Achter de bal aan (27): Duivendrecht
13 april 2017
Wedstrijden tussen Nederlandse en Duitse clubs hebben van oudsher iets bijzonders. Ajax tegen Schalke 04 is een affiche waar je u tegen zegt. Helemaal omdat mijn sympathie als Nederlander toch echt ligt bij de Duitse club in kwestie. Twee dagen na de aanslag op de spelersbus van Borussia Dortmund is van een dreigende sfeer rondom en in de Amsterdam ArenA absoluut geen sprake. Gelukkig niet. Neutrale toeschouwers die de wedstrijd bijwonen, krijgen waar voor hun geld. Schalke-supporters zullen nadien met minder plezier terugdenken aan het uitstapje naar Duivendrecht.
De reis Apeldoorn-Amsterdam verloopt voorspoedig. Zoals te verwachten zorgt de avondspits bij Amersfoort voor enig oponthoud. Bij Hilversum-Noord hangt een auto in de vangrail. Dat schiet dus ook niet echt op. Verder valt het fileleed mee. Ruim anderhalf uur voor de aftrap rijd ik via de afslag Bijlmermeer op de A9 Amsterdam-Zuidoost binnen. P21, waar ik wil parkeren, staat vol. Na enig speurwerk biedt het nabijgelegen P24 uitkomst. Ook vandaar loop ik in slechts tien minuutjes naar de ArenA.
Op het plein aan de zuidkant van het stadion krioelt het drie kwartier voor de aftrap van de mensen. Duitsers ontwaar ik slechts mondjesmaat in de menigte. Amsterdam laat er zich niet door afleiden, dat neemt er massaal eentje op de goede afloop. Lege blikjes en flesjes hopen zich stapelgewijs op muren en stoepen op. Stille getuigen van dat het indrinken al geruime tijd bezig is. Voor zowel de openbare urinoirs als voor de trekraampjes van de Febo verdringen zich lange rijen voetballiefhebbers met hoge nood en honger. De gebruikelijke pre-match rituelen bij een clash van dergelijke importantie. Heenwedstrijd kwartfinale Europa League. Daar moet op gedronken worden!
Ik behoor tot de ouderen die in het verleden nog live getuige zijn geweest van Europese happenings in het Olympisch stadion en De Meer. Dit wordt opnieuw zo’n ouderwetse Europa Cup-avond. Al ga ik met een rotgevoel weer naar huis. Ik sla het geheel gade vanuit Vak 412. Tweede ring. De stemming zit er lekker in. Het beton trilt mee met de bewegingen van de massa. Maar goed dat in Nederland de Engelse of Belgische voetbalwet niet van toepassing is. In dat geval zou ik me schuldig maken aan een strafbaar feit. Home support only staat immers op mijn kaartje. Het enige waaruit iemand zou kunnen opmaken dat ik geen deel uitmaak van het thuispubliek, is dat ik blijf zitten bij de keren waarop iedereen om me heen opstaat omdat ze voor Ajax zijn. En uiteraard juich ik niet mee bij de doelpunten die vallen…
De schreeuwers om mij heen doen vooral uitgelaten. De tegenstanders krijgen de volle laag. Kut-Duitsers, pleuris-Duitsers, tering-Duitsers, tyfus-Duitsers. Erg vriendelijk klinkt het allemaal niet. Maar goed, dat is ter plekke niets ongebruikelijks. Op zo’n manier onthalen ze in onze hoofdstad elke bezoeker van buitenaf. Pispaaltjes gelden als een Amsterdamse uitvinding.
Grimmig vind ik het absoluut niet. Grimmigheid importeren we tegenwoordig vooral in Nederland, maar dat terzijde. In vergelijking met Nederlands-Duitse confrontaties in de jaren ’80 en ’90 bejegenen beide supportersgroepen elkaar verre van vijandig. Andere tijden. Andere generaties. Andere sancties. Opa’s fiets is al lang weer teruggevorderd. Zelfs de schimpscheuten vanuit het volle uitvak, links naast me, blijven beperkt tot wat onschuldig Scheisse scheisse Amsterdam.
Het is vooral Scheisse wat hun en mijn clubje gedurende 90 minuten voetbal op de mat legt. Ajax overklast een armoedig Schalke 04. Bijzonder pijnlijk. De beleidsbepalers in Gelsenkirchen slagen er de laatste jaren steeds opnieuw in verkeerde trainers aan te stellen. Als je alleen maar achteruitloopt, slaag je er natuurlijk nooit in om de kwetsbaarheid van de Ajax-defensie bloot te leggen. Herr Weinzierl blaast het begrip angsthazenvoetbal nieuw leven in. Heel toepasselijk zo kort voor Pasen.
Mooi is hoe het thuispubliek reageert wanneer invaller Klaas-Jan Huntelaar zijn opwachting maakt. De voormalige Ajacied krijgt applaus en wordt luid toegejuicht. Hartverwarmend. Wanneer ze maar willen kunnen Nederlandse voetbalfans zich best anständich benehmen, zo blijkt.
De ambiance is top. Ajax is top. En vooral Ralf Fährmann is top. Enkel dankzij de uitblinkende keeper winnen de Amsterdammers met slechts 2-0 en mag Schalke nog hopen in de return alsnog een halve finaleplek uit het vuur te slepen.