Vandaag 31 jaar
Een oefenpotje van het Nederlands elftal tegen een willekeurig clubteam zou vandaag de dag nooit en never gespeeld kunnen worden. Geen club die er over peinst om z’n dure vedetten af te staan voor zo’n niemendalletje. Kandidaat-internationals zouden in de dagen voor zo’n testwedstrijdje waarschijnlijk stuk voor stuk geblesseerd afzeggen…
In 1985 zijn de nationale en internationale kalenders niet zo overvol als tegenwoordig. In de aanloop naar de beslissende kwalificatiewedstrijden voor het WK 1986 in Mexico tegen België gaat Oranje daarom de provincie in. Het oefent tegen Vitesse, na acht speeldagen in het seizoen 1985-1986 vijftiende geklasseerd in de eerste divisie. Monnikenhuize stroomt vol. Bijna 10.000 toeschouwers – onder wie ondergetekende – aanschouwen hoe de nationale ploeg de Arnhemse semi-profs met pijn en moeite met 2-1 de baas blijft. Tweeëntwintig dagen voor het eerste play-off duel in Brussel hebben de heren internationals er overduidelijk niet zoveel zin in. Bondscoach Leo Beenhakker noemt het in VI een wedstrijd waarvan je de broek van de kont zakt.
24 september 1985 Vitesse – Nederlands elftal
I was there…
Ik was er ook!
Als student van de CALO mocht ik meetrainen met de selectie van Vitesse. Door een blessure van een van de aanvallers van Vitesse kreeg ik de kans om te spelen. De wedstrijd tegen het Nederlands Elftal blijft altijd een fantastische herinnering. Niet alleen het feit dat ik in de mandekking moest spelen tegen Ruud Gullit, maar ook de aanmoedigingen van mijn medestudenten (een groot spandoek met daarop ‘Ron in Oronje) waren een fantastische belevenis.
Thuis hangt nog een actiefoto van een luchtduel waarin ik Michel van de Korput ver onder mij laat.
Prachtig belevenis voor altijd!