Achter de bal aan (29): Barcelona (Catalunya)
26 april 2017
Een doordeweeks programma in de Liga Santander doet me besluiten om voor het sinds augustus 2015 weer eens een of meerdere wedstrijdjes mee te pikken in Spanje. Zowel Sporting Gijon als Deportivo Alavés, twee van de drie clubs uit de Primera División waar ik niet eerder op de tribune zat, speelt op Jornada 34 een thuiswedstrijd. Grote kans derhalve dat ik een van de twee kan afstrepen. Misschien zelfs wel allebei. Helaas… het wordt geen van beide.
Het eerste probleem dat zich aandient is om een enigszins betaalbare vlucht naar Spanje te vinden. Geen sinecure. Want sinds meneer Erdogan is begonnen het toerisme naar Turkije de nek om te draaien, mag het Iberisch schiereiland zich weer in toenemende populariteit van Nederlandse en Duitse toeristen verheugen. Een en ander drijft de prijzen van een vliegticket flink op. Bovendien valt de bewuste speeldag ook nog eens middenin de Nederlandse Meivakantie. Tsja, daar weten die zogenaamde prijsvechters wel raad mee. Ik zie ticketprijzen voorbijkomen waarvoor ik met gemak zeven of acht keer heen en weer naar Engeland of Schotland kan vliegen.
Wanneer ik op 20 maart bij Ryanair een nog enigszins betaalbaar retourticket Weeze – Girona boek, komt er nog een probleempje bij. De definitieve speeldata van het op miercolés aangekondigde competitieprogramma zijn nog niet vastgesteld. Wanneer Sporting of Alavés, zoals gehoopt op woensdagavond hun duels tegen respectievelijk Espanyol en Eibar afwerken, kan ik probleemloos via Barcelona per lange afstandsbus of binnenlandse vlucht naar Asturië dan wel Vitoria-Gasteiz verder reizen. Mooi niet. De een speelt al op dinsdag, de ander op donderdag. In beide gevallen valt dat niet te combineren met de door mij gekozen en geboekte data. Heb ik weer!
Van pure ellende gooi ik mijn geplande reisschema dus maar in de prullenbak. Er bestaat maar één alternatief: Barcelona! En eerlijk is eerlijk. Er zijn minder aangename plekken denkbaar om tweeënhalve dag te vertoeven. En om Messi in het blaugrana aan het werk te zien tegen Osasuna is evenmin een straf. Maar toch, als ik had kunnen kiezen, was ik liever naar Gijon of Alavés gegaan…
Een dag voor de wedstrijd arriveer ik al in de Catalaanse hoofdstad. Ik verzeker me meteen maar van een toegangskaartje. Twee jaar geleden, toen ik Barça het arme Getafe met 6-0 zag verpulveren, gingen de entradas más baratas voor de hand voor ruim vier tientjes. Inmiddels rijzen de toegangsprijzen voor de voorstellingen van Messi en zijn kompanen helemaal de pan uit. Ik kan niet beoordelen of het wellicht komt door de torenhoge inflatie in Catalunya, maar de ticketprijzen voor FC Barcelona tegen CA Osasuna variëren in prijs van… 59 tot 157 euro. Het moet niet gekker worden! Voor de goede orde: met de bezoekers uit Pamplona hebben we het over de hekkensluiter van de hoogste Spaanse voetbalklasse!
Voor bijna 60 euro planten ze je dan ergens op de vierde ring neer en zit je allesbehalve droog. De wedstrijddag belooft sowieso weinig goeds. In Badalona, waar ik verblijf, regent het vrijwel de hele dag. Barça TV laat nochtans de zon schijnen in de huiskamer. Het clubkanaal laat z’n kijkers volop nagenieten van de voor Barça zo succesvol verlopen Clásico van drie dagen eerder. De 3-2 zege in het hol van de Madrileense leeuw kan in z’n geheel worden teruggekeken. Bij Messi’s winnende goal in blessuretijd, zijn 500e treffer in Catalaanse dienst, gaan de commentatoren in hun enthousiasme dwars door het plafond . Goooooooooooooool! Justicia poëtica en historica! Als toegift mag de verstokte fan eens goed gaan zitten voor Messi’s kunststukjes. Alle 500 komen ze voorbij. De een nóg mooier en verbluffender dan de ander!
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Barcelona (lees Messi) de toeschouwers bij de ongelijke strijd tegen de rode lantaarndrager wel waar geeft voor hun dinero. De neerslag blijft binnen de perken, doelpunten regent het volop in Camp Nou. Nou zijn ze in Pamlona wel gewend om door hordes wilde stieren door hun stad te worden gejaagd. Barça kent eveneens bijzonder weinig mededogen met de gasten uit Navarra. Zelfs zonder Suárez en Neymar loopt het Osasuna behoorlijk onder de voet. Het wordt 7-1. Onder meer door goles 501 en 502 van Leo himself, voor wie voor de aftrap een spandoek over vier ringen wordt uitgerold ter gelegenheid van de mijlpaal die hij in Madrid bereikte. Als de werkdag van de maestro er na 63 minuten opzit, en trainer Luis Henrique zijn sterspeler rust en een vroege applauswissel gunt, staat het publiek op de banken. Messiiiiiiiiiiii, Messiiiiiiiiiiii, Messiiiiiiiiiiii galmt door de oude betonbak.
Het is een van de weinige keren dat het publiek tekenen van leven vertoont. De teller stopt op deze avond bij 63.989. ‘Slechts’ 63.989 toeschouwers. Voor Barca-bergippen niet bepaald superaantallen. Al zijn ze wel weer van heinde en verre gekomen om de Camp Nou Experience in levenden lijve te ervaren. Aziaten met verrekijkers. Aziaten met mondkapjes voor. Met vlaggen zwaaiende Ieren. Schooklassen uit niet-nader identificeerbare Oostbloklanden. Uruguayanen wier held niet meedoet. En, zoals altijd, de onvermijdelijke Nederlanders. Tientallen. Complete families. Bijna al hun vakantiegeld jagen ze er op één druilerige avond doorheen.
Ik denk dat er wereldwijd weinig voetbalstadions bestaan waar meer selfies worden gemaakt. In Boca 524 , hoog in de nok van het stadion, moeten stewards gedurende de hele wedstrijd allerlei dagjesmensen wegsturen die zichzelf of hun metgezellen voor de neuzen van de anderen in hun vak willen vereeuwigen. Met het veld waarop Messi loopt als achtergrond!
In een heksenketel zal de Barcelona-arena niet zo gauw veranderen bij een ordinair tussendoortje tegen Osasuna. Voor echte voetbalsfeer kan de ware liefhebber beter plaatsnemen in De Adelaarshorst. Aan de stemming aan Vetkampstraat kan Camp Nou met al z’n toeristen niet tippen. In Deventer op hun beurt hebben ze geen Lionel Messi…