Vandaag 22 jaar geleden
Een vijftal jaren na het openen van het IJzeren Gordijn blijft een uitstapje naar Oost-Europa altijd nog omgeven door een zweem van geheimzinnigheid. Een paar dagen naar Praag in het spoor van het Nederlands elftal is een heel avontuur. Met de trein naar Tsjechië. Met een overstap in Duitsland in – of all places – Schwandorf.
De Tsjechische hoofdstad wordt met recht één van de allermooiste steden van Europa genoemd. Een levend openluchtmuseum. Al waarschuwt één van de receptionistes van het hotel waarin ik samen met De Kleef gestationeerd ben dat we overal op onze hoede moeten zijn. Waar we dan precies voor op moeten passen is me tot op de dag van vandaag niet geheel duidelijk.
Tenzij ze de zigeunerhoertjes op het Wenceslausplein bedoelt, die met verlokkelijke aanbiedingen de meest opwindende plekjes van Praag bloot willen leggen. Je voor slechts hundert Mark laten uitkleden op een door de dames zorgvuldig geselecteerde locatie. Nou nee, dank je wel. Hoe dom kun je zijn? Om allerlei vervelende ziektes op te lopen bij een vlotte wip langs de Moldau lijkt me nou niet zo’n lekker vooruitzicht.
Ziek worden we toch wel. En wel van de wanprestatie die onze jongens van Oranje leveren in het stadion van Sparta Praag. Ook toen al. Zo gek veel is er de afgelopen 22 jaar dus niet veranderd.
25 april 1995 Praag