Vandaag 26 jaar geleden
Van een kaartje blijf ik helaas verstoken bij Everton tegen Leeds United. Een klassiek voorbeeld van pay at the turnstiles. Het programmaboekje en een handvol foto’s vormen het enige tastbare overblijfsel van de eerste van vier wedstrijden waar ik me gedurende een paar daagjes op Engelse bodem aan bezondig. Maar een wél mooi een official programme mét handtekening van Vinnie Jones, 26 jaar geleden blikvanger van het slagersgilde uit Yorkshire. Een collectors item. Bij aankomst van de spelersbus uit Leeds sta ik met de neus vooraan en de pen in de aanslag. Er is geen ontkomen aan voor het voormalige kopstuk van Wimbledons Crazy gang.
Anno 1990 krijg je tijdens een middagje Goodison Park nog precies dát wat je als Nederlander associeert met Engels voetbal. Het commerciële gedrocht van de Premier League heeft het voetbal nog niet verkracht tot een exclusief uitje voor welgestelde yuppen, patsers en gefortuneerde toeristen uit alle denkbare uithoeken van de wereld. De sport behoort dan nog toe aan het volk.
In de smalle straatjes rondom the ground zijn de vervallen arbeiderswoninkjes niet onbewoonbaar verklaard, maar onverklaarbaar bewoond! Bij groezelige cafetaria’s krijgen klanten hun fish & chips nog mee in krantenpapier. Zó vet dat je goed moet uitkijken voor vlekken. Enkel als het blauwe deel van Liverpool een thuiswedstrijd speelt komt de grauwe en doodse buurt rondom het stadion tot leven. Dan krioelt het er van de mensen, tiert de handel in food, drinks, scarves & programmes welig.
Goodison Park behoort tot de stadions van het oude stempel. Niet zo’n moderne kolos met veel beton en glas waarvan er dertien in het dozijn passen, die er stuk voor stuk hetzelfde uitzien en zonder uitzondering even comfortabel, multifunctioneel én bovenal sfeerloos zijn. Engelse voetbalstadions hoeven in 1990 nog niet all-seated te zijn. Ik kan de wedstrijd staand volgen vanaf het terrace aan de Gwladys Street-kant van het stadion. Tussen het meest fanatieke deel van de aanhang van The Toffees. Ik sta bijna óp de achterlijn, kan de spelers aanraken.
Spektakel van begin tot eind. Met vijf doelpunten. Twee voor Everton, drie voor de bezoekers uit Leeds. Voetballen zoals voetballen bedoeld is. Very enjoyable.
25 augustus 1990 Everton – Leeds United
I was there…