Maandelijkse archieven: maart 2018

Shakhtar Donetsk plaatsvervanger van Schalke 04

Vandaag 13 jaar geleden

Eigenlijk is het volslagen belachelijk dat iemand enkel toegangskaarten voor een voetbalwedstrijd kan kopen wanneer hij in bezit is van een clubcard. Dertien jaar geleden schaf ik daarom een clubcard aan van AZ in de hoop op die manier een kaartje op de kop te tikken voor een beoogd UEFA Cup-duel van Schalke 04 in Alkmaar.

Helaas gaat dat feest niet door. Terwijl de vooruitzichten er zo veelbelovend uitzien. De loting van de derde ronde en de achtste finales, die gelijktijdig plaatsvindt, brengt de winnaar van AZ – Alemannia Aachen samen met de winnaar van Schalke 04 – Shakhtar Donetsk. Een ontmoeting tussen AZ en Schalke 04 ligt in het verschiet, zo verwacht ik.

Om een ticket te bemachtigen voor de wedstrijd in de Alkmaarder Hout, besluit ik een clubcard van AZ aan te vragen. Ik schat in dat me dat meer kansen biedt dan wanneer ik het via Schalke probeer. Slimme redenatie toch? Of niet soms? Ik hou alleen geen rekening met dat vervloekte Shakhtar. Schalke evenmin. Dat is namelijk zo dom zich te laten uitschakelen door de tot dan toe vrijwel onbekende Oekraïners.

De al vol verwachting door mij tegemoet geziene UEFA Cup-kraker AZ – Schalke gaat derhalve niet door. Co Adriaanse en zijn mannen moeten het opnemen tegen Shakhtar.

Aangezien ik die AZ-clubcard niet voor niets heb aangeschaft, maak ik er toch maar gebruik van. Maar wel voor de verkeerde wedstrijd…

16 maart 2005 Alkmaar

 

Speciaal eerbetoon aan een bijzondere clubman

Vandaag 4 jaar geleden

Bij de heropening van het grondig gerenoveerde 4 tegen 4-veld op het complex van AGOVV trapt Edward Sturing een balletje met enkele Blauwen-pups. Het veldje op de plek van het voormalige Openluchttheater wordt vernoemd naar Ben Ludemann, ooit de grote initiator achter de totstandkoming van het speelterrein voor de jongste categorie voetballertjes.

Niemand verdient een dergelijk eerbetoon meer dan Ludemann, de man die de noodzakelijke structuur aanbrengt in het pupillenvoetbal binnen heel Apeldoorn. In de moeilijke jaren na het einde van AGOVV’s eerste betaald voetbalperiode voorziet de clubman par excellence met zijn nimmer aflatende inzet de levensader van zijn vereniging van vers ‘blauw’ bloed.

De onbaatzuchtige doener en denker brengt gedurende meer dan drie decennia ontelbare jeugdige voetballers en – niet te vergeten – hun ouders een stukje norm- en waardebesef bij. Zelfs nadat zijn lichaam als gevolg van de Ziekte van Parkinson niet altijd meer doet wat de geest wil blijft de onvermoeibare optimist zich inspannen om het beste uit iedereen boven te halen.

De realisatie van het oorspronkelijke veldje in 1998 geldt als één van de persoonlijke stokpaardjes van de in augustus 2013 overleden Ludemann.

15 maart 2014 Berg en Bos

 

Leerzame rondleiding door Millennium Stadium

Vandaag 11 jaar geleden

Wat doet iemand alvorens hij vanuit Cardiff terugvliegt naar Nederland nog enkele uren op een aangename wijze wil besteden? Juist ja, je meldt jezelf aan voor een stadiontour in het Millennium Stadium.

In het westelijk deel van het Verenigd Koninkrijk koestert men de prestaties van ’s lands beste rugbyers en voetballers. Dé sporttempel van Wales openbaart ’s lands sporthistorie in al z’n facetten. Met zo’n kijkje achter de schermen steek je vaak het nodige op van de cultuur ter plekke.

Door de spelerstunnel het veld op, rondneuzen in de kleedkamers, kijken in welke luxe VIP’s zich op een very important wijze bij een sportieve happening in de watten laten leggen en luisteren naar talloze kostelijke anekdotes van de gids.

Zo is het wel grappig om te vernemen dat de stadionleiding op gezette tijden een valkenier inhuurt. De roofvogels moeten ongenode gasten als duiven, meeuwen en ander vliegend ‘geteisem’ verjagen die alles onderschijten…

Altijd leuk om te weten dit soort triviale feitjes.

14 maart 2007 Cardiff

Door de donkere nacht uit Berlijn terug naar huis

Vandaag 20 jaar geleden

In aansluiting op een interview met de destijds bij Hansa Rostock voetballende Peter Bosz reis ik door naar Berlijn. Een vrijdagavondwedstrijd in het Olympiastadion: Hertha BSC – Schalke 04.

Valt mooi te combineren. De afstand vanuit het aan de Oostzee gelegen Warnemünde, waar Peter tijdelijk in de schaduw van de vuurtoren een fraai optrekje bewoont, naar de Duitse hoofdstad bedraagt ‘slechts’ 240 kilometer…

Het is wel mooi om onderweg naar Berlijn meerdere bussen met in het blauwwit geklede voetbalsupporters in te halen. Geen Berliner Frösche, maar sympathisanten van Schalke 04. Leden van fanclubs uit het oosten van Duitsland.

Het publiek in Berlin is Schalke zoals altijd vijandig gezind. ‘Wir sind die Blauen wir sind die Weissen, wir sind diejegenigen die auf die Schalker scheissen…’, klinkt als vanouds. Des te mooier is het daarom hoe het elftal van Huub Stevens die avond huishoudt. Voor meer dan 60.000 toeschouwers wint het met 1-4. Doelpuntenmakers voor königsblau Wilmots, Thon, Max en Müller. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

Na afloop rijd ik meteen terug naar de Heimat. Linea recta door de donkere nacht vanuit Berlijn naar Apeldoorn. Pak ‘m beet 580 kilometer. Om ’s nachts om een uur of vier met een voldaan gevoel het mandje in te duiken.

Mooie tijden. Die nooit meer terugkomen.

13 maart 1998 Berlijn

 

Go Ahead Eagles houdt ook tegen Jong AZ de nul

Of die 28 Go Ahead Eagles-supporters die met de bus naar Wijdewormer waren afgereisd een genoeglijke maandagavond beleefden, valt te betwijfelen. Positief uit Deventer zicht was in elk geval dat de uitwedstrijd bij Jong AZ géén nederlaag opleverde en dat keeper Sonny Stevens voor de tweede keer binnen vier dagen de nul hield.

Best was het niet wat de reserves van de Alkmaarse bekerfinalist en Go Ahead Eagles het handjevol toeschouwers op het fraaie maar sfeerloze AFAS Trainingscomplex voorschotelden. Jong AZ, dat nog een minieme kans had op de derde periodetitel, liet halverwege de tweede helft de beste mogelijkheid om te scoren onbenut. Een opgelegde kans van dichtbij was aan Ilias Bel Hassani echter niet besteed. Rick Ketting en doelman Sonny Stevens redden in eendrachtige samenwerking op de doellijn. Verder gebeurde er in 90 minuten bar weinig voor beide doelen.

Met het oeverloze gebrei dat het op de mat legde, schoot Go Ahead Eagles geen steek op. Na 75 minuten stelde Stefano Beltrame AZ-keeper Nick Olijk met een venijnige uithaal voor de enige keer serieus op de proef.

Wuppertaler SV krijgt de LTU Arena niet vol

Vandaag 13 jaar geleden

De legendarische overwinning uit 1956 van Abe Lenstra en consorten op Weltmeister West-Duitsland is van ver voor mijn tijd. In het oude Rheinstadion van Düsseldorf ben ik jaren later echter ook getuige van menig heroïsch voetbalgevecht.

Ik maak er in 1988 live mee hoe Marco van Basten tijdens het EK van 1988 drie keer scoort namens Oranje tegen Engeland. Ik zie 1.FC Kaiserslautern er in mei 1991 een vorentscheidende stap zetten op weg naar de Deutsche Meisterschaft. Ajax ‘in ballingschap’, later dat jaar, tegen Rot Weiss Efurt en Osasuna is weer een heel andere belevenis. Als gevolg van het beruchte ‘staafincident’ moeten de Amsterdammers voor de UEFA Cup voor straf twee wedstrijden uitwijken naar Düsseldorf. Wie herinnert het zich nog?

In 2005 is dat allemaal voltooid verleden tijd. Het Rheinstadion gaat in 2002 tegen de vlakte. Twee jaar later neemt Fortuna Düsseldorf z’n intrek in het fonkelnieuwe, op dezelfde plek gebouwde LTU Arena. De moderne arena wordt eigenlijk uit de grond gestampt met het oog op het WK voetbal in Duitsland. Maar vreemd genoeg wordt er in 2006 wél in Kaiserslautern en Leipzig gevoetbald, maar niét in Düsseldorf. Allemaal politiek!

Dat de Düsseldorfs plaatselijke voetbaltrots in het seizoen 2004-2005  is afgezakt naar de Regionalliga Nord, dan de op twee na hoogste speelklasse bij onze oosterburen, mag de pret niet drukken. De derby tegen Wuppertaler SV vindt dat seizoen gewoon plaats in de 55.000 plaatsen LTU Arena.

Erg veel problemen om voor die wedstrijd een toegangskaartje te bemachtigen, levert het me niet op. Het is niet uitverkocht.

12 maart 2005 Düsseldorf

 

Coolen Alterno gaat op ingeslagen weg verder

Wanneer de volleybalsters van Coolen Alterno er zelf eens van doordrongen zouden raken hoe goed ze zijn en hun grilligheid van zich af zouden schudden, dan… Ja, dan kan de Apeldoornse equipe maar zo eens hoge ogen gooien in de kampioenspoule en serieus gaan denken aan een finaleplaats in de play-offs.

Coolen Alterno ging zondag in elk geval verder op de weg die het vorige week met de thuiszege tegen Eurosped insloeg. Ook tegen Springendal Set-Up ’65 sleepte de equipe van coach Ali Moghaddasian de volle buit in de wacht. Door deze 3-1 winst staat de landskampioen van 2014 nu alleen op de derde plaats en blijft ze het momenteel als tweede geklasseerde VC Sneek in de nek hijgen.

Ondanks de absentie van aanvoerster Linda te Molder kende Coolen Alterno zondagmiddag nauwelijks noemenswaardige problemen met de tegenstander uit Ootmarsum. Voor de technische staf is het in dat kader altijd wel lekker dat ze kunnen terugvallen op de routine van Kathy Bonsen, tegenwoordig actief in het tweede team, maar nog altijd de meest complete volleybalster die aan de Waleweingaarde rondloopt.

Coolen Alterno’s voornaamste tegenstander is en blijft Coolen Alterno zélf, zo bleek ook zondagmiddag bij fasen. Het onnodige verlies van de tweede set was daar een mooi voorbeeld van. En dat ze het bij een 17-8 voorsprong in het derde bedrijf nog benauwd dreigen te krijgen, mag ook gerust kenmerkend worden genoemd voor de Alternovrouwen van 2018. Dat een goed begin het halve werk is, wees de bliksemstart in de vierde set uit, waarin de thuisploeg tijdens de opslagbeurt van Lisanne Baak meteen uitliep naar een 12-1 voorsprong.

Het is bij Moghaddasians grillige gezelschap echter veel te weinig ‘erop en erover’! Wil de Apeldoornse ploeg serieus werk gaan maken om VC Sneek van de tweede plaats te verdringen en de eindstrijd om de landstitel te bereiken, dan is het zaak om de haast structurele ‘inzinkinkjes’ in de resterende zes wedstrijden tot aanvaardbare proporties terug te brengen

Setstanden: 25-17, 22-25, 25-20, 25-15

Zaalvoetballers WSV schieten uit hun slof: 7-2

WSV/FSG Academy boekte zaterdagavond in sporthal Zuiderpark een misschien wel cruciale zege in de strijd om handhaving op het hoogste niveau. Door met 7-2 te winnen van HV/Veerhuys kunnen de Apeldoornse zaalvoetballers nog altijd op eigen kracht het eredivisieschap veiligstellen.

Halverwege leidde de equipe van coach Anouk Roest door een treffer van Olaf Kluitenberg met 1-0. In de tweede helft bouwde de thuisploeg de voorsprong gestaag uit. De bezoekers uit Noord-Holland kwamen weliswaar terug tot 3-1 en 4-2, in tegenstelling tot in eerdere wedstrijden lieten de Apeldoorners ditmaal de zege niet meer uit de vingers glippen. Verdedigend lieten ze geen onnodige steken vallen. Uit enkele snelle tegenstoten stelden de WSV’ers de drie punten definitief veilig.