Vandaag 11 jaar geleden
Er zal niet gauw meer een voetbalwedstrijd op Nederlandse bodem plaatsvinden die AZ tegen Sporting Clube de Portugal qua dramatiek overtreft. Returnwedstrijd in de halve finale van de UEFA Cup in 2005. In de oude Alkmaarderhout. Na 2-1 nederlaag in Lissabon mogen de Alkmaarders terechte hoop koesteren op een finaleplaats. En ze komen er zó dichtbij. Ze realiseren de droom bijna. Maar net niet helemaal.
Dat AZ in het seizoen 2004-2005 de halve finale haalt, is al een prestatie van formaat. Ook elf jaar geleden geeft het Nederlandse clubvoetbal immers al lang niet meer de toon aan in Europees verband. En dan komt daar ineens een clubje relatieve nobodies uit Alkmaar dat zich onder leiding van Co Adriaanse brutaal ontdoet van gerenommeerde tegenstanders als PAOK Saloniki, Glasgow Rangers, Shakhtar Donetsk en Villarreal.
Adriaanse stuurt op 5 mei 2005 Henk Timmer, Kew Jaliens, Barry Opdam, Ron Vlaar, Tim de Cler, Tarik Sektioui, Denny Landzaat, Kenneth Perez, Adil Ramzi, Barry van Galen en Robin Nelisse het veld in om ten koste van de torenhoge favorieten uit Portugal een finaleplaats, nota bene ín Lissabon, veilig te stellen. De toch al vervallen Hout barst meer dan ooit uit z’n voegen. Ik behoor tot de iets meer dan 8.000 toeschouwers die het spektakel live meemaken. Als clubcardhouder van AZ heb ik zowaar een kaartje weten te bemachtigen. Ik mag wel zeggen dat het de 27 euro meer dan waard is.
De 2-1 in Alkmaars voordeel betekent dat er na 90 minuten moet worden verlengd. Als Kew Jaliens aan het begin van de tweede verlenging scoort voor AZ, ontploft de Hout. De 3-1 score volstaat voor een finaleplaats. Elf minuten moeten Adriaanse’s moegestreden helden standhouden. Dat doen ze ook. Alleen Claus Bo Larson telt blessuretijd bij. De Deense scheidsrechter fluit na 120 minuten nog niet af. De officiële speeltijd is al verstreken als Miguel Garcia uit een vanaf rechts door Tello getrapte corner bij de eerste paal raak kopt. De droom van AZ spat ruw uiteen. Het eindsignaal klinkt meteen daarna …
5 mei 2005 AZ – Sporting Lissabon
I was there…