Maandelijkse archieven: juni 2018

Seizoen nog altijd niet voorbij voor Albatross

Het seizoen 2017-2018 wordt er voor Albatross eentje van de lange adem. Na de 1-2 nederlaag tegen Turkse Kracht Deventer is van degradatie naar de vierde klasse vooralsnog nog altijd geen sprake. Na drie nacompetitieduels krijgt het seizoen opnieuw een staartje.

De kans om zich al veilig te spelen liet de ploeg van trainer Wilco Woutersen zondagmiddag tegen het geslepen Turkse Kracht aan zich voorbij gaan. Op de hobbelige grasmat in Ugchelen maakte captain Sander van Hal een 0-1 achterstand nog wel ongedaan. Een tweede goal van de Deventenaren kon de thuisclub niet gelijk trekken.

Doordat Sportclub Enschede afgelopen week het eerste elftal terugtrok mag Albatross met Juventa ’12, VIOS Beltrum en GVA gaan strijden om de opengevallen plek in te nemen. Donderdagavond krijgt de formatie uit Ugchelen bij Juventa ’12 in Wierden een eerste herkansing.

Bij verlies degradeert Albatross naar de vierde klasse en is het seizoen voorbij. Bij winst kan op zondag 24 juni in een thuiswedstrijd tegen de winnaar van de tweestrijd tussen VIOS Beltrum en GVA het derdeklasseschap alsnog worden veiliggesteld.

 

Servische fans maken geen vrienden in de Goffert

Vandaag 11 jaar geleden

Het in Nederland gehouden Europees kampioenschap voetbal voor spelers onder de 21 jaar kent een heus schandaal. Bij de in Nijmegen gespeelde poulewedstrijd tussen Engeland en Servië nemen ‘fans’ van de tegenpartij Engelse spelers verbaal onder vuur vanwege hun huidskleur.

Samen met mijn destijds achttienjarige neefje Huub bevind ik mij destijds op de bewuste avond op het plaats delict. Naar het schijnt laten onverbeterlijke schreeuwers uit de Balkan zich niet onbetuigd en maken zij apengeluiden.

Hoewel er ongetwijfeld het een en ander geroepen zal zijn, moet ik eerlijk zeggen dat ik er ter plekke weinig van mee krijg. Het is mij niet opgevallen, terwijl wij in de Goffert nota bene naast de kooi met de meest fanatieke Servische aanhangers staan. Normaal gesproken ben ik vrij gespitst op wat er op tribunes gebeurt en ontgaat mij weinig. Pas als na de wedstrijd in de media de verontwaardiging losbarst, verneem ik hoe bont die vermeende ‘fascisten’ het gemaakt hebben.

Het moet dus wel heel erg geweest zijn.

17 juni 2007 Nijmegen

 

AGOVV gedegradeerd naar de derde klasse

AGOVV is gedegradeerd naar de derde klasse. In de beslissende nacompetitiewedstrijd lieten de Apeldoorners het zaterdagmiddag afweten tegen OWIOS. Twee minuten voor het einde van de tweede verlenging moest het elftal van trainer Jerry Cooke buigen voor het tiental uit Oldebroek: 2-1.

De thuisploeg ging met een voorsprong rusten. Cornell Balk had de groenwitten in de 24e minuut op 1-0 gebracht.

Na een rode kaart voor De Boer speelde AGOVV bijna veertig minuten plus een half uur in extra tijd met een man meer. Het trok geen profijt uit deze overtalsituatie. De ingevallen Yuri Brentjens bracht de bezoekers in de laatste minuut van de officiële speeltijd weliswaar op gelijke hoogte, in de noodzakelijk geworden verlenging ging het alsnog mis.

In plaats van de duimschroeven extra aan te draaien, was AGOVV niet bij machte de tien Oldebroekers de genadeklap toe te dienen. Al in de eerste helft van de extra tijd liet OWIOS een uitgelezen mogelijkheid op de 2-1 liggen. Met een strafschoppenserie in aantocht gaf de sterk ingevallen Essaddouq  de Blauwen het beslissende duwtje naar de derde klasse.

Berg en Bos decor van eindstrijd WK voor militairen

Vandaag 27 jaar geleden

Het is moeilijk voorstelbaar, maar het terrein van AGOVV is in 1991 het decor geweest van een heuse WK-finale! In vreedzame tijden waarin krijgszuchtige wijkraden hun zware geschut nog niet in stelling hebben gebracht, huisvest sportpark Berg en Bos de finale van het wereldkampioenschap voor militairen.

Als afsluiting van een enerverend toernooi speelt zich aan de Laan van Spitsbergen de klassieker Italië – Duitsland af. Namens de Apeldoornse Courant, die destijds nog wél bericht over elk aansprekend sportevenement in het grootste dorp van de Veluwe, ben ik aanwezig om verslag te doen.

Het spant er even om of de finale wel in Apeldoorn kan plaatsvinden. De Duitsers boren de finalekansen van Turkije evenwel de grond in. Voor het geval de Turken zich zouden hebben geplaatst voor de eindstrijd, zag de organisatie zich genoodzaakt de beslissende wedstrijd te verplaatsen naar de Wageningse Berg. Dit vanwege de verwachte toeloop van Turkse voetbalfans.

Zover komt het niet. Ten overstaan van 2.000 toeschouwers schieten Italianen en Duitsers met scherp. Het spektakelstukje eindigt 3-3. Ook de verlenging brengt geen beslissing. De Azzuri, met het 22-jarige wonderkind Pierluigi Casiraghi van Juventus als blikvanger, nemen de noodzakelijke strafschoppen beter.

16 juni 1991 Apeldoorn

GOS sta-in-de-weg voor titelverdediger Oranje

Vandaag 26 jaar geleden

Na het uiteenvallen van het Sovjetimperium doen de voormalige kameraden tijdens het EK voetbal van 1992 mee onder de naam Gemenebest van Onafhankelijke Staten.

Tijdens de eindronde in Zweden zijn de samengevoegde voetballers uit de voormalige Sovjetrepublieken de tweede tegenstander van het Nederlands elftal.

Nadat ik de voorgaande avond in Solna (Stockholm) getuige ben geweest van de Scandivische broederstrijd tussen gastland Zweden en Denemarken rijd ik vanuit mijn tijdelijke onderkomen in het gehucht Stenstorp met de auto naar Göteborg. Een afstand van pak ‘m 150 kilometer.

Het GOS houdt de titelverdediger uit Nederland in het Nya Ullevi zowaar op 0-0. De jonge Alexei Mikhailichenko maakt Ruud Gullit het voetballen onmogelijk. Keeper Dimitri Kharin is op deze maandagavond onpasseerbaar.

15 juni 1992 Göteborg

Tussen Berg en Bos: Dele Alli

Toegegeven, een WK voetbal mét het Nederlands elftal is altijd leuker. Met uitzondering van die azijnzeikers wiens levensmissie het lijkt om af te geven op alles dat voetbalgerelateerd is, hoop ik evenals de meeste rechtgeaarde Nederlanders bij elk WK of EK dat ‘we’ eventjes die cup mee naar huis nemen. Enig chauvinisme is tenslotte niemand vreemd. Als voetbaljunk kijk ik zeker uit naar wat er komende weken in Rusland zónder Oranje gaat gebeuren. Naarmate de aftrap nadert begint het bij mij steeds meer te kriebelen.

Een zegen van dat Nederland er niet bij is, is wel dat we verstoken blijven van al die praatprogramma’s op tv waarin zogenaamde deskundigen zo nodig hun mening moet geven. Het merendeel van die oprechte politici, derderangs acteurs, gelipte zangers, Rusland-deskundigen, Peter R. de Vries en andere kunstenmakers en egotrippers hebben sowieso zelden iets zinnigs te melden. Wie zit er nou te wachten op hoogdravende theorieën die zulke wijsneuzen op het kijkersvolk loslaten?

Geleuter over dat onze jongens van Oranje sowieso niets te zoeken hebben op Poetins voetbalfeestje, geloof ik wel. Ze zijn er niet. Punt uit. Hadden ze zich maar moeten kwalificeren. Simpel zat. Al hebben ze in Zweden, Servië, Denemarken, Zwitserland, Polen of IJsland echt geen betere voetballers dan bij ons. Een kwalificatiepoule met Gibraltar had het Nederlands elftal ook wel overleefd, zo stel ik me voor.

Spannend wordt het in Rusland hoe dan ook pas als de groepswedstrijden voorbij zijn en de knock-outfase aanbreekt. Vanaf 30 juni, wanneer de sterkste zestien landen over zijn gebleven, begint het voetbalfeest pas echt. Pas dan kan iedereen op het puntje van zijn stoel gaan zitten.

Favorieten? Bij het geven van prognoses van wie wereldkampioen wordt, komt denk ik iedereen wel uit bij hetzelfde rijtje: Brazilië, Spanje, titelverdediger Duitsland, Frankrijk of België. Bij de Argentijnen, vier jaar geleden finalist, valt of staat alles met of er Messi er zin in heeft. Aan outsiders sowieso geen gebrek. Hoe sterk zijn Uruguay en Colombia? Kunnen de Afrikaanse vertegenwoordigers Senegal of Egypte misschien stunten?

Zelf heb ik altijd een zwak voor de Engelsen. Die ‘Hurricane’ Harry Kane legt ze er wel erg gemakkelijk in. Dele Alli is mijn persoonlijke WK-held. Pas 22, maar wát een beest. En wát een klasse. Hopelijk beheerst de uiterst getalenteerde etterbak van de Spurs zich een beetje en zit z’n eigen temperament hem niet te veel in de weg.

Ga er maar eens aanstaan met al een wedstrijdje of zestig, soms wel zeventig, in de benen. Ook voetbalmiljonairs zijn geen machines. Hoeveel geld ze ook op hun bankrekening hebben staan, WK-succes zal vooral afhangen van hoe de vedetten een loodzwaar seizoen in de Primera Division, de Premier League, de Bundesliga of Ligue 1 alsmede de extra belasting van Champions- of Europa League hebben doorstaan. Niet iedereen zal okselfris aan de aftrap verschijnen. Velen lopen misschien zelfs al wel voor het eerste fluitsignaal op hun laatste benen. Neymar heeft wat dat betreft wel een streepje voor op Messi en de rest. Het moet meezitten op zo’n toernooi. En vooral hopen dat de video-referees geen al te groot stempel op het verloop van de wedstrijden drukken…

Een goede start is het halve werk, zo leert het verleden. Met de Rode Duivels in pole position. Een openingswedstrijd tegen Panama leent zich voortreffelijk om meteen al het zelfvertrouwen en het doelsaldo op te krikken. Hoe verwerkt de Mannschaft al het gedoe rond Özil en Gündogan? Het thuisfront in de Heimat roert zich flink naar aanleiding van die foto met ‘hun’ president. Niet zo slim van de boys om zich voor propagandadoeleinden te lenen. Of het ontslag van de Spaanse bondscoach Lopetegui twee dagen voor de ouverture van La Roja tegen de Europees kampioen. Niet bepaald een bijster gelukkig moment.

Ik zie in elk geval meer dan genoeg om me op te verheugen.

© RK

 

Lauwe stemming voor EK-duel Italië – Spanje

Vandaag 30 jaar geleden

Aan de eindronde van het EK voetbal van 1988 nemen slechts acht landen deel. Een behoorlijk verschil met de over-gecommercialiseerde happenings van tegenwoordig.

Voordeel is wel dat ik tijdens het onvergetelijke toernooi in de Bondsrepubliek op elke speeldag een wedstrijd kan bezoeken. Italië – Spanje in het Frankfurter Waldstadion is al de vierde wedstrijd op EURO88 waar ik bij ben.

Enkele uren voor aanvang aan het duel in Groep A is een EK-sfeertje ver te zoeken in de binnenstad van de Main-metropool. Aan pleinen om bezoekende voetbalfans op te vangen en vertier te bieden, doet men drie decennia geleden nog niet. Italianen lopen er mondjesmaat, Spanjaarden nauwelijks.

Het beruchte Bahnhofsviertel is daarentegen vast in… Engelse hand. Daags voor het risicoduel tegen Nederland verzamelen grote aantallen Britse liefhebbers zich in Frankfurts rosse buurt. Om alvast in de juiste stemming te komen voor de confrontatie een dag later in het 250 kilometer noordelijke gelegen Düsseldorf.

14 juni 1988 Frankfurt am Main

 

Toeschouwers laten het afweten in Rheinstadion

Vandaag 31 jaar geleden

De Bundesliga eindigt in het seizoen 1986-1987 rijkelijk laat. Een mooie gelegenheid derhalve om op de voorlaatste speeldag Abstiegskandidat Fortuna Düsseldorf eens gaan te bekijken tegen Werder Bremen.

Aan het einde van de jaren ’70 en het begin van de eighties kennen de Fortunen hun succesvolste periode in de hoogste – dan nog – West-Duitse voetbalklasse. Met local heroes als de broertjes Allofs, libero Gerd Zewe, Rudi Bommer en Wolfgang Seel halen de Düsseldorfers in 1979 zelfs de finale van de Europa Cup voor bekerwinnaars. In Basel moeten ze in Barcelona – met Johan Neeskens in de basis – hun meerdere bekennen.

Het voetballen leeft in die jaren nochtans niet echt in de hoofdstad van Nordrhein-Westfalen. Bij de thuiswedstrijden van de populaire ijshockeyers van de Düsseldorfer EG aan de legendarische Brehmstrasse komt soms meer publiek kijken dan bij de plaatselijke Bundesligavoetbalclub. In het oude Rheinstadion is het vaak Tote Hose…

Het laatste thuisduel tegen Werder Bremen vormt daarop geen uitzondering. Terwijl er voor het tegen degradatie vechtende Fortuna nota bene veel op het spel staat. Toch blijven er die middag van de meer dan 70.000 plaatsen in het oude Rheinstadion bijna 62.000 onbezet.

13 juni 1987 Düsseldorf