ANALYSE Tweeëntwintig jaar nadat AGOVV aan de hand van beginnend trainer Peter Bosz de algehele landstitel bij de amateurs veroverde, belandde het amateurvoetbal in Apeldoorn op een historisch dieptepunt.
In de nacompetities kunnen diverse clubs hun seizoen nog redden of van enige glans voorzien. Voor veel Apeldoornse verenigingen was het voetbaljaar 2023-2024 er in sportief opzicht een van kommer en kwel. Bij de standaardelftallen bij de mannen degradeerden AGOVV, Columbia, Beekbergen, SV Orderbos, Victoria Boys en Apeldoornse Boys roemloos. Slechts het naar de vierde divisie gepromoveerde CSV Apeldoorn ontpopte zich in een duister voetbaljaar tot een spaarzaam lichtpuntje.
Onder leiding van de oud-profs Jan Kromkamp en Jan Michels leverde de enige kampioen van Apeldoornse bodem met dynamisch voetbal een topprestatie. Al moet CSV wel oppassen dat het niet uitgroeit tot een soort FC Volendam dat de komende jaren veelvuldig tussen twee speelklassen heen en weer gaat pendelen. Het valt namelijk te bezien of CSV zich met een veredeld jeugdelftal staande kan houden op ‘s lands op vier na hoogste niveau. Wat meer routine en scorend vermogen zou geen overbodige luxe zijn.
In tegenstelling tot menig collega-trainer beschikt CSV’s trainersduo daarentegen nog wel over keuze- en selectiemogelijkheden. In de lagere afdelingen is het vaak behelpen. Zo moest Orderbos-coach Bernard van Werven wekelijks al zijn creativiteit aanwenden om überhaupt elf spelers aan de aftrap te krijgen. Dat de naar Apeldoornse Boys vertrekkende trainer nu nota bene enkele spelers meeneemt naar Malkenschoten, zadelt zijn opvolger Patrick van Amersvoort al op voorhand op met een levensgroot dilemma voor het komende seizoen.
Het is misschien wel tekenend voor de staat waarin het Apeldoornse voetbal verkeert. Verenigingen in overvloed. Prestatief is het niet om over naar huis te schrijven. Het gemeentebestuur, dat graag de sier maakt met baanwielrenners die het faciliteert, afficheert Apeldoorn vaak als sportstad. Op voetbalgebied blijft ‘Sportstad Apeldoorn’ echter niet meer dan een pretentieloos dorp.
Het is volstrekt begrijpelijk dat lokale groeibriljantjes al sinds jaar en dag elders schitteren. Talent loopt er meer dan genoeg op de Apeldoornse velden. Zoals na bijna elk seizoen vertrekt ook dit jaar weer een behoorlijk aantal Apeldoornse jongens en meisjes naar regionale BVO’s om daar hun ultieme sportieve dromen te verwezenlijken.
Naast 46-voudig international Steven Berghuis (Ajax) zijn ook Michael Brouwer (Heracles), Quiermo Demay (GVVV), Jordy de Beer (Vitesse o21), Geronimo Londar (Vitesse o18), Champions League-deelnemer Kevin Diks (FC Kopenhagen), broer Jamarro (RKHVV), Tim Linthorst (AFC), Thomas Oude Kotte (Telstar), Basil Camara en Gino Bosz (beide IJsselmeervogels), Pernelly Biya en Lars ten Tije (beide Scherpenzeel), Milan Berenschot (Go Ahead Eagles o21), Dylan de Bruin (MASV), Rihairo Meulens (AZSV) en Frank Boers (DTS ’35) stuk voor stuk voetballers met Apeldoornse roots die afgelopen seizoen op hetzelfde of een beduidend hoger niveau voetbalden dan Apeldoorns hoogst spelende clubs CSV en WSV.
Uit zo’n select gezelschap zouden zelfs trainers die gedegradeerd zijn met AGOVV, Columbia, Beekbergen, SV Orderbos, Victoria Boys of Apeldoornse Boys moeiteloos een derde- of zelfs wel tweede divisiewaardig elftal kunnen formeren.
Luchtkastelen bouwen kost niets, opperde een voormalig eigenaar van PEC Zwolle ooit toen de eerste voorzichtige plannen ontvouwd werden om het profvoetbal in Apeldoorn nieuw leven in te blazen. Omdat ze toppers van eigen bodem echter weinig of niets te bieden hebben, blijven de meest ambitieuze clubs ter plaatse zichzelf structureel uit de markt prijzen
Alle goede bedoelingen ten spijt van het handjevol verenigingen dat wel met minimale middelen het maximale eruit wil halen, blijven Apeldoornse clubs daarom veroordeeld tot het spelen van bijrollen. Zolang er niemand met visie en een grote zak geld voorbijkomt, zal topamateurvoetbal in Apeldoorn altijd een illusie blijven.
Destentor.nl donderdag 29 mei 2024