrale troost.
25 november 2014 Schalke 04 – Chelsea
I was there…