Vandaag 30 jaar geleden
Mijn favoriete tv-serie Eastenders blijft me ook in 2018 aan de buis kluisteren. Voetballen op Upton Park behoort sinds de verhuizing van West Ham United naar het Olympisch stadion helaas niet meer tot de mogelijkheden in East-London.
Upton Park maakt nostalgische gevoelens los. Op de Boleyn Ground, zoals de officiële naam van het oude stadion van the Hammers luidt, woon ik in 1984 voor het eerst in levende lijve een voetbalwedstrijd op Engelse bodem bij. Those were the days. De hedendaagse miljoenenbusiness van de Premier League heeft het voetbalklimaat nog niet verziekt. ‘The English disease’, de Engelse ziekte, woedt destijds in volle hevigheid. Hordes losgeslagen hooligans trekken met een spoor van vernieling door het Verenigd Koninkrijk en over het Europese vasteland. Met West Hams beruchte en befaamde Inter City Firm als toonaangevende firm.
Upton Park oefent 112 jaar lang een magnetische aantrekkingskracht uit op voetbalfans in claret and blue. Als ik er op de tweede dag van 1988 terugkeer voor West Hams competitieduel tegen Luton Town in de Barclays League Division One, blijven troubles off the pitch achterwege. Per metro met de District line of de Hammersmith & City line oostwaarts. Steeds meer voetbalfans stappen onderweg in. Naarmate de plek van bestemming nadert wordt een zekere spanning voelbaar. Vanaf Upton Park tube station te voet naar het nabijgelegen stadion. Langs Green Street Market. Just follow the crowd.
Het zijn de donkere dagen tijdens de regeerperiode van Margaret Thatcher. The iron lady. Waar je in Engeland ook komt, alles lijkt grauw. Voetbalstadions gelden als één van de plekken waar de Engelsman de sores van alledag even kan vergeten. Niet zo vreemd dus dat het er met zekere regelmaat flink losgaat.
2 januari 1988 London