Vandaag 11 jaar geleden
Terroristische aanslagen zijn helaas van alle tijden. Ik ondervind elf jaar geleden aan den lijve de gevolgen wanneer ik in aansluiting op een voetbaltripje in Ierland en Engeland vanaf John Lennon Airport in Liverpool weer naar huis wil vliegen.
Tien dagen nadat de Britse autoriteiten claimen een serie geplande aanslagen op vluchten naar de Verenigde Staten te hebben verijdeld, zijn de veiligheidsmaatregelen op Britse luchthavens maar weer eens aangescherpt. Het is maar goed dat ik ruimschoots van tevoren achteraan sluit in de enorme rijen die zich voor de paspoortcontroles hebben gevormd, anders sluit ik niet uit dat ik m’n vlucht met EasyJet naar Schiphol zou hebben gemist.
Het schiet allemaal niet erg op. De zenuwen liggen blank. Mede omdat het overbelaste vliegveldpersoneel niet bepaald uitblinkt in efficiency. Zo moet iedere reiziger z’n schoenen uittrekken zodat de security zich er van kan vergewissen dat ze geen explosieven meesmokkelen tussen de geurvreters.
Zelfs een invalide vrouw in een rolstoel ontkomt niet aan de waanzin. Met tientallen anderen kijk ik vanuit de rij toe hoe drie beveiligers de bejaarde dame uit haar stoel tillen om haar van haar schoeisel te kunnen ontdoen. De klok tikt onderwijl onverstoorbaar verder. Het leidt tot nóg meer oponthoud. En irritatie bij de vele wachtenden die door dit vele minuten durende getil en getrek hun vlucht dreigen te missen.
20 augustus 2006 Liverpool