Positie: rechtsback Vitesse
Wedstrijd: Nederland – Brazilië, 20 december 1989, De Kuip Rotterdam
Want: debuut in Oranje
“Volgens mij kreeg ik een telefoontje dat ik geselecteerd was. Dan denk je eerst dat iemand je voor de gek houdt. Ik speelde namelijk pas vier of vijf maanden met Vitesse in de eredivisie. Maar het was echt zo. Martin Laamers en Bart Latuheru zaten er ook bij. De complete rechterkant van Vitesse. En Frank Berghuis van Volendam. Frank is net als ik afkomstig van Apeldoornse Boys.
De wedstrijd was ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de KNVB. Er waren een aantal afzeggingen. Die Brazilianen waren wel op volle oorlogssterkte. Zelfs de koningin was er. Die heb ik nog de hand mogen schudden. Ik kwam er voor het eerst bij, maar stond meteen in de basis. Ik speelde de hele wedstrijd. Bij het Wilhelmus schoot er van alles door m’n hoofd. Ik was al 26. Ik heb altijd alles voor het voetbal gedaan en gelaten. Vaak zijn er mensen geweest die gezegd hebben dat ik niet goed genoeg was. En dan sta je daar in dat oranje shirt. Dat was toch wel één van de mooiste momenten uit mijn leven. Heel bijzonder. Kippenvel.
We verloren met 1-0. De Kuip zat maar half vol. Van de wedstrijd zelf herinner ik me niet meer zoveel. Ik weet wel dat ik behoorlijk zenuwachtig was. Je wilt er graag komen. Als je er dan bent, is er toch een bepaald spanningsveld. Zodra de wedstrijd begint, valt dat ook meteen weer weg.
Wie mijn directe tegenstander was, durf ik je niet te zeggen. Bebeto ben ik wel een aantal keren tegengekomen. Thuis heb ik nog een shirt van een Braziliaan liggen. Maar vraag me niet van wie. Als ik het goed heb ligt het ergens in een kist in de kelder. Het haasje, dat iedere Oranjedebutant krijgt, staat op de schoorsteenmantel. Naast de gouden schoen. Die won ik dat seizoen als beste speler van de eredivisie.
Het was echt ongelooflijk wat we dat jaar met Vitesse deden. We waren gepromoveerd en iedereen zei dat we er meteen weer uit zouden vliegen. We waren een groep onbekende jongens met enkele ouderen van wie werd gezegd dat ze al over hun top heen waren, zoals Frans Thijssen, Anne Evers en Jurrie Koolhof. Met Bert Jacobs als trainer beleefden we een geweldig seizoen. We eindigden als vierde, kwalificeerden ons voor Europees voetbal en we haalden de bekerfinale, die we met 1-0 verloren van PSV. Zelf won ik die gouden schoen en debuteerde ik in Oranje.
Een interland spelen is leuk. Martin, Bart en Frank zijn na die wedstrijd niet meer opgeroepen. Zelf heb ik daarna nog twee keer in het Nederlands elftal gespeeld: één helft tegen Italië en in Kiev tegen de Sovjetunie. In die wedstrijd brak Marcel Peeper, met wie ik op de kamer sliep, zijn been.
Het waren de laatste drie oefenwedstrijden voor het wereldkampioenschap van 1990 in Italië. Ik zat bij de laatste 27 en viel samen met John Bosman als laatste af voor de definitieve WK-selectie. Ik weet nog goed dat we aan het eind van het seizoen met Vitesse gehuldigd werden op de Korenmarkt in Arnhem. Mijn vader stond onder aan de trap toen wij het podium opgingen. Hij riep: je zit erbij! Dan denk je, geweldig, ik mag mee naar het WK. Maar omdat er maar 22 mee mochten, moesten er nog wel vijf afvallen.
Er speelde in die tijd van alles. Thijs Libregts, die mij liet debuteren, moest weg als bondscoach. Er waren perikelen met Rinus Michels en Johan Cruijff. Een groot gedeelte van de spelers wilde met Cruijff als coach naar het WK. Op voorspraak van Michels werd het Leo Beenhakker. Die was op dat moment ook trainer van Ajax. Dan voel je al wel nattigheid. Je weet dat voetbal ook een stuk politiek is. Er kwamen opeens veel spelers van Ajax bij.
Op het afsluitende trainingskamp in Zeist vond ik de sfeer al niet echt prettig. Op de laatste dag moesten er nog twee afvallen. Iedereen werd bij elkaar geroepen in een zaaltje. Beenhakker noemde toen mijn naam en die van John Bosman. Dat was één van de grootste teleurstellingen uit mijn carrière. De enige die na die mededeling naar me toe kwam, was Hans van Breukelen. Ik heb mijn tas ingepakt, heb iedereen een hand gegeven en ben naar huis gegaan. Daarna ben ik er nooit meer bij geweest.”
De Stentor maandag 27 november 2023