Bagage verspert doorgang op Holte End

By | 6 april 2016

Vandaag 25 jaar geleden

Je maakt soms dingen mee… Het is dat ik er zelf bij ben geweest, anders is de kans groot dat ik het niet zou geloven. Ons bezoek aan de kraker Aston Villa tegen Manchester United kent een tamelijk hilarisch verloop. Het begint als ik met mijn reisgenoten Ronald en René volledig bepakt en bezakt op treinstation New Street aankom, zeg maar het Centraal station van Birmingham. We willen onze tassen daar stallen tijdens de wedstrijd. Het probleem doet zich echter voor dat vanwege een bomaanslag van de IRA de ruimte met bagagekluizen op het station gesloten is. Tsja, daar sta je dan…

We moeten onze spullen zodoende meenemen naar Villa Park. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er anno 2016 één voetbalstadion in Engeland bestaat waar we met sporttassen toegang krijgen. In 1991 lukt het wel. Al is het wel een kwestie van passen en meten bij de turnstiles.

Daar komt nog bij dat we in het bezit zijn van kaarten voor het Holte End. Een kwart eeuw geleden nog een staantribune. Niet zo’n kleintje ook. En zoals je mag verwachten bij een wedstrijd tegen Manchester United, staat het afgeladen vol. Ons geluk is dat we vrij vroeg een plekje hebben gevonden en onze tassen bij een hek op de grond kunnen zetten. De tassen staan behoorlijk in de weg. Ze versperren behoorlijk de doorgang. Terwijl het Holte End zich steeds verder vult, breekt menigeen bijna z’n nek om zich een weg langs onze opgestapelde bagage te wurmen. In Nederland levert zoiets met zekerheid een hele hoop gezeik op, die rare Birminghammers bieden stuk voor stuk netjes hun excuses aan. Sorry mate. Zowel wijzelf als onze tassen komen de wedstrijd, die in een 1-1 gelijkspel eindigt, wonderwel ongeschonden door.

Na afloop gaat het gewoel op het treinstationnetje van Aston vrolijk verder. Het is er flink dringen geblazen. Het kleine perronnetje staat stampvol. In Engeland rijden dan nog van die treinen met deuren bij bijna elk raam. Die Engelse mafkezen queu’en dan wel weer netjes, maar wie meewil naar Birmingham New Street moet zich hoe dan ook bedienen van het betere wring- en duwwerk. Geheel on-Engels. Als laatste van ons lukt het Ronald om zich de trein binnen te wurmen. Zijn tas hangt daarentegen nog half buiten. Tegelijkertijd wil er ook nog iemand anders door de krappe opening naar binnen. We staan voor de keuze. Óf Ronalds tas achterlaten óf die knaap die ten koste van de tas het laatste beetje ruimte wil opvullen. De knaap heeft dus pech. Met één klein duwtje staat hij weer op het perron en kan Ronald snel z’n tas binnenboord hijsen. Voordat the unlucky bastard goed en wel in de gaten heeft dat hij moet wachten op de volgende trein, zet onze trein zich al in beweging. Bye bye Aston.

6 april 1991 Aston Villa – Manchester United

I was there…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *