Vandaag 11 jaar geleden
De fusieclub Racing White Daring Molenbeek probeert in tweede helft van de jaren ‘70 binnen Brussel het grote Anderlecht van de troon te stoten. Met een zekere Jan Boskamp als één van de drijvende krachten in de ploeg behalen de Molenbekers in 1975 hun allergrootste succes: de Belgische landstitel.
Vanaf de jaren ’80 gaat het langzaam bergafwaarts. We zijn alweer enkele fusies en faillissementen verder wanneer ik in 2006 persoonlijk polshoogte ga nemen in de Brusselse probleemwijk. De bespeler van het Edmond Machtensstadion staat in die periode bekend onder de naam FC Brussels, hoewel de volledige naam FC Molenbeek Brussels Strombeek luidt. Een hele mond vol. Tussen2004 en 2008 bivakkeert de nazaat van RWDM in (zonder ‘de’…) eerste klasse. Van een serieuze bedreiging van Anderlecht in eigen dorp is dan al lang geen sprake meer.
FC Brussels is verankerd in vergane glorie. De buurt. Het stadion. Alles verkeert er in een nogal verregaande staat van ontbinding. Vroeger wilde zo’n troosteloze omgeving nog weleens dienen als vruchtbare voedingsbodem voor toekomstige kampioenen die de armoede via de voetballerij ontvluchten. In recente jaren onderscheidt jeugdig talent uit de beruchte Brusselse banlieue zich meer op andere terreinen dan op een sportveld.
8 april 2006 Molenbeek