Vandaag 12 jaar geleden
Twaalf jaar geleden vlieg ik met de harde kern van SV Orderbos naar Engeland om een weekendje voetballen te kijken. Voor de heren Dietrich en twee keer Hartgers gaat een compleet nieuwe wereld open.
Na aankomst op het vliegveld van Newcastle-upon-Tyne reizen we per trein verder naar Sunderland. Van de Tyne naar de Wear. De gelijknamige derby houdt de gemoederen in de bewuste regio in Noordoost-Engeland al sinds mensenheugenis bezig. Newcastle United versus Sunderland. Zwartwit tegen roodwit.
Over hoe heftig de rivaliteit tussen de Geordies en de Mackems kan zijn, krijgen we gedurende onze treinreis het nodige te horen. We raken aan de praat met een Sunderland-supporter uit de buurt van London. Veelvuldig reist hij vanuit de hoofdstad naar huis om zijn favoriete club live te aanschouwen, een reisje van al gauw zo’n 350 kilometer. Om op het treinstation in ‘vijandelijk gebied’ openlijk zijn roodwitte clubkleuren te showen, is vragen om moeilijkheden. Hij kijkt wel uit. Het is hem op station Newcastle al eens op een pak slag komen te staan, vertelt hij.
Hoe diep zijn liefde voor the Black Cats zit, toont hij na aankomst in Sunderland. Midden op straat gaan jas, trui en T-shirt uit en op zijn ontblote rug wordt het logo van Sunderland AFC zichtbaar. De hele achterkant van zijn bovenlichaam is ermee versierd. Dát zijn de echte supporters. Dat is van iets andere orde dan met een klomp of een bos wortels op je hoofd in een oranje overall de polonaise lopen op het dorpsplein in Sofia.
19 maart 2005 Sunderland