Achter de bal aan (38): Zwickau, Westsachsen
4 augustus 2017
Ruim vier jaar geleden heb ik eens overnacht in Zwickau tijdens een voetbaltrip in het oosten van de Bondsrepubliek. Bij die gelegenheid ben ik wezen kijken op de Baustelle Westsachsenstadion. Slopers hebben het stadion van FSV Zwickau in die aprildagen van 2013 al vakkundig met de grond gelijk gemaakt. Bedoeling is dat op dezelfde plek een nieuw en eigentijds onderkomen moet verrijzen voor de lokale voetbaltrots. Het gemeentebestuur beslist anders. Het oude Westsachsenstadion ondergaat weliswaar een renovatie, in de buitenwijk Eckersbach wordt bovendien een compleet nieuw home voor de Fussball-Sportverein uit de grond gestampt.
Drie weken voorafgaand aan de Ost-derby FSV tegen Rot Weiss Erfurt heb ik me al online verzekerd van een ticket. Geloof het of niet, maar ik verkeer op dat moment nog echt in de veronderstelling dat Stadion Zwickau de nieuwe naam betreft van het oude Westsachsenstadion. Tsja, iedereen vergist zich weleens. Zelfs ik, zo blijkt. Gelukkig ga ik met de tijd mee en beschik ik sinds kort over navigatie. Heel handig. Fantastische uitvinding. Ze dirigeert mijn Focus zonder omwegen naar het juiste stadion. Na een enerverende puzzelrit over de Bundesstrassen 95 en 93 rijd ik ruim tweeënhalf voor de aftrap Eckersbach binnen. Een aanzienlijke politiemacht staat al op strategische punten opgesteld als ontvangstcomité.
Hoewel het Stadion Zwickau in september 2016 in gebruik is genomen, mankeert aan de infrastructuur nog wel het nodige. Aan- en afvoerwegen zijn alles behalve klaar. De enige fatsoenlijke weg vanuit het centrum van Zwickau naar het stadion, is door werkzaamheden slechts gedeeltelijk begaanbaar. De tramrails liggen er, er rijden alleen nergens trams. Het stadion an sich kan er best mee door. Een beetje kaal misschien. Zal wel zo horen in het kader van de functionaliteit. Vier afzonderlijke tribunes. De hoeken opengelaten. En niet zo’n klein beetje open, maar echt open. Alles is dan wel overdekt, veel beschutting biedt het niet, In de wintermaanden lijkt het me geen pretje op deze tribunes plaats te moeten nemen. Wind en neerslag hebben vrij spel. Zoals op deze dag de zon dat heeft.
Het decor maakt veel goed. De buurt ademt DDR-sfeer. Flats tot zover het oog rijkt. Blokkendozen volgens aloud Oostblokmodel. Monotonie van het meer bouwvallige soort. Grijs. Grauw. Zelfs het stralende zomerweer laat er geen vrolijker lichtje over schijnen.
Ondanks deze nogal troosteloze omgeving wacht me in elk geval een allervriendelijkst onthaal… Terwijl ik datgene doe wat ik overal doe – foto’s maken –, komt een gozer mij ongevraagd gezelschap houden. Een boom van een vent. Midden dertig, zo schat ik. Gehuld in een rood FSV-shirt. Wat ik aan het doen ben? Waar ik vandaan kom? Hij behoort kennelijk tot de huishoudelijke dienst. Evenals een dag eerder bij Lok Leipzig krijg ik ‘instructies’ over de ter plekke door de FSV-ultra’s opgestelde richtlijnen. Hij geeft me te verstaan dat hij foto’s van de Kurve nergens op het internet wenst terug te zien. Of ik dat goed in de oren wil knopen. Wel wenst hij me veel plezier. Dat dan weer wel. Netjes.
Welke sancties er staan op niet naleven van reglementen vertelt hij niet. Ik neem de mededeling (of dreigementen?) ter kennisname aan en wacht eventuele reacties en represailles vol spanning af. Nadat om zeven uur de aftrap heeft plaatsgevonden, leg ik de bewegingen van de zogenaamde Red Kaos uiteraard gewoon vast met mijn Samsungetje. Ik laat me toch zeker niet door de eerste de beste de boerenpummel de wet voorschrijven. Kom nou toch.
Op de tribune gaat het gezanik vrolijk verder. Naast me in Block C1 zit een meneer met aanmerkingen op mijn gefotografeer. Of ik die mensen ken die ik vastleg? Om vervolgens een heel betoog over me uit te storten over privacyregels, portretrechten en weet ik wat al niet meer. Als ik hem aan zijn verstand probeer te brengen dat ik enkel wat sfeerplaatjes schiet, dringt dat niet helemaal tot hem door. Rare jongens, die Zwickauers.
De wedstrijd is het aanzien nauwelijks waard. Het verbaast me weinig dat zowel FSV als de bezoekers uit Thüringen na drie speeldagen in Liga 3 zonder overwinning blijft. Wát een blind gedraaf! Gelukkig zijn de supporters van beide clubs beter op dreef. Voetbal is eine Herzensangelegenheit, las ik ergens op de FSV-website. Nou, ze laten hun hart wel spreken. De ambiance is heerlijk. Foto’s maken mag dan niet van de knapen van de Red Kaos, ik hoop dat ik wel mag schrijven dat ze hun team voorbeeldig ondersteunen. En zonder iemand tekort te willen doen, hetzelfde geldt voor de collega’s uit Erfurt in het uitpuilende uitvak tegenover de FSV-Kurve. Ere wie ere toekomt.