Maandelijkse archieven: december 2023

De mannen van Dynamo zijn de drukke decembermaand met een hoopgevend resultaat begonnen. Coach Redbad Strikwerda vond dat zijn ploeg in de thuiswedstrijd tegen Sliedrecht Sport opnieuw te veel fouten maakte, dankzij de 3-0 zege passeerden de Apeldoornse volleyballers de tegenstander wel op de ranglijst.

Middenaanvaller Jelle Bosma maakte zaterdagavond ook weer zijn opwachting. In het afgelopen kampioensjaar kwam de 20-jarige Apeldoorner als gevolg van een ontstoken pees in de knie nauwelijks in actie. In het huidige seizoen mocht het talent al meermaals laten zien wat hij kan. Bij een voorsprong van 20-10 in de tweede set bracht coach Redbad Strikwerda de jongste en langste (2,05 meter) speler uit zijn selectie binnen de lijnen. Om hem vervolgens tot en met de laatste balwisseling te laten staan.

“Dat ik meteen een aanval kon afmaken, is dan mooi binnenkomen. Serverend ging het daarna iets minder. Het was al frustrerend om vanaf de kant te zien dat er veel fout geserveerd werd. En dan kom je erin en doe je het persoonlijk ook niet goed. Het belangrijkste was dat we de wedstrijd wonnen. Sliedrecht stond boven ons. Het mooiste is natuurlijk om aan het einde van het seizoen eerste te staan”, vindt Bosma dat de landskampioen het hoogst haalbare moet nastreven in de reguliere competitie.

Ploeggenoot Maikel van Zeist, onlangs gestart als personal trainer, neem zijn jonge collega buiten de groepstrainingen om onder z’n hoede. “Ik heb al meer gespeeld dan vorig seizoen. Het voelt nog niet helemaal zoals het was, maar ik ben meer speelklaar. Ik train sinds kort bij Maikel. Hij stelt een programma op dat gebaseerd is op kracht en conditie. Ik voel me er lichamelijk fitter door. Het zorgt ervoor dat ik sneller herstel. In die Europese potjes weet ik dat ik niet zo gauw zal spelen. Met de kansen die ik tot dusverre krijg van Redbad, ben ik tevreden. Ik ben redelijk goed de zomer uitgekomen, maar ik weet van mezelf dat ik nog wel een stukje beter kan”, waakt Bosma ervoor om overhaast te werk te gaan en wacht hij geduldig op de kansen die hij krijgt.

Die kansen gaan de komende weken ongetwijfeld komen. Tot aan de Kerst moet Dynamo namelijk vol aan de bak. In een tijdsbestek van achttien dagen mag de landskampioen zich opmaken voor vier competitieduels, de dubbele Europese ontmoeting met het Turkse Fenerbahçe en de bekerkraker tegen Limax.

Bosma kijkt er naar uit, verheugt zich vooral op de aanstaande reis naar Istanbul. “Het was jammer dat we in de vorige ronde de uitwedstrijd in Montenegro van Budva verloren. Thuis hebben we ze vorige week toch met 4-0 verslagen. Dat levert ons nu die wedstrijden tegen Fenerbahçe op. Het is wel gaaf om zulke wedstrijden mee te maken. Ik ben heel benieuwd naar Turkije. Ik heb nog geen beelden van Fenerbahçe gezien. Ik weet alleen dat Dick Kooy er speelt en dat de Turkse competitie een stuk hoger aangeschreven staat dan de eredivisie”, verwacht Bosma dat Dynamo veel opsteekt van de dubbele confrontatie met de gerenommeerde Turkse tegenstander.

De Stentor maandag 4 december 2023

De hoogst spelende zaalvoetbalteams van Apeldoorn stonden vrijdagavond in sporthal Mheenpark in de Hoofdklasse F tegenover elkaar. Nieuwkomer SC Nowruz kende geen genade met ATIK. Het zette de sportieve ambities kracht bij met een afgetekende 6-0 zege. “Wij willen zo snel mogelijk naar de Topklasse.”

Voor het eerst sinds 2016 blijft Apeldoorn verstoken van zaalvoetbal op eredivisie-niveau. Na de jammerlijke degradatie van AGOVV Futsal waaierden de spelers van de Apeldoornse degradant uit naar elders. Het merendeel mikt in Westervoort in het shirt van eerstedivisionist SC Olympic op een terugkeer in de hoogste speelklasse.

In Apeldoorn zelf moet de liefhebber sinds het in september van start gegane voetbaljaar genoegen nemen met zaalvoetbal op een bescheidener podium. Met SC Nowruz en ATIK als hoogst spelende clubs ter plaatse in de op drie na hoogste afdeling. Nieuwkomer Nowruz nam alle zaalteams van AGOVV over, maar slaagde er niet in tijdig de licentie in handen te krijgen die het de club had mogelijk gemaakt om in de eerste divisie te starten.

De tijden dat de zaalvoetballers van WSV en aansluitend Futsal Apeldoorn en AGOVV zich een vaste positie probeerden te verwerven temidden van ’s lands zaalvoetbalelite lijken daarmee definitief tot het verleden behoren. Op louter sportieve gronden ziet het er niet naar uit dat een club uit het grootste dorp van de Veluwe de eerstkomende jaren de stap naar de eredivisie opnieuw kan maken. Enkel wanneer iemand met een grote zak geld ten tonele verschijnt en er een licentie kan worden overgenomen van een andere club, zou zo’n proces in een stroomversnelling terecht kunnen komen.

Dani Schaufeli ziet het anders. De nummer 10 van SC Nowruz, op het veld actief bij eersteklasser WSV, gelooft dat Apeldoorns jongste zaalvoetbalclub het in zich heeft om de komende jaren stapsgewijs een verder omhoog te komen.

“Nowruz is een nieuwe club, een mooie club ook. Met bijna het volledige team van AGOVV 2 zijn we overgestapt. We hebben een jong team met veel ambitie. Samen hebben we besloten dit avontuur aan te gaan. We hebben nu een aantal wedstrijden achter elkaar gewonnen. We gaan volle bak voor promotie”, noemt hij de Topklasse als eerste richtpunt.

Zelf heeft Schaufeli al eredivisieminuten in de benen. De zaalvoetballende WSV’er was afgelopen seizoen van de partij tijdens de laatste duels die de hoofdmacht van AGOVV op het hoogste niveau afwerkte. “Dat gaat een tandje sneller. Het tempo ligt veel hoger dan in de Hoofdklasse. Ik trainde al mee, paste me vrij makkelijk aan. Ik scoorde meteen. Misschien speel ik in de toekomst ooit nog weleens op dat niveau”, sluit hij niet uit om met Nowruz helemaal door te stoten naar de vaderlandse top. “Waarom zou op dat de langere termijn niet kunnen? Je weet nooit wat er in de toekomst van spelers van buiten bijkomen.”

Met onder anderen mede-WSV’er Jorrel Herboldt, Fehim Begovic (Alexandria), Sirat Sahebzadah (Columbia) en CSV Apeldoorn-virtuoos Mehdi Bouhekan drijft het huidige SC Nowruz op creatievelingen die op het veld eveneens behoorlijk uit de voeten kunnen.

Voor Schaufeli komt het veldvoetbal op de eerste plaats, stelt hij duidelijk. Presteren in de zaal op vrijdagavond en op zaterdag of zondag met WSV valt voor hem momenteel prima te combineren. In de huidige situatie bijt het elkaar niet. “Ik doe het al jaren. Dat gaat prima. Zolang het geen gevolgen heeft voor het veld, heeft Richard Karrenbelt (trainer WSV; red.) er geen problemen mee. Met WSV doen we het ook goed. Ik ga dus met twee teams volle bak vooruit”, geeft de zaalvoetballende voetballer te kennen dat hij dit seizoen op twee fronten succesvol hoopt te zijn.

Na negen gespeelde wedstrijden staat Schaufeli met SC Nowruz in de Hoofdklasse F één punt achter op het leidende trio Excelsior ’31 2, ZVV Twente en VVG ’25.

De Stentor maandag 4 december 2023

Om in het spoor blijven van de gedoodverfde kampioen Diepenveen behaalde Albatross een even fraaie als nuttige 3-0 zege opWWNA. De verliezer uit Wenum-Wiessel moet door de nederlaag voorlopig even een pas op de plaats maken.

Met twee goals op slag van rust plaveide Luke van Werven de weg naar de drie punten voor de thuisclub. De mooiste treffer kwam evenwel voor rekening van Timo Schroduer. Met de verwoestende uithaal waarmee hij keeper Armend Ademaj het nakijken gaf velde de geblokte aanvaller tien minuten na de hervatting het definitieve vonnis over de gasten uit Apeldoorn-Noord. “Als de bal op zo’n moment van je voet afkomt, dan weet je al dat hij zit. Ik had ook echt alle tijd om uit te halen”, reconstrueerde de maker naderhand de alles beslissende 3-0.

De 23-jarige aanvaller, die begin oktober in de uitwedstrijd tegen Victoria Boys in een kwartier tijd drie keer trefzeker was, beloonde zichzelf met zijn zienswaardige treffer voor alle vergeefse arbeid die hij voor rust op het Ugchelse kunstgras leverde.

“Voor mij was het in de eerste helft zoeken. Mijn kwaliteit ligt vooral in de zestien meter. Vorige week in Diepenveen voetbalden we beter. Vandaag kwamen we op dezelfde manier voor als waarop we in Diepenveen achter kwamen. Die twee goals van Luke vielen op het juiste moment. Die 3-0 van mij was als ik het goed heb m’n zesde goal van dit seizoen. Vorig seizoen scoorde ik ook regelmatig, maar helaas niet vaak genoeg om in de derde klasse te blijven. Ik hoop er de komende maanden nog wel wat meer te maken. Ik wil niet te hoog inzetten, maar tien of elf erbij moet toch wel kunnen”, spreekt de scherpschutter van dienst de hoop uit om in het huidige voetbaljaar met Albatross mee te spelen om de bovenste plaatsen in de vierde klasse E.

Kort voor tijd had de onvermoeibare Schroduer zowaar nog energie over om verhaal te halen bij een tegenstander na een overtreding. “Die gozer kwam op beenhoogte in. We moeten elkaar wel heel houden. We willen met z’n allen volgende week weer voetballen. Daar zeg ik dan wat van. Dan maakt het me niet uit of we met 3-0 voor staan. Dat fanatisme zit er wel in bij mij”, lichtte de zondaar zijn rol bij het betreffende opstootje kort toe

Marco Wilmink toont zich verheugd met scorende spelers als Schroduer en Van Werven. “Timo heeft echt een fantastisch schot. Alleen lopen behoort niet echt tot zijn favoriete bezigheden…”, toverde de Albatross-trainer een veelzeggende glimlach tevoorschijn toen de kwaliteiten van zijn stormram ter sprake kwamen. Er serieus aan toevoegend: “Ik ben heel blij met het scorend vermogen dat we dit seizoen hebben. Vorig jaar was dat een beetje het euvel bij ons, toen scoorden we te weinig.”

Met Joren Waardenburg heeft Wilmink zelfs nog een extra troefkaart achter de hand. De huidige assistent-trainer van WSV, die in het verleden al eerder als speler actief was aan de Brouwersmolenweg, kwam zondagmiddag in de slotfase nog enkele minuten binnen de lijnen. “Ik ken Joren al vanuit mijn WSV-tijd. Hij gaf vorig jaar aan dat hij beschikbaar is. Ook al kan hij niet meetrainen en is hij er niet bij als WSV op zondag speelt, toch kan hij voor ons belangrijk zijn als hij er wél is”, prijst de trainer zich gelukkig met zijn relatief brede spelersgroep.

Collega Rowdy van der Hoop beleefde een minder aangename middag in Ugchelen. Nadat zijn team drie duels achtereen 3-3 gelijk speelde, lukte het WWNA ditmaal niet om zelf drie keer tot scoren te komen. “Ik heb nu al heel vaak gehoord dat wij een betere ploeg hebben dan vorig jaar, maar daar koop ik weinig voor. Het gaat wel om het resultaat. Door deze nederlaag verliezen we de aansluiting en moeten we even een stapje terug doen. Maar die punten komen vanzelf wel weer”, is de Deventenaar ervan overtuigd met WWNA nog een rol van betekenis te kunnen spelen.

De Stentor maandag 27 november 2023

Positie: rechtsback Vitesse

Wedstrijd: Nederland – Brazilië, 20 december 1989, De Kuip Rotterdam

Want: debuut in Oranje

“Volgens mij kreeg ik een telefoontje dat ik geselecteerd was. Dan denk je eerst dat iemand je voor de gek houdt. Ik speelde namelijk pas vier of vijf maanden met Vitesse in de eredivisie. Maar het was echt zo. Martin Laamers en Bart Latuheru zaten er ook bij. De complete rechterkant van Vitesse. En Frank Berghuis van Volendam. Frank is net als ik afkomstig van Apeldoornse Boys.

De wedstrijd was ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de KNVB. Er waren een aantal afzeggingen. Die Brazilianen waren wel op volle oorlogssterkte. Zelfs de koningin was er. Die heb ik nog de hand mogen schudden. Ik kwam er voor het eerst bij, maar stond meteen in de basis. Ik speelde de hele wedstrijd. Bij het Wilhelmus schoot er van alles door m’n hoofd. Ik was al 26. Ik heb altijd alles voor het voetbal gedaan en gelaten. Vaak zijn er mensen geweest die gezegd hebben dat ik niet goed genoeg was. En dan sta je daar in dat oranje shirt. Dat was toch wel één van de mooiste momenten uit mijn leven. Heel bijzonder. Kippenvel.

We verloren met 1-0. De Kuip zat maar half vol. Van de wedstrijd zelf herinner ik me niet meer zoveel. Ik weet wel dat ik behoorlijk zenuwachtig was. Je wilt er graag komen. Als je er dan bent, is er toch een bepaald spanningsveld. Zodra de wedstrijd begint, valt dat ook meteen weer weg.

Wie mijn directe tegenstander was, durf ik je niet te zeggen. Bebeto ben ik wel een aantal keren tegengekomen. Thuis heb ik nog een shirt van een Braziliaan liggen. Maar vraag me niet van wie. Als ik het goed heb ligt het ergens in een kist in de kelder. Het haasje, dat iedere Oranjedebutant krijgt, staat op de schoorsteenmantel. Naast de gouden schoen. Die won ik dat seizoen als beste speler van de eredivisie.

Het was echt ongelooflijk wat we dat jaar met Vitesse deden. We waren gepromoveerd en iedereen zei dat we er meteen weer uit zouden vliegen. We waren een groep onbekende jongens met enkele ouderen van wie werd gezegd dat ze al over hun top heen waren, zoals Frans Thijssen, Anne Evers en Jurrie Koolhof. Met Bert Jacobs als trainer beleefden we een geweldig seizoen. We eindigden als vierde, kwalificeerden ons voor Europees voetbal en we haalden de bekerfinale, die we met 1-0 verloren van PSV. Zelf won ik die gouden schoen en debuteerde ik in Oranje.

Een interland spelen is leuk. Martin, Bart en Frank zijn na die wedstrijd niet meer opgeroepen. Zelf heb ik daarna nog twee keer in het Nederlands elftal gespeeld: één helft tegen Italië en in Kiev tegen de Sovjetunie. In die wedstrijd brak Marcel Peeper, met wie ik op de kamer sliep, zijn been.

Het waren de laatste drie oefenwedstrijden voor het wereldkampioenschap van 1990 in Italië. Ik zat bij de laatste 27 en viel samen met John Bosman als laatste af voor de definitieve WK-selectie. Ik weet nog goed dat we aan het eind van het seizoen met Vitesse gehuldigd werden op de Korenmarkt in Arnhem. Mijn vader stond onder aan de trap toen wij het podium opgingen. Hij riep: je zit erbij! Dan denk je, geweldig, ik mag mee naar het WK. Maar omdat er maar 22 mee mochten, moesten er nog wel vijf afvallen.

Er speelde in die tijd van alles. Thijs Libregts, die mij liet debuteren, moest weg als bondscoach. Er waren perikelen met Rinus Michels en Johan Cruijff. Een groot gedeelte van de spelers wilde met Cruijff als coach naar het WK. Op voorspraak van Michels werd het Leo Beenhakker. Die was op dat moment ook trainer van Ajax. Dan voel je al wel nattigheid. Je weet dat voetbal ook een stuk politiek is. Er kwamen opeens veel spelers van Ajax bij.

Op het afsluitende trainingskamp in Zeist vond ik de sfeer al niet echt prettig. Op de laatste dag moesten er nog twee afvallen. Iedereen werd bij elkaar geroepen in een zaaltje. Beenhakker noemde toen mijn naam en die van John Bosman. Dat was één van de grootste teleurstellingen uit mijn carrière. De enige die na die mededeling naar me toe kwam, was Hans van Breukelen. Ik heb mijn tas ingepakt, heb iedereen een hand gegeven en ben naar huis gegaan. Daarna ben ik er nooit meer bij geweest.”

De Stentor maandag 27 november 2023

Tegen landskampioen Sneek, Apollo 8, Sliedrecht Sport en VV Utrecht speelden de vrouwen van Dynamo de afgelopen weken bij vlagen leuk mee zonder dat het resultaat opleverde. Uitgerekend tegen koploper VC Zwolle bleven de Apeldoornse volleybalsters voor het eerst een Top-5 team de baas.

Je zou het een daverende verrassing kunnen noemen wanneer de nummer zeven van de eredivisie de koploper bedwingt. De 3-2 overwinning op VC Zwolle geldt voor Dynamo misschien wel meer als een bevestiging. Potentie herbergt het jeugdige Apeldoornse gezelschap in overvloed. Feitelijk was het vooral wachten totdat het een keer resulteerde in punten tegen een Top-5 ploeg. Tegen de lijstaanvoerder uit Zwolle boekte Dynamo eindelijk die zege waar het al enige tijd tegenaan hikte.

Kirsten Knip (31) noemde de prestatie naderhand vooral psychologisch belangrijk. De zege geeft een boost in het geloof in eigen kunnen, een duwtje in de rug dat haar jeugdige medespeelsters nodig hadden. “Op de trainingen merk ik al dat er heel veel in dit team zit. Na het verlies in de eerste set denk je: daar ga je weer. Maar vandaag kwam het er ook uit. Vooral de pass was heel stabiel. Aanvankelijk hadden we daar wat moeite mee en kwamen we er niet door in de aanval. Dat maakte het lastig om het blok en de verdediging neer te zetten. In die vijfde set waren we vanaf punt één scherp”, roemde de Oranje-libero de veerkracht die haar team aan de dag legde.

Aan de talkshowtafel bij ‘Tijd voor Volleybal’ noemde Dynamo’s meest ervaren kracht het vorige week een tikkeltje frustrerend dat zij op haar positie zelf aanvallend geen inbreng heeft. “Het klopt dat ik als libero niet kan scoren. Wat ik wel kan doen is zoveel mogelijk van de grond halen. Ik heb vandaag heel veel gecoacht. Dat aanjagen zat er trouwens meteen al goed in. Toen ik bij Dynamo kwam, keken de meiden misschien wat tegen mij op. Inmiddels weten ze dat ik ook maar een dondersnormaal mens ben. Wisselvalligheid kenmerkt zo’n jong team. Andere teams hebben net iets meer ervaring dan wij. Deze overwinning is niet alleen voor de ranking heel fijn, belangrijk is vooral dat die meiden weten wat het is om te winnen”, hoopt Knip de komende weken de stijgende lijn voort te zetten.

Voor VC Zwolle is verliezen van Dynamo geen novum. Het verloor vorig seizoen in de reguliere competitie zowel uit als thuis van de Apeldoornse club. Aan het incasseren van nederlagen in het huidige volleybaljaar moet de equipe van debuterend coach Pascal Veneman daarentegen nog wennen. Tot aan zaterdag lukte het enkel titelhouder Sneek om het Zwolse ensemble door de knieën te dwingen.

Ook in Apeldoorn leek er aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht. In de eerste set gaven de bezoekers Dynamo geen schijn van kans. In de sets die volgden zagen ze de onbevangen thuisploeg langszij komen. Volgens Marianne Het Lam mocht de eredivisiekoploper het vooral zichzelf aanrekenen dat het na de enerverende vijfsetter slechts één punt mee terugnam naar huis. “Wij hebben twee punten laten liggen. Die vierde set hadden we moeten winnen”, vond de meest ervaren pion in het Zwolse team.

Van extra druk als gevolg van de tussentijdse koppositie wil de 32-jarige middenaanvaller niet weten. “We begonnen met volle overtuiging. We lieten hen echter in het spel komen. Zij gingen volle bak. En als je dan in zo’n vijfde set meteen achter komt, dan moet je hard werken. En dat was vandaag niet genoeg. We hebben nu alle ploegen één keer gehad. We doen het o.k. We staan er hartstikke goed voor. In maart vallen de beslissingen pas. Dan gaat het gebeuren. Vorig seizoen met Sneek was ik er bij het kampioenschap wel bij, maar met een dikke buik. Het zou leuk zijn om dit seizoen ook met VC Zwolle zover te komen”, richt de op het oude nest teruggekeerde routinier zich met haar ploeg vol overgave op het veroveren van de hoofdprijs.

De Stentor maandag 27 november 2023