Twee jaar geleden maakte Lisanne de Krosse de overstap van SV Dynamo naar Regio Zwolle Topvolleybal. Met eredivisie-ervaring in haar bagage keerde de 23-jarige middenaanvalster deze zomer terug bij de club waar zij ooit als klein meisje haar sportieve loopbaan startte. Vol verwachting kijkt de thuiskomer er naar uit om op het vertrouwde nest aan een nieuw eredivisie-avontuur te beginnen.
De afronding van haar studie en een nieuwe baan in Schalkhaar droegen bij aan de terugkeer naar Apeldoorn. “In februari had Dynamo-trainer Michael Beugelsdijk al eens gebeld. Ik had op dat moment nog geen gesprek gehad met Zwolle. Er was nog niet bekend wat de club wilde en welke middenspeelsters zouden blijven. Toen ik april een baan kreeg, heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt om terug te gaan. Ook al omdat ze in Zwolle om half vier ’s middags gingen trainen, viel dat niet te combineren ”, vertelt de als orthopedagoog werkzame volleybalster.
Ondanks dat corona het competitieverloop in de eredivisie bij de vrouwen danig parten speelde, heeft De Krosse geen moment spijt gehad van haar uitstapje naar de Overijsselse hoofdstad. “Ik kwam eigenlijk als vierde middenspeelster. Van Wilfried Groothuis, de trainer tijdens mijn eerste seizoen, kreeg ik best veel kansen. Aan het begin van het tweede jaar kreeg ik last van een buikspierblessure. Er zaten vier scheurtjes in. Dat de competitie al gauw werd stopgezet, gaf me de tijd om goed te herstellen. Na de hervatting in januari plaatsten we ons voor de kampioenspoule. We eindigden daarin gedeeld derde met Sneek, een evenaring van Zwolle’s beste prestatie ooit.”
Bij Draisma Dynamo, dat na een absentie van zeven jaar terugkeert op het hoogste niveau, wil ze haar in Zwolle opgedane ervaringen optimaal ten dienste stellen van de ploeg. “Bij Dynamo trainen we dit jaar bijna evenveel als in Zwolle, elke dag drie uur en vrijdag facultatief. Het verschil met de Topdivisie zit vooral in het tempo. We hebben een gezellig en leuk team. Er zitten er ook best wel veel bij die al eerder in de eredivisie gespeeld hebben. We zullen er elke wedstrijd vol voor gaan, maar we moeten wel realistisch blijven. Ik verwacht niet dat we maar zo even van Sliedrecht of Apollo gaan winnen.”
Als kind van de club vindt ze het een goede ontwikkeling dat Dynamo vol inzet op de doorstroming van eigen talenten. “Ik ben wel jaloers op de jeugd die nu training krijgt van Michael Beugelsdijk. Die meisjes zijn veel beter dan ikzelf op die leeftijd. Ik was nooit zo’n talent. De eerste jaren zat ik ook niet in lijnteams. Ik heb het altijd moeten hebben van hard werken. Toen ik op m’n zestiende bij Dames-1 kwam, moest ik nog heel veel leren. In mijn eerste seizoen ben ik hoofdzakelijk ingezet als servicewissel. De eerste twee jaar dat ik erbij zat, was Marinus Wouterse trainer. Pas toen Michael trainer werd, kreeg ik meer speeltijd.”
Lisanne de Krosse scoort met bescheidenheid. Ze begrijpt dat de vrouwen van Draisma Dynamo niet dezelfde status genieten als de mannen. “Heb je al die banners weleens in de hal zien hangen? Zij hebben veel meer prijzen gewonnen dan wij. Het zou leuk zijn wanneer er in de toekomst ook een banner van ons bij komt te hangen”, hoopt de 1,83 meter lange Apeldoornse stapsgewijs met het damesteam verder door te groeien naar de nationale top.
Magazine Businessclub Dynamo najaar 2021