Achter de bal aan (8): Natal, Brasil
23 maart 2014
Als je in toch in Brazilië bent, staat een bezoek aan een voetbalwedstrijd natuurlijk bovenaan de agenda. Zelfs al betreft het maar een weinigzeggend potje tussen America RN en Globo voor het Campeonato Pontiguar, het provinciaal kampioenschap van de staat Rio Grande do Norte. Drie maanden voor aanvang van een wereldkampioenschap in één van de WK-stadions ter plekke ervaren dat er nog heel wat werk aan de winkel is, blijft voor iemand uit een overgeorganiseerd land als Nederland hoe dan ook een vreemde gewaarwording.
Al bij aankomst bij de Arena das Dunas ondervind ik dat de kaartverkoop bij het WK-stadion van Natal alles behalve op WK-niveau is. Drie kwartier voor de aftrap zou bij elk stadion normaal gesproken voldoende moeten zijn om rustig een kaartje aan te schaffen en voor de aftrap vlot een versnapering te verorberen. In West-Europa wel. In Brazilië werkt zoiets anders. Zelfs bij een wedstrijd waar hooguit vijfduizend toeschouwers worden verwacht. Het kost al enige moeite de stadionkassa’s te vinden. Er aangekomen, staat er een rij wachtenden van zeker 100 meter lang. Er zijn slechts vier loketten aanwezig en bemand. Het schiet niet bepaald op. Een supporter van Globo die een ticket kwijt moet voor een Americavak, helpt me uit de brand. Prijs: 50 Reais, zo’n 17 euri.
Zodoende lukt het me vlak voor het begin van de wedstrijd het stadion te betreden. Als ik in de rij had moeten blijven staan, dan was me dat never nooit gelukt. Terwijl ik me richting entrada haast, is de rij voor de kassa aangezwollen tot een lengte van misschien wel 200 meter.
Een kleine drie maanden voor de eerste van vier WK-wedstrijden die in Natal plaatsvinden, moet er nog wel het een en ander gebeuren, zo merk ik. Op de tussenring en de tweede ring achter beide goals ontbreken de stoeltjes nog. Voor de rest ziet de Arena van de Duinen er gelikt uit, er valt weinig op aan te merken. De golvende, witte dakconstructie verwijst naar de voor de streek kenmerkende zandhopen. Voor de ruim 40.000 toeschouwers bieden lichtblauwe en donkerblauwe stoeltjes alle denkbare comfort voor het zitvlak.
Die zitten er bij clash tegen Globo bij lange na niet. Er zijn alleen kaarten verkocht voor de lange zijdes. De tribunes achter beide doelen blijven leeg. Boven in een hoek op de tweede ring heeft zich een plukje Globo-supporters genesteld. Ik schat een mannetje of 300. Het thuispubliek leeft fanatiek mee. Naast de onvermijdelijke teenslippers dragen ze bijna zonder uitzondering het rood van America RN.
Tot uitzinnige vreugde van het rode legertje op de tribunes leidt de thuisploeg bij rust al met 2-0. In de tweede helft verhuis ik naar een plekje schuin onder het uitvak. Er te komen levert weinig problemen op. Scheiding van verschillende tribunedelen gebeurt hier niet op z’n Nederlands. Ik loop zo door, niemand legt me een strobreed in de weg. Hoe de ultras van America tekeer gaan tegen de hoog boven hen weggestopte aanhang van de tegenpartij stemt tot beduidend meer vermaak dan wat zich voor me op het veld afspeelt. Onder tromgeroffel voeren ze wilde oorlogsdansen uit. De boefjes leven zich heerlijk uit. Obsceniteiten in woord en gebaar zijn niet van de lucht.
Hoogtepunt van de tweede helft vormt de vermelding van de toeschouwersaantallen op de grote schermen in de hoek. Compleet met recette! Welgeteld 5.063 espectadores bevolken de Arena. Dat levert de penningmeester van America RN 74.805 Reais op. Toch fijn om te weten. Door de supertrage afhandeling van de kaartverkoop heeft met zekerheid een flink aantal van die 5.063 toeschouwers een groot deel van de eerste helft moeten missen. Alhoewel, het is natuurlijk maar hoe je dat bekijkt. Het blijft 2-0, maar zoveel hebben ze eigenlijk helemaal niet gemist.