Achter de bal aan (93/6): La Linea de la Concepcion, Gibraltar
Dag/Day/Dia 6
Dinsdag 9 januari 2024
Mijn plan voor een wat uitgebreidere verkenningstocht van Gibraltar valt in het water. De regen die gisteren al voorspeld was, treedt op als spelbreker. De blauwe hemel van de afgelopen dagen heeft plaatsgemaakt voor een sombere, grijze en grauwe lucht. De zon lijkt met de noorderzon vertrokken. De hele ochtend en middag komt de nattigheid in aanzienlijke massa’s naar beneden zetten. Het is werkelijk geen moment droog. Bah, wát een z..kweer!
Het komt daarom niet tot een nadere kennismaking met de beroemdste dierlijke bewoners van Gibraltar. In plaats van de inheemse berberapen zie ik alleen m’n hotelkamer van binnen. Naar buiten gaan is gekkenwerk, vragen om een nat pak. Daar begin ik wijselijk maar niet aan. En al helemaal niet, wanneer het ook aan het begin van de middag ook nog eens begint te onweren.
Pas tegen drieën lijkt het wat af te nemen en waag ik het er dan toch maar op. De honger jaagt me de straat op. Linea recta naar een plaatselijk specialiteitenrestaurant met een grote M als logo. Helemaal droog is het nog steeds niet. Door tactisch om alle plassen heen te lopen en zoveel mogelijk ‘overdekte’ plekken te zoeken raak ik in elk geval niet doorweekt. Het dichte wolkenpak hangt zo laag dat El Roque er compleet onder schuilgaat. Gisteren was de rots al van Algeciras te zien, vandaag niet eens vanaf de grensovergang. Er hangt een ondoordringbare sluier omheen.
Gezien de hoeveelheden water die her en der in La Línea op straat staan, vrees ik voor het doorgaan van Mons Calpe tegen Lynx FC. Die wedstrijd moet om 21.00 uur in het Victoria Stadium beginnen. De omstandigheden aan Spaanse zijde van de grens lijken op het eerste gezicht meer geschikt voor een potje waterpolo dan om te voetballen.
Het weer van vandaag doet me terugdenken aan de ‘scoutingstrip’ die ik ooit met de trainer van Vios maakte naar Jerez de la Frontera. Bijna op de dag af veertien jaar geleden. Toen kwam het ook de hele dag met bakken uit de hemel zetten en vreesden we dat de wedstrijd tegen Valencia, die we wilden bezoeken, afgelast zou worden. Die arme Maikel stond op een gegeven moment iets té dicht langs een stoeprand op het moment dat een passerende auto door een plas reed. Wat er gebeurde, laat zich raden. Het duurde aansluitend wel geruime tijd alvorens de hevig vloekende Amzand weer opgedroogd was…
De wedstrijd in Jerez ging die middag wonderwel gewoon door. Over dat het onderonsje tussen Mons Calpe SC en Lynx FC in de Gibraltar-League ten prooi valt aan het overvloedige water hoef ik me geen zorgen te maken. Er kan om 21.00 uur zonder problemen worden gevoetbald. Kunstgras komt bij extreme weersomstandigheden zoals vandaag uitstekend van pas. Zo’n artificiele mat kan wel wat nattigheid verdragen.
Iets voor achten steek ik zodoende opnieuw de grens over. De duisternis is inmiddels ingevallen, maar het is dan al wel sinds een uur of twee droog. Alleen is de rots nog wel enigszins in nevelen gehuld. Maar die benevelde toestand heeft vanzelfsprekend geen enkele invloed op het al dan niet doorgaan van de wedstrijd van vanavond. Alle HSV-fans van gisteravond zijn ook weer van de partij. Zij krikken het aantal toeschouwers behoorlijk omhoog. Ze verdubbelen de hoeveelheid bezoekers misschien zelfs wel. In totaal checken 29 groundhoppers in op de Futbology-app. Zitten ze er niet, dan zit er hooguit een twintigtal lokale voetballiefhebbers op de tribune.
Mons Calpe en Lynx steken evenveel energie in het duel als hun collega’s van de Lions en College 1975 het 24 uur eerder deden. Zelfs de eindstand is identiek: 1-1. Dat een club uit Gibraltar ooit de Champions League gaat winnen, daar hoeft echter niemand z’n geld op in te zetten. Afgaande op de twee duels die ik heb gezien en alle goede bedoelingen ten spijt, is het niveau in de hoogste en enige speelklasse tamelijk bedroevend. Desondanks heb ik me prima vermaakt en vond ik het een bijzonder leuke gewaarwording om tot tweemaal toe de lijn bij La Linea te overschrijden.