Vandaag 18 jaar geleden
Het is dringen geblazen voor aanvang van de basketbaltopper tussen de Capitalinos en de Orientales. De toegang tot het Coliseum van de Ciudad Deportiva verloopt op z’n Cubaans. Nogal chaotisch. De politie moet er aan te pas komen om te voorkomen dat de menigte de kassahokjes onder de voet loopt. Onder streng toezicht wurmen zich meer dan 15.000 kameraden naar binnen.
Voor 1 peso, omgerekend bijna een dubbeltje, nestel ik me op de tweede ring tussen het volk. De stemming is uitgelaten. Bij ieder punt van de Capitalinos, die al vlot een voorsprong nemen en die langzaam maar zeker uitbouwen, weerklinkt een oorverdovend gejuich, springt alles en iedereen op. Onder het toeziend oog van Che Guevarra – of beter gezegd diens reusachtige beeltenis aan een muur – verpulveren de basketballers uit de hoofdstad hun tegenstanders uit het Oosten en veroveren de titel.
Na het laatste fluitsignaal neemt het publiek massaal bezit van het speelveld om hun kampioenen te kunnen eren. Spelers gaan op de schouders, flessen worden ontkurkt, er wordt gedanst, gesprongen en gehost. Ik weet me ook door te werken naar het gelijkvloerse gedeelte van de hal, sta er met m’n neus (en camera) bovenop. Aangezien niemand mij wegstuurt, blijf ik keurig bij de winnende basketballers staan wanneer ze zich opstellen voor het in ontvangst nemen van hun medailles. Wanneer Alberto Juantorena, de atleet van weleer, de prijzen uitreikt, sta ik naast hem. Heel televisiekijkend Cuba kan er rechtstreeks op Telerebelde van meegenieten.
15 januari 1999 Ciudad Habana