Meer dan vijf maanden moest NSC er op wachten. Elf nederlagen en een gelijkspel later kregen de Nijkerkers van een vrijgevig WSV de laatste strohalm cadeau. Door een 0-1 zege in de extra tijd mag de nummer voorlaatst van de eerste klasse G weer voorzichtig hoop koesteren om via de nacompetitie alsnog het vege lijf te redden.
De wedstrijd tussen beide laagvliegers leek af te stevenen op een doelpuntloos gelijkspel. De 90 minuten waren al verstreken. Één moment van onachtzaamheid werd de WSV-defensie fataal. Evenals dertien dagen eerder tegen SC Bemmel ging het opnieuw in extremis mis. Quincy Roman zette voor, Armando van Breda gaf het beslissende tikje. De verdedigers van de thuisploeg stonden erbij en keken ernaar.
Dat de scheidsrechter aansluitend nog een minuut of zeven door liet spelen, kwam de gemoedsrust bij spelers en supporters uit Nijkerk niet ten goede. Het zou toch niet, hè… Nee hoor. Bij het klinken van het laatste fluitsignaal volgde een spontane ontlading. Een mix van opluchting en blijdschap maakte zich meester van alles en iedereen in een geel shirt. De uitzinnige vreugdetaferelen enkele minuten later in de Nijkerker kleedkamer deden vermoeden dat NSC zojuist kampioen was geworden.
De vreugde was begrijpelijk. Welgeteld 153 dagen na een benauwde 1-0 zege op SC Bemmel kon NSC eindelijk de volgende driepunter bijschrijven. Ruud van de Geest reageerde gekscherend dat die laatste competitiezege van zijn ploeg al zó ver in het verleden lag dat hij het zich niet meer kon herinneren. “Het is heerlijk dat we onszelf eindelijk een keer belonen. Ik vind dat wij de betere ploeg waren en verdiend gewonnen hebben”, sprak de winnende trainer in de wetenschap dat zijn NSC de achterstand op het elfde geklasseerde Woezik had teruggebracht tot één punt.
Uitgerekend op een avond waarop een gure bries het WSV-terrein teisterde had zijn eindelijk eens de spreekwoordelijke wind mee, meende Van de Geest. “Dit is een laatste strohalm. De nacompetitie is voor ons het hoogst haalbare. Wij zijn bezig aan een seizoen waarin alles tegenzit. Alleen bij Bennekom uit hebben we geluk gehad. Toch hebben we een groep met allemaal jongens uit Nijkerk die er altijd in is blijven geloven. De sfeer is goed. De jongens knokken er elke wedstrijd keihard voor. Hier kunnen we mee verder.”
Thuisploeg WSV had zichzelf bij een zege definitief verlost van rechtstreekse degradatiezorgen. In theorie kan het door het verlies van zaterdag nog altijd misgaan. Met nog vier duels te gaan moet de marge met Woezik (zeven punten), NSC (acht) en Voorwaarts (elf) normaal gesproken volstaan. Het loodzware restprogramma, waarin ze op de laatste twee speeldagen kampioenskandidaten CSV Apeldoorn en SDC Putten treffent, belooft weinig goeds voor de Apeldoorners.
Volgens Richard Karrenbelt wekten zijn spelers geen moment de indruk dat ze tot het gaatje wilden gaan. Aanvallend creëert WSV nauwelijks iets. Het mist afmakers. Jorn Braakhekke kwam in het uur waarin hij op het veld stond nauwelijks in het stuk voor. De ingevallen Mike de Beer werkte hard, maar liep zichzelf in al zijn ijver voorbij. Karrenbelt liet Jean Matitaputty zelfs 90 minuten op de bank zitten vernikkelen van de kou.
“Dat we in de nacompetitie terechtkomen, zit er al langer aan te komen. In principe hadden we alleen De Bataven onder ons kunnen houden. Die andere ploegen zijn simpelweg beter dan wij. Wij hebben de bijnaam Wormense Stieren Vechters. Daar heb ik vandaag helemaal niets van terug gezien”, reageerde een zichtbaar ontstemde WSV-trainer.
De Stentor maandag 22 april 2024