Grenscontroles zorgen voor het nodige oponthoud

Achter de bal aan (44/1): Belgrado

 25 juli 2018

Via Boedapest naar Belgrado reizen lijkt misschien niet de meest voor de hand liggende manier, het blijkt wel het meest praktische. Door voor een keertje niet bij Ryanair te boeken maar ervoor te kiezen om met Transavia vanuit Rotterdam te vliegen ontsnap ik bovendien met reisgenoot Erik Pasman bij toeval aan een staking van Ryananair-personeel. Soms zit het ook weleens mee.

Vanaf Rotterdam The Hague Airport zitten we in minder dan twee uur in Hongarije. Zeven uur ´s ochtends vertrek. Voor negenen al op de plek van bestemming. De bijna 400 kilometer naar Beograd nemen wat meer tijd in beslag. Het idee om ons door een minibusje van een Servische organisatie genaamd Terra Travel naar de Servische hoofdstad te laten vervoeren, blijkt een gouden greep. In de aankomsthal staat er al netjes iemand op ons te wachten. Als ook de zeven anderen zich hebben gemeld die meereizen, vertrekken we.

Meer dan zes uur zal de transfer duren. Tot aan de Hongaars-Servische grens verloopt alles voorspoedig. Aan de grens begint het gelazer. Ouderwetse paspoortcontroles zorgen voor ruim twee uur oponthoud. Op twee banen staan lange rijen. Roestvrij en roestig staal kokend in de brandende zon. Niet overal in Europa kan iedereen zo maar binnenwandelen.

Temidden van alle drukte opvallend veel auto´s met een Nederlands kenteken. De meeste inzittenden hebben niet echt een Nederlands uiterlijk. Lokale zigeuners proberen een centje, forintje of dinartje bij te verdienen. Met poetsmiddelen in de aanslag bieden de harde werkers hun diensten aan bij het verwijderen van de resten van de vele Hongaarse vliegen die aan een tragisch einde zijn gekomen op de voorruiten van veel voertuigen.

Het ellenlange wachten vergt wel het nodige van ieders geduld. Het duurt al zeker anderhalf uur voordat we Hongarije uit zijn. Om 12.10 uur is dat gepiept. De operatie om Servië in te komen verloopt vervolgens iets minder traag. Na welgeteld 38 minuten kan onze chauffeur zijn weg naar Belgrado vervolgen. Op hobbelige wegen. Langs velden vol zonnebloemen. Tot zo ver het oog rijkt.

Nadat de piloot het merendeel van onze medepassagiers heeft afgezet in Novi Sad, levert hij ook ons keurig af bij ons hotel voor de komende twee nachten. Prima service. Een ´dagexcursie´ voor slechts 25 euro .

Het bijwonen van voetbalwedstrijd staat er op de eerste avond van ons verblijf in Belgrado helaas nog niet op het programma. Rode Ster kwam een avond eerder al in actie in de voorronde van de Champions League. Na het verorberen van een reusachtige schnitzel en een uitgebreide verkenningstocht door het centrum van de stad ben ik op tv wel getuige van een live verslag van Ajax tegen Sturm Graz.

Dat wil zeggen, ik vang flarden op van wat zich voltrekt in de Johan Cruijff Arena. Van wat er gebeurt kort na de penalty waaruit Lasse Schöne de Amsterdammers kort na rust op een 2-0 voorsprong brengt, krijg ik niets meer mee. Ik val in slaap. Het vroege vertrek uit Apeldoorn (kwart voor vier ’s ochtends) eist z’n tol.