Achter de bal aan (93/4): Sevilla
Dag/Day/Dia 4
Zondag 7 januari 2024
Als ik even na negenen heb uitgecheckt uit het Ibis Hotel, zijn de straten richting het estação rodoviària vrijwel uitgestorven. Wat groepjes wielrenners hebben het rijk bijna alleen. Bij aankomst op het busstation staat mijn bus naar Sevilla niet aangegeven op het scherm met de vertrektijden. Voor de zekerheid vraag ik toch maar even na bij de jongedame die kaartjes verkoopt. Ik hoef me geen zorgen te maken, verzekert ze me. Busje komt zo.
En inderdaad. Een tiental minuten later komt de bus met het nummer 3535 de terminal binnengereden. Een kwartiertje voor de tijd die staat aangegeven op mijn ticket. Alles gaat volgens plan. Bagage inladen. Instappen. Om klokslag 10.00 uur zet de chauffeur koers richting España. Of Espanha, zoals het buurland bij de doorsnee Portugees bekend staat. Nadat het covid-gelazer begon heb ik mijn favoriete Europese reisbestemming niet meer bezocht. Al meer dan vier jaar niet meer. Voordien kwam ik er soms wel vier keer per jaar om voetballen te kijken.
Het reizen per bus kan ik iedereen aanbevelen. Het is relaxt. De rit van vandaag, een buscombi van Rede e Expressos en Alsa, vormt daarop geen uitzondering. Zelfs de Wifi werkt. De vertrektijden zijn het enige waar je rekening mee moet houden. Wie zelf met de auto ergens naartoe gaat, is inderdaad vrij om te gaan en staan waar hij of zij zelf wil. Het gaat ongetwijfeld ook sneller. Het laten rijden geeft daarentegen veel minder stress. Het is lang niet zo vermoeiend. Je hoeft alleen maar te gaan zitten en je ogen te sluiten. De chauffeur doet de rest. Voordat je het weet ben je op het punt van bestemming.
De aankomst op het Santa-Justa station van Sevilla is om 14.15 uur. Daarvan kunnen we één uur wegstrepen vanwege het tijdsverschil tussen Portugal en Spanje. De rit neemt dus in totaal zo’n drie uur in beslag. En daar zitten de 20 minuten durende lunchpauze van de chauffeur in de buurt van Huelva alsmede de korte tussenstops in Tavira en op de Plaza de Armas – de eerste halte in Sevilla – bij inbegrepen. De tijd om in de drukke binnenstad te moeten zoeken naar een parkeerplaats bespaar ik me ook mooi als busreiziger. Een bijkomend voordeel.
Vanaf het thuisfront verneem ik dat de temperaturen in Nederland de komende dagen dalen tot onder het vriespunt. Je kan dan maar beter onder de palmbomen in Sevilla rondstappen. Hele hordes Sevillianen zitten onbekommerd in het zonnetje op een terras. In de eerste week van januari! Het is werkelijk te bizar voor woorden.
Toch is de Andalusische metropool voor mij feitelijk niet meer dan een overstappunt. Het ligt op route naar Gibraltar, waar ik morgen naartoe ga. En dat er vandaag gevoetbald wordt, speelt eveneens mee in mijn beslissing er te overnachten.
In eerste instantie was het mijn bedoeling Sevilla B tegen El Palo – ja, zo heet de club echt – te gaan bekijken. Dat feest gaat helaas niet door, omdat de oorspronkelijke aanvangstijd van 18.00 uur is vervroegd naar 11.30 uur. Van het geschuif met tijden, daar hebben ze een handje van in Spanje. In plaats daarvan ga ik nu naa de bekerwedstrijd van Sevilla’s u19 tegen Real Madrid. Ook wel een leuk potje, lijkt me zo. Een geschikt alternatief. Heel toevallig heb ik beide teams in 2023 voor de UEFA Youth League in Nederland zien spelen: Sevilla in oktober op de Herdgang bij PSV, Real in maart in Wijdewormer bij AZ.
Plaats van handeling is de Ciudad Deportiva Ramon Cisneros Palacios. Het trainingscomplex van de zevenvoudig winnaar van de UEFA Cup, c.q. Europa League ligt vijf metrohaltes verwijderd van het hostal waar ik verblijf. Ik stap in op station Gran Plaza, dat op 50 meter van mijn overnachtingsadres ligt, en moet er uit bij Pablo de Olavide. Aan de zuidoostelijke rand van de stad. Bij de universiteit van Sevilla. Voordat de trein bovengronds het station binnenrijdt, is de SFC-campus al aan de rechterkant al te zien. Om er daadwerkelijk te komen, moet ik alleen nog eventjes onder de snelweg A4 door. Een wandeling van tien minuutjes.
Het naar clubicoon Jesus Navas vernoemde stadion waar het reserveteam enkele uren eerder Los Palos met 3-0 voor paal zette, maakt eveneens deel uit van het complex. Voor het duel van het op een na hoogste team van de cantera in de dieciseisavos de final in de Copa del Rey Juvenil wordt evenwel uitgeweken naar Campo 6, een achterafveld. Niet zo’n bijster slimme zet gezien de behoorlijke publieke belangstelling. Voordat om half zes de hekken opengegaan, heeft zich al een groot gezelschap voetballiefhebbers verzameld. Als er een half uur later wordt afgetrapt, is duidelijk dat er veel te veel toeschouwers zitten en staan op de plek die de club daarvoor heeft gereserveerd.
Het is een organisatie van lik me het vestje. Alles en iedereen moet aan een kant van het veld een plekje langs de lijn zien te bemachtigen. Er staan twee kleine tribunetjes, al is dat eigenlijk een iets te luxe benaming. Meer dan stellages met een tentzeil als dak eroverheen zijn het niet. Met drie rijen stoeltjes. Wie te laat komt en pech heeft mag zich ter hoogte van de cornervlaggen tegen de afrastering laten drukken. Daar staan de mensen drie rijen dik boven op elkaar gepropt. Voor het merendeel zal het zicht op het veld niet om over naar huis te schrijven zijn.
Geef die mensen de gelegenheid om achter de goals te gaan, zou ik in zo’n geval in al m’n onbenulligheid denken. Dan kan iedereen de wedstrijd goed volgen. Probleem opgelost. Maar nee hoor, daar steekt het opgetrommelde beveiligingspersoneel eigenhandig een stokje voor. Waarom in vredesnaam makkelijk doen wanneer het ook moeilijk kan! Het is echt in elk land hetzelfde. Je vraagt je altijd af waar ze zulk personeel rekruteren. In Nederland liggen er voor dergelijke plichtsgetrouwe lieden mooie loopbaankansen als boa. Maar dat zal ik wel niet zo mogen zeggen of schrijven.
De talenten uit La Fabrica, de jeugdopleiding van Real Madrid, plaatsen zich door een 2-1 overwinning voor de volgende ronde in het bekertoernooi. Al zal een behoorlijk deel van de aanwezigen langs veld 6 van de Ciudad Deportiva veel moeite hebben gehad om waar te nemen hoe die ‘koninklijke’ zege precies tot stand gekomen is…