Een groter contrast dan de WK-finale en een doorsnee competitieduel in de Topdivisie lijkt nauwelijks denkbaar. De volleybalsters van Dros Alterno deden zaterdagavond desondanks exact hetzelfde wat de oude en nieuwe wereldkampioen uit Servië twee kilometer verderop deed.
Vrijwel gelijktijdig met waarop Tijana Boskovic en haar ploeggenotes voor bijna zevenduizend toeschouwers de Braziliaanse titelillusies aan flarden sloegen in een kolkend Omnisport, zag een handjevol volleyballiefhebbers aan de Waleweingaarde hoe Marloes Zinnemers c.s. nauwelijks een uur nodig hadden om Dynamo Tubbergen weer naar Tubbergen te sturen.
Met de scores 25-17 en 25-14 had de tegenstander in de eerste twee sets geen schijn van kans. Enkel in het derde bedrijf vertoonde de scoringsmachine een korte tussentijdse hapering. Na twee wissels gaf Alterno een voorsprong van zeven punten uit handen. Het herpakte zich bijtijds: 25-21. Zodoende konden de Alternodames zich zonder oponthoud in het Oktoberfestgedruis storten dat in aansluiting op hun zege in de kantine van de hal losbarstte.
De winnende coach bestreed na afloop dat het inbrengen van twee nieuwe speelsters het dipje aan het slot veroorzaakte. “Het zijn niet de wisselspelers die in die derde set het ritme kwijtraken”, verwees Wilfried Groothuis naar het eindresultaat. “We winnen gewoon met 3-0. Wij bleven rustig doorgaan. Daardoor brachten we hen aan het twijfelen.”
Veel consequenties wil de Alterno-trainer niet verbinden aan de tweede seizoenzege. “Dit is pas onze vierde wedstrijd. Het is nog vroeg in de competitie.” Wat betreft de doelstellingen voor het huidige seizoen en de nabije toekomst is Groothuis uitgesprokener. Hij streeft naar een Top-3 klassering en ziet de Topdivisie niet als Alterno’s top.
“Er is bewust voor gekozen om er weer een team van de club van te maken. Er staat nu een team met een duidelijk gezicht. De vier speelsters die er bijkwamen, komen alle vier vanuit de vereniging. De ambitie om op termijn misschien toch weer eredivisie te spelen, blijft wel ergens hangen. Ze willen dat alleen doen als het écht kan. Je moet dan wel alle randzaken en het programma op orde hebben. De eerste stapjes op die berg hebben we gezet.”
Routinier Marloes Zinnemers nam zaterdag het voortouw. “We maakten het onszelf een beetje moeilijk in die laatste set. Gelukkig pakken we het aan het eind weer goed op. In die eerste en tweede set laten we wel zien wat we kunnen. En we kunnen een heleboel. We hebben een leuk team. Met veel talent. Die meiden willen écht en werken er ook hard voor. Ik vind het fijn dat ze lekker fanatiek zijn. Ook op mijn leeftijd word ik zo nog uitgedaagd.”
Met haar 38 jaar staat de geroutineerde middenaanvalster binnen de lijnen met teamgenotes die qua leeftijd haar dochter zouden kunnen zijn. “Het verschil met de jongste is 22 jaar”, bespeurt Zinnemers zelf absoluut geen generatiekloof. Stoppen komt niet in haar gedachten op. Ze heeft er nog veel te veel plezier in. “Ik heb voor het seizoen een heel kort gesprek met Wilfried gehad. Ik vroeg hem of hij mij dit seizoen nog in zijn team wilde. Dat wilde hij.”
Fysiek kent ze geen problemen, verklaart Alterno’s oudste selectielid. “Ik train twee keer in de week, de rest drie keer. Qua conditie en lijf gaat het nog prima.” Zinnemers sluit zelfs niet uit dat zij op haar oude dag misschien wel een rentree viert in de eredivisie voor het geval Alterno daadwerkelijk ooit terugkeert op ‘s lands hoogste clubniveau. “Als het gebeurt, kunnen we er altijd over praten.”
De Stentor maandag 17 oktober 2022