Vandaag 8 jaar geleden
Cubaanse amateurboksers slaan in het laatste decennium van de vorige eeuw alles en iedereen aan gort op de Olympische Spelen. Met gouden medailles in 1992, 1996 en 2000 kroont zwaargewicht Félix Savón zich tot the Greatest van zijn generatie.
Ik ben de gigant in Havana weleens tegen het lange en gespierde lijf gelopen. Niet iemand om ruzie mee te krijgen. Iedereen doet er verstandig aan om in zo’n geval een blokje om te lopen. Vraag het maar aan Arnold Vanderlijde. Nederlands beste zwaargewicht uit die tijd is Savón ook vaker tegengekomen dan hem lief is .
In het trainingscentrum van de nationale boksselectie in Wajay heb ik ooit als eens een kijkje mogen nemen. In de kampioenenfabriek ten zuiden van de Cubaanse hoofdstad stoomt coach Alcides Sagarra menig gold digger klaar het grote werk. Van Teofilo Stevenson (Olympisch goud in 1972, 1976 en 1980) tot Savón heeft Sagarra alle grote Cubaanse bokskampioenen onder handen genomen.
Op de een of andere manier ben ik altijd op het verkeerde moment in Cuba om de nationale bokskampioenschappen bij te kunnen wonen. Van honkbal-, volleybal-, basketbal- en voetbalwedstrijden heb er meer dan eens persoonlijk getuige mogen zijn. Acht jaar geleden is het eindelijk zover. In een bouwvallige hal ergens in Santiago de Cuba sla ik m’n slag en neem ik plaats langs de ring. Eerste rang. Eindelijk raak. En hoe!
19 april 2009 Santiago de Cuba