Vandaag 26 jaar geleden
Onder het voorzitterschap van Elton John beleeft Watford FC in de jaren ‘80 een bloeiperiode. De aanvallers Luther Blissett en John Barnes schieten The Hornets naar de top van het Engelse voetbal.
De status van topclub is slechts van tijdelijke aard. Zoals geen enkele andere club lukt het de voetbaltrots van het aan de noordwestkant van Londen gelegen stadje om structureel uit de schaduw te treden van de échte grootmachten uit de Engelse hoofdstad, Liverpool en Manchester. Met zekere regelmaat pendelt Watford FC nadien heen en weer tussen de hoogste en op een na hoogste speelklasse.
In het seizoen 1991-1992 is Watford FC afgezakt naar Barclays League Division Two. Spurs-legende Steve Perryman moet ‘eredivisievoetbal’ terugbrengen op Vicarage Road.
Tegen Charlton Athletic ben ik van de partij. Wat me altijd zal bijblijven van die zaterdagmiddag in Watford is de tamelijk ludieke wijze waarop David James zijn warming-up afsluit. Vanaf het veld jaagt de latere keeper van het Engelse elftal minuten achtereen ballen in de staantribune achter de goal. Vol enthousiasme retourneren de daar staande Watford-supporters keer op keer het speeltuig aan hun idool. Hilariteit alom. Over interactie tussen voetballers en supporters gesproken. Met zoiets quasi-onbenulligs kweek je dus binding en breng je de juiste stemming erin.
21 september 1991 Watford