Vandaag 23 jaar geleden
Go Ahead Eagles is in 1992 na een verblijf van vijf seizoenen in de eerste divisie teruggekeerd in ’s lands eliteklasse. De animo om weer naar echte stadions en echte clubs te gaan, is vrij groot onder de supporters. Als er in het seizoen 1993-1994 een extra trein gaat naar Ajax-uit, ga ik mee. Ik betaal zegge en schrijve 31 gulden voor de treinreis én het kaartje! Pak ‘m beet 13 of 14 euro. Voor een evenementenparkeerkaart in zo’n parkeergarage bij de Amsterdam ArenA betaalt de melkkoe, c.q. stadionbezoeker anno 2016 bijna evenveel.
Met een speciale voetbaltrein naar Ajax is een hele belevenis. Ik heb Go Ahead Eagles vaak in Amsterdam zien spelen (al kan ik beter zeggen ‘verliezen’, want dat was vaste prik in De Meer), maar ik ben er niet eerder met een grote groep geweest. Dat haalde je in the eigthties wel uit je hoofd, tenzij je levensmoe was…
Het gezelschap dat meegaat, heeft een aanzienlijke omvang. Een mannetje of 400. Waarvan enkele tientallen uit Apeldoorn. Iedereen die ook maar een beetje feeling met Go Ahead Eagles heeft, gaat mee. Voor de verandering hoeven we eens niet naar Deventer. De Go Ahead expres stopt in Apeldoorn. Niet Amsterdam CS, maar Diemen is het eindpunt. Vanaf het station daar gaat het te voet naar De Meer. Een klein half uurtje lopen. Ik heb het traject al vaker gelopen. Maar nooit met zo’n groep. Ingekapseld door van die donkerblauwe overvalbussen en ME’ers zet de stoet zich in beweging. Enkele honderden Eagles-fans. Een machtig gevoel. De politie heeft de zaak goed onder controle. Alles is afgezet. Ajax-supporters zien we op weg naar het stadion alleen in de verte. Die Amsterdammers kijken wel hun ogen uit. Zóveel boeren hebben ze in de Watergraafsmeer niet eerder gezien…
Go Ahead Eagles krijgt met 4-0 aan de broek, maar we beleven een onvergetelijke middag. Het uitvak, Vak N, staat goed vol. In het ernaast gelegen hoekvak van de Reynolds tribune, Vak M, zit de harde kern van Ajax. Die zijn daar enkele jaren eerder vanaf de F-Side naartoe verhuisd.
We zien toevallig wat oude bekenden zitten, die we weleens zijn tegen gekomen bij uitwedstrijden van het Nederlands elftal. Tot twee keer toe hebben we met de heren in hetzelfde onderkomen gelogeerd: in Finland en Wales. Ik heb zelden zo’n stelletje mafkezen meegemaakt. In de in het Olympisch stadion van Helsinki gevestigde jeugdherberg vlogen op een gegeven moment de stapelbedden door de slaapzaal… Enfin, een aantal van die gasten zit die middag dus op Vak M. We zeggen ze dus in koor gedag. Je ziet ze vreemd opkijken. Van: hebben ze het nou over mij? Roepen ze mijn naam? Ze begrijpen er helemaal niets van. Geweldig.
De Amsterdamse politie laat niets uit de hand lopen. Die is wel wat gewend. Na afloop voert ze de hele meute geroutineerd terug naar Diemen. In no time zitten we weer in de trein naar huis. Na een bijzonder geslaagd schoolreisje.
28 november 1993 Ajax – Go Ahead Eagles
I was there…