Als dat klotenvirus de wereld niet verziekt had, dan had ik nu waarschijnlijk een voetbalreis door half Europa achter de rug. Als onverbeterlijke chauvinist had ik de route van het Nederlands elftal naar EK-goud al helemaal uitgestippeld. Na drie poulewedstrijden in Amsterdam via Boedapest en Bakoe naar Wembley! Op 7 en 8 juli stonden de halve finales op het heilige gras in Londen gepland, op zondag 12 juli de finale. Inderdaad ja, het jaar 2020 had zo’n mooie voetbalzomer kunnen krijgen.
Helaas moeten Oranjeminnaars een jaar geduld uitoefenen. Hopen maar dat de lieve vrede in het land in de tussentijd gewaarborgd blijft. Voor wie zoals ik eenmaal besmet is met voetbaleritis, valt het niet mee. Hartstikke leuk hoor dat in de grote Europese voetballanden de competities ten einde worden gespeeld. Ik ben al geen Teletekstsupporter en ik kan nou niet zeggen dat ik echt op het puntje van mijn stoel kruip voor alle live duels die Ziggo dagelijks op de buis brengt. Voor krakers van het kaliber Eibar – Mallorca of Brighton – Norwich City zet ik de tv niet aan. Van Italiaans voetbal ben ik al helemaal geen liefhebber. Hooguit voor Messi of Manchester City ga ik goed zitten. Al valt Barça dit seizoen bar tegen. Tegen die VAR die Real Madrid kampioen van Spanje maakt, schieten de volgevreten Catalanen duidelijk te kort.
Zelfs de meest voetbalmaffe tv-kijker lijdt mee vanuit zijn luie stoel. Wát een onvoorstelbaar trieste bedoening zeg, die lege stadions. Coronaproof, dat dan wel weer. Het toevoegen van stadiongeluiden of projecteren van denkbeeldige toeschouwers maakt het er allerminst sfeervoller op. Sommige clubs plaatsen zelfs reusachtige schermen om hun fans interactief te laten meekijken. Meest bedroevend vind ik die stukken karton met afbeeldingen van supporters. Die plakkaten moeten de fans in kwestie dan het gevoel geven dat ze toch live op de tribune aanwezig zijn. Tegen betaling uiteraard. Wát een poppenkast. Al vond ik die Osama Bin-Laden die het stadion van Leeds United binnenglipte, wel weer getuigen van humor. Maar daar zullen anderen ongetwijfeld anders over denken. Niet iedereen apprecieert foute grappen. Voor je het weet, staat het hele land op z’n kop.
Bij de voorzichtige herstart van het betaalde voetbal in Nederland moeten we het stellen zonder beeltenissen van spraakmakende helden uit verleden en heden. Gelredome of de MAC3PARK Arena zullen voor de sier niet worden uitgedost met het uitvergrote smoelwerk van Jan Pietersz. Coen, Arie Boomsma, Wilfred Genee, Akwasi of andere veelbesproken gapers. Je zou het positief kunnen noemen dat publiek weer mondjesmaat welkom is wanneer FOX Sports haar abonnees vanaf augustus gaat verblijden op het rechtstreeks uitzenden van nietszeggende oefenpotjes tussen clubs uit de eredivisie of de Keuken Kampioen Divisie. Een voorzichtige stap in de goede richting om clubs de beschikbare stadioncapaciteit weer voor maximaal eenderde te laten benutten.
Ik heb zo mijn twijfels. Ik ben bang dat het idee al bij voorbaat gedoemd is te mislukken. Maar misschien is dat ook wel de bedoeling… Wat de KNVB in samenspraak met de deskundigen van de overheid en de RIVM bedacht heeft, lijkt mij in de praktijk nogal lastig uitvoerbaar. Tijdrovende logistieke operaties. Met een ‘tijdslot’ voor stadionbezoekers als heetste hangijzer. Waarom ook voor de makkelijkste weg kiezen als het moeilijk kan? Veel instanties in Nederland ontlenen er hun bestaansrecht aan. Neem zo’n RIVM. Een half jaar geleden volslagen onbekend bij het overgrote deel van de bevolking. Nu komen we er nooit meer vanaf.
Ik begrijp best dat alle dodelijke slachtoffers die te betreuren vielen als direct gevolg van recente demonstraties de KNVB extra waakzaam maken. De wijzen in Zeist kunnen niet voorzichtig genoeg zijn om besmettingsgevaar in te dammen. Zelfs al heeft dat wel de vervelende bijwerking dat de weinige fans die voorlopig wél aanwezig mogen zijn er bijna een dagtaak aan krijgen om hun clubje 90 minuten lang live aan het werk te zien. Een bond kan zich de ellende natuurlijk ook zelf op de hals halen. Zeker in tijden waarin het inlevingsvermogen van veel Nederlanders openlijk in twijfel wordt getrokken, getuigt het van weinig inlevingsvermogen om stadionbezoekers bloot te stellen aan nóg meer achterlijke regels dan waar voorheen al sprake van was.
Om toeschouwers fasegewijs toe te laten tot de verschillende vakken van een stadion, werkt natuurlijk voor geen meter. Voor anderhalve meter al helemaal niet. Toch gaat de KNVB eisen van goedwillende toeschouwers om vanwege het zoveelste hoogdravende protocol uren van tevoren hun plekje op de tribune in te nemen. Na afloop van een wedstrijd moet iedereen net zo lang blijven wachten totdat speciaal gecertificeerde lieden in gele of oranje jassen van een deskundige uit een regiekamer een seintje krijgen de ongeduldige meute weer te laten vertrekken. Vak voor vak. Je zult toevallig bij een avondwedstrijd de laatste trein naar huis moeten halen en niet enkele minuten eerder weg mogen van zo’n toegewijd lid van het stewardgilde. Dan sta je daar toch maar mooi met je goede gedrag en je mondkapje.
Wat gebeurt er als iemand onderweg naar de Kuip of de Johan Cruijff Arena onverhoopt in een file terecht komt of problemen ondervindt bij het vinden van een parkeerplaats? Of allebei. Of wanneer de IJsselbrug in Deventer de weg naar de Adelaarshorst verspert? Wordt laatkomers dan de toegang geweigerd? Moet iedereen die zich door overmacht niet tijdig bij de stadioningang meldt meteen weer onverrichter zake naar huis? Ondanks het bezit van een geldig toegangsbewijs! Er zal maar eens een storing komen bij de elektronische toegangspoortjes. Wat dan? Grote kans dat dan alles tot stilstand komt.
Het wordt helemaal wat als straks in het najaar de weersomstandigheden verslechteren. Door mensen onnodig lang in storm en regen te laten wachten alvorens ze een stadion in of uit mogen, vatten die mensen kou. Ze lopen dan een verhoogd risico ziek te worden. Een ouderwetse verkoudheid kan iemand zelfs in afwachting van die lang verwachte tweede coronagolf maar zo oplopen. Eén onschuldig kuchje kan dan al fataal zijn. Met een verhoogd risico op een klap met een lange lat in de nek als vervelende toegift. Bij bezoekers van voetbalwedstrijden mag dat. Het leven van voetbalfans doet er immers niet toe. Niemand wordt in Nederland meer in zijn bewegingsvrijheid beperkt dan degenen die voor hun plezier een wedstrijd in het betaalde voetbal willen bijwonen.
Voetbalsupporters mogen in Rutte’s anderhalvemeterdictatuur zelfs niet juichen of zingen, zo was al in een eerder stadium kenbaar gemaakt. Het opperbevel in Den Haag stelde voor om als compensatie maar een toeter mee te brengen. Dat zorgvuldig geïnstrueerd personeel toeters meteen in beslag neemt, daar had onze minister-president in al zijn enthousiasme niet aan gedacht. Weet meneer Rutte veel hoe het er in een Nederlands voetbalstadion aan toegaat. Supporters moeten zwijgen. Leuzen scanderen is in Nederland in coronatijden een privilege dat enkel is voorbehouden aan de beklagenswaardige slachtoffers van de slavernij.
Iets te luidruchtige tribuneslaven moeten spontane uitingen van vreugde volgens de nieuwe richtlijnen bekopen met een stadionverbod van drie maanden. Boete en administratiekosten van de KNVB komen daar als toegift bovenop. Verschil moet er wezen, hè. Wie per ongeluk niest, komt het stadion al bij voorbaat niet in. Iemand zal van pure opwinding maar een scheet laten omdat hij het in zijn hoofd haalt een duel van zijn favoriete club te willen wonen. Stel je voor zeg. Wat zullen de inquisiteurs van de KNVB en het Centraal Informatiepunt Voetbalvandalisme bedenken als straf voor zo’n ernstig vergrijp? Stokslagen? Zweepslagen? Of misschien zelfs wel het verplicht moeten volgen van een heropvoedingscursus onder leiding van een gerenommeerd woordkunstenaar.
Het is wel duidelijk dat al die arme mensen die naar eigen zeggen in Nederland stelselmatig onderdrukt worden nooit in een voetbalstadion komen. Gelukkig maar, zou ik haast zeggen. Anders was het leed helemaal niet meer te overzien geweest.
© RK