Vandaag 24 jaar geleden
Het voetbalfeest van Poetin dat momenteel in Rusland gaande is doet me met een zekere weemoed terugdenken aan 1994. Samen met de Kleef, Eduard en Heinrich reis ik 24 jaar geleden Oranje achterna in wat de Amerikanen destijds in hun grenzeloze onbescheidenheid betitelen als The greatest show on earth.
Op weg naar Orlando vanuit Washington D.C., waar het openingsduel van het Nederlands elftal een moeizame 2-1 zege op het altijd lastige Saoedi-Arabië oplevert, maken we een tussenstop in Atlanta. In de hoofdstad van de zuidelijke staat Georgia staan twee jaar later de Olympische Zomerspelen op stapel. Vanuit Atlanta voorziet CNN de wereld bovendien van nieuws.
Atlanta is toch bovenal ‘de hoofdstad’ van Coca-Cola. ’s Werelds meest gedronken frisdrank komt hier in een plaatselijke apotheek in 1886 voor het eerst uit de fles. In The World of Coke, het museum van de frisdrankengigant kunnen we alle 39 verschillende smaken die Coca-Cola anno 1994 produceert stuk voor stuk proeven.
Het meest verbaas ik me over de ‘zwartwit-toestanden’ in de geboorteplaats van dominee Martin Luther King. Ik kijk vreemd op van wat ik zie. Als downtown tijdens de lunchpauzes het fastfood in sneltreintempo over de toonbanken rolt, gaan blanken keurig bij blanken zitten en de Afro-Americans bij de Afro-Americans. Alsof dat zo hoort. Alsof ze elkaar bijten. Meer dan 130 jaar na de afschaffing van de slavernij in de VS is van rassenscheiding nog absoluut geen sprake. Bizar. Schokkend.
Coca-Cola ter plaatse waarschijnlijk de enige gemeenschappelijke deler. Coke is everywhere!
23 juni 1994 Atlanta