Achter de bal aan (93/7)
Dag/Day/Dia 7
Woensdag 10 januari 2024
Na regen komt zonneschijn. De sluier om El Roque is verdwenen. De lucht boven La Línea en Gibraltar krijgt in de ochtenduren z’n vertrouwde blauwe kleur terug. De zon schijnt weer alsof hij nooit is weggeweest. Ik houd het er na twee dagen echter voor gezien. Via Algeciras reis ik per bus noordwaarts naar Cádiz. De eerste voetballoze dag gedurende mijn elfdaagse verblijf op het Iberisch schiereiland wordt ook meteen de laatste. Donderdag maak ik rechtsomkeert. Ik voeg de oefenpot tussen Hamburger SV en het Zwitserse FC Zürich toe aan m’n reisprogramma. De voetbalverdwazing slaat weer eens toe. In plaats van een hele dag de toerist uit te hangen ga ik per bus nogmaals op en neer naar La Línea. Ik ben toch in de buurt. Dus waarom zou ik het niet doen?
Dag/Day/Dia 8
Donderdag 11 januari 2024
Hoewel de historische binnenstad van Cádiz het aanzien meer dan waard is, zit ik al om 9 uur in de ochtend op de bus naar Algeciras te wachten. Vandaar ga ik verder, c.q. weer terug naar La Línea de la Concepción. Om 13.30 uur oefenen HSV en FC Zürich daar in het Estadio Municipal tegen elkaar. De bus komt met enige vertraging aan op het busstation. Wanneer je dan bedenkt dat de bus helemaal afkomstig is uit La Coruña en al bijna heel Spanje van noord naar zuid heeft doorkruist, dan vallen die tien minuutjes bij nader inzien best mee. Vanuit Galicië hier naartoe is meer dan 1000 kilometer!
Zo ver hoef ik gelukkig niet te reizen. Al is het naar Algeciras, de eindbestemming, toch ook al gauw 120 kilometer. En daar komt dan nog zo’n 20 kilometer bovenop voor het finale stukje naar La Línea. Het weer moet een beetje op gang komen, zo lijkt het wel. Aan het begin van de reis moet de chauffeur zich een weg banen door een haast spookachtig, mistig decor. Op het moment dat de zon eenmaal van achter de wolken vandaan komt, gaat hij voor de rest van de dag ook niet meer weg. Tegen kwart over 12 arriveren we op het busstation van La Línea. Er blijven me zodoende nog 75 minuten over tot aan de aftrap van het Duits-Zwitserse Aufeinandertreffen in het onderkomen van Real Balompédica Linense.
Tijd genoeg om eerst een paar broodjes in te slaan bij de Mercadona op de Calle del Clavel. Ik ken de weg ter plaatse inmiddels. Toen ik er twee dagen geleden naartoe liep, moest ik de plassen op straat omzeilen om geen natte voeten te krijgen. Nu alle mist is opgetrokken en de zon vrij baan krijgt, voelt het gewoon warm aan. In Nederland schijnt het momenteel iets kouder te zijn… Omdat ik meer dan een half uur voor de aftrap al bij het gemeentelijk sportpark aankom, wandel ik even door naar het strand. Dat ligt aan de overkant van de straat. Het oogt op deze elfde januaridag verlaten. In de zomermaanden zal dat ongetwijfeld anders zijn. El Roque de Gibraltar lijkt het vanaf een afstandje met een goedkeurende blik te overzien.
Het viel me maandag al op dat het stadion wordt verbouwd. Werklui voegen de daad bij het woord. Het al klare tribunegedeelte achter een van de doelen is gratis opengesteld voor degenen die het oefenpotje willen bijwonen. Clubfunctionarissen, mediavertegenwoordigers en andere lieden die zich belangrijk voordoen mogen plaatsnemen op de hoofdtribune. Een stevige, streng kijkende jongedame met een geel hesje ziet er op toe dat er geen ongenode gasten het VIP-deel binnen glippen.
Al mijn Hamburgse vrienden, die maandag en dinsdag aan de andere kant van de grens in het Victoria Stadium op de tribune zaten, zijn er nu weer. Met een mannetje of 30 zijn ze wel. Bijna zonder uitzondering dragen ze een HSV-shirt. Een aantal heeft zelfs een vlag uit de Heimat meegebracht om in de Andalusische zon aan het hek te hangen. Veel Zwitsers kan ik niet ontdekken. Spanjaarden wel. Ook behoorlijkwat. Het merendeel schooljongens, zo heb ik het idee. Zo’n voetbalwedstrijdje biedt natuurlijk een uitgelezen gelegenheid om enkele uurtjes te spijbelen…
Beide clubs bereiden zich in de Spaanse zon voor op de tweede seizoenshelft. FC Zürich in Chiclana de la Frontera, terwijl de Hamburgers bruinbakken in Sotogrande. Voorbereidingsvoetbal is en blijft voorbereidingsvoetbal. Het maakt niet of dat in de zomer of in de winter gebeurt. Hoogstaand is het niet wat beide ploegen laten zien. Aangenaam is het daarentegen zeer zeker. Het is heerlijk toeven in de zon. Wanneer het bij ons in juni of juli zulk weer zou zijn als hier vandaag, dan tekenen we er meteen voor. Alleen al het lekkere weer maakt het de reis vanuit Cádiz waard. Je bent niet meer zo jong, maar je wilt toch wat! Wat is er dan mooier dan onder zulke omstandigheden een voetbalwedstrijd bekijken? Ik kan me weinig leukere dingen voorstellen. Maar ik ben nou eenmaal niet wijzer… De vier goals – eerlijk verdeeld over beide partijen – krijg ik er geheel gratis bij.
Omdat de bus die me terugbrengt ergens onderweg een half uur vertraging oploopt, ben ik pas tegen kwart voor 8 weer terug in Cadiz. Het is inmiddels al weer donker. In het historische stadscentrum zijn desondanks veel mensen op de been. Op de Hoofdstraat in Apeldoorn kan je op een doordeweekse dag op dit tijdstip een kanon afschieten. Op de sfeervolle Plaza San Juan de Dios heerst een gezellige drukte. Terrassen zijn goed gevuld. Het straalt warmte uit. De gevoelstemperatuur ligt een stuk hoger dan thuis. Want wie het nu in Nederland waagt om buiten te gaan zitten, die vriest meteen vast als ik alle onheilspellende berichten mag geloven.