Maandelijkse archieven: september 2018

Tussen Berg en Bos: FC Zuidbroek

Onder de titel Hup FC Zuidbroek! verdiepte Glenn van der Straten zich de afgelopen zomer in de Apeldoornse editie van het Algemeen Dagblad in de zorgwekkende staat van het Apeldoornse clubvoetbal. Tussen al het sportieve geweld uit Ermelo, Harderwijk en Zwolle door valt heel soms ook wel eens iets schokkends te lezen uit Apeldoorn zelf. Want om het toekomstperspectief van veel verenigingen als rooskleurig te betitelen, gaat wat ver.

Aan de andere kant hoeven we mijns inziens nou ook weer niet direct te wanhopen. Ondanks de recente droogte, vormen de Apeldoornse velden nog altijd een vruchtbare voedingsbodem voor ontluikend talent. Als ik zo en her om me heen kijk, ontwaar ik door het hele land verspreid en zelfs over de grenzen talrijke talentvolle voetballers van Apeldoornse bodem.

Ik zou bijna zeggen: geef mij een zak geld, dan stel ik uit lokale en regionale toppers moeiteloos een elftal samen dat probleemloos kan meedraaien in Keuken Kampioen Divisie. Fluitje van een cent. Aangezien ik nu toch bezig ben, kruip ik daarom meteen maar eens in de huid van een trainer om een representatief team samen te stellen.

Omdat ik al jarenlang een fan ben van Patrick Jansen, wordt de keeper van csv Apeldoorn mijn nummer één. Al kan ik Michael Brouwer (Heracles) of Timo Plattel ook gerust een plekje onder de lat geven.

Kevin Diks (Fiorentina) krijgt uiteraard een basisplaats als rechter vleugelverdediger. Met broer Randall (Columbia) als back-up. Centraal achterin kan ik kiezen uit Thomas Oude Kotte (Excelsior), Basil Camara (DVS ’33), Jeremy Jonker (Sportclub Genemuiden), Tim Linthorst (AFC) of Gino Bosz (Go Ahead Eagles). Joey Bosz zou ook best samen met zijn neef het centrum kunnen vormen, al zie ik de aanvoerder van AGOVV persoonlijk liever op het middenveld acteren. Voor de positie links in de defensie haal ik Jop van der Linden (Sydney FC) terug uit Australië. De vrije trappenspecialist kan in een 3-5-2 systeem eventueel ook prima uit de voeten als linker centrale verdediger. In dat geval komt Rob Diderik (Sparta Nijkerk) in de ploeg om hangend op links de hele flank te bestrijken.

Voor de bezetting van de middenlinie kan ik het af zonder profs. Roger Oonk (Columbia) en aanvoerder Maarten Boeve (csv Apeldoorn) brengen de power, het loopvermogen, de dynamiek en – in het geval Boeve – de doelgerichtheid die elke tegenstander tot wanhoop kan drijven. Mijn spelmaker heet Rachid Boughalab. Echt doodzonde dat de meest begaafde voetballer die het afgelopen voetbaljaar op de Apeldoornse velden toverde alleen nog maar zijn kunsten vertoont in de zaal en WSV verruilde voor Futsal Apeldoorn. Alles draait nou eenmaal om geld, hè.

Ik selecteer Steven Berghuis (Feyenoord) uiteraard wel. Een zekerheidje voorin. Tsja, en om de overige posities aan het front op te vullen, wordt het dringen geblazen. Jafar Arias (FC Emmen), Denis Mahmudov (Excelsior) – die afgelopen weekend zijn eerste goal scoorde in de eredivisie –, Pernelly Biya (VVOG), Rihairo Meulens (VVOG), Lars ten Teije (jong Vitesse) en de met Champions League-ervaring gezegende Jamarro Diks (csv Apeldoorn) komen in aanmerking voor twee posities. Al heeft csv-clubgenoot Sander Krijns bij mij een streepje voor. De Deventenaar krijgt van mij dispensatie. Zo’n etter, in de positieve zin van het woord, zou ik als trainer zijnde altijd opstellen.

Alhoewel, het coachen kan ik natuurlijk beter overlaten aan Peter Bosz. Die heeft daar beduidend meer kaas van gegeten dan ik. Met Ugur Yildirim en Patrick Patty als assistenten, Jan Kluitenberg als fysiektrainer, Tonnie Jansen als keeperstrainer, Jos Derksen als verzorger, Hans Mulder als grensrechter en Marco Kamphuis en Eric Whittie als materiaalbeheerders. En dan – last but not least – Marianne Alofs-Niessink (WWNA) in de functie van perschef en teammanager. De omroepberichten doet zij er zonder blikken of blozen in zeven verschillende talen bij!

Een mooi stel hoor. Met zo’n select gezelschap kunnen we zo weer aan betaald voetbal gaan denken in de achtertuin van de wijkraad Berg en Bos.

Dromen mag, luchtkasten bouwen kost niets.

Dolle boel door Oranjesupporters in Grolsch Veste

Vandaag 9 jaar geleden

Voor mij is het onbegrijpelijk waarom thuiswedstrijden van het Nederlands voetbalelftal (bijna) altijd in Duivendrecht moeten worden gespeeld. Ik snap best wel dat de grotere capaciteit van die parkeergarage hogere recettes opleveren, tegen ‘mindere goden’ mag de KNVB van mij best wat vaker de provincie ingaan.

De vriendschappelijke interland tegen Japan is een mooi voorbeeld van hoe het ook kan. Plaats van handeling de Grolsch Veste in Enschede. Nou kan parkeren in de nabije omgeving van het stadion wat probleempjes opleveren voor iedereen zonder parkeerkaart, files zorgen daarentegen niet zo gauw voor ongemakken in Twente. Terwijl die ongein op weg naar onze hoofdstad zo’n beetje standaard bij de prijs van het toegangskaartje inbegrepen zit.

Wanneer ik het voor uitkiezen had, zouden die ellendige klapkaarten een reden kunnen zijn om nooit interlands in Alkmaar te spelen. In het stadion van FC Twente vormen van die opblaasgevallen waar de hele Oranje goegemeente negentig minuten lang mee zit te rammen en rammelen een vervelend bijverschijnsel.

En zo is er in elk stadion wel iets waar iemand zich aan kan ergeren.

5 september 2009 Enschede

Columbia en TKA maken er een échte derby van

Vandaag 2 jaar geleden

In de grootste dorp van de Veluwe zijn derby’s tussen lokale voetbalclubs met name in ‘Apeldoornse Bundesliga’ bijna aan de orde van de dag. Nou wil ik niet overkomen als een ouwe zeur en in herhaling blijven vallen over dat vroeger alles beter was, maar ik kan er uit eigen ervaring over meepraten dat er in the old days vaak wel meer pit in zat dan nowadays.

De openingswedstrijd in het seizoen 2016-2017 in de derde klasse B bij de zondagamateurs is een positieve uitzondering. De tweestrijd tussen Columbia en promovendus TKA maakt heel wat emoties los. Precies zoals het hoort bij zo’n sportieve burenruzie.

Met het 4-0 verlies aan de Winkewijertlaan kan de kersverse derdeklasser met de frisse tegenzin wel leven, het optreden van de scheidsrechter stemt de Orderbosbewoners minder gelukkig.

Enig recht van spreken hebben Ugur Yildirim en zijn ploeggenoten zeker. Op onpartijdigheid kan de bij vlagen inconsequente leidsman niet consequent worden betrapt. De irritaties daarover komen het spel van TKA niet bepaald ten goede.

Kortom, een échte derby!

4 september 2016 Apeldoorn

Oud en nieuw in eendrachtige harmonie in Tallinn

Vandaag 5 jaar geleden

Ongelooflijk dat het alweer vijf jaar geleden is dat ik het Nederlands elftal achterna reis naar Estland. Achteraf gezien had ik destijds best nog enkele langer in Tallinn willen blijven. Het KGB museum in het Viru Hotel, waar de schizofrenie uit de Sovjet-periode voortleeft in heden, is zeker niet het enige hoogtepunt ter plaatse.

Iedereen heeft vooraf altijd bepaalde voorstellingen van wat hij ergens aantreft. Ik mag wel zeggen dat Tallinn mij aangenaam heeft verrast. De grauwe en monotone buitenwijken van de Estse hoofdstad ademen nog de Sovjet-sfeer van voor de jaren ’90. Daar valt voor toeristen weinig te beleven.

Het oude centrum op z’n beurt is een levend openluchtmuseum. Met de lokale Mc Donalds-vestiging zij aan zij met stadspoorten uit lang vervlogen dagen. Oud en nieuw in perfecte harmonie.

3 september 2013 Tallinn

Vink al weer helemaal thuis op het oude nest

In de eerste van drie poulewedstrijden in de strijd om de districtsbeker boekte Groen Wit ’62 zondagmiddag een eenvoudige overwinning op FC Zutphen. Aan de Landdrostlaan mochten de bezoekers niet klagen dat de teller na 90 minuten bij slechts 3-0 bleef staan.

Drie weken voor aanvang van het seizoen in de vierde klasse F trekt de nieuwe trainer Marcel Vink een positieve tussenbalans. “We hebben al hiervoor vijf serieuze wedstrijden gespeeld, waaronder drie voor de Apeldoorn Cup. Die bekerwedstrijden zie ik ook als nuttige oefenduels voordat we aan de competitie beginnen. Een voorbereiding van zes weken moet ertoe leiden dat we er op 23 september klaar voor zijn. We zitten nu halverwege. We moeten nog wat beter op elkaar ingespeeld raken. Het moet nog wat dreigender worden.”

Na omzwervingen in onder meer Eerbeek en Teuge keerde Vink deze zomer terug bij de club waar hij zelf in de jaren ’90 furore maakte als aanvoerder van het eerste elftal. “Groen Wit voetbalde toen nog op zaterdag. In de tweede klasse zaten we bij csv Apeldoorn in. De Hoofdklasse was destijds de hoogste afdeling. Die tweede klasse is dus vergelijkbaar met de eerste klasse van nu. Mooie tijden. Met Eric Whittie en Hennie van Werven als trainers”, denkt de opvolger van Martijn de Harder met veel plezier terug aan de meest succesvolle periode uit de clubgeschiedenis.

Vergelijkingen trekken met die gloriedagen van weleer, vindt Vink zinloos. “Van deze jongens heeft nooit iemand hoger gespeeld dan vierde klasse. Het voetbal is heel erg veranderd. Het spel gaat veel sneller dan in mijn tijd. Tegenwoordig krijg je veel minder tijd om in het veld keuzes te maken.”

De spelersgroep waarmee hij in het seizoen 2018-2019 aan de aftrap verschijnt beschikt over rijkelijk potentie.Alle vooruitzichten zijn volgens de Groen Wit-coach aanwezig om er een succesvol seizoen van te maken. “Er staat een groep die heel graag wil. Eromheen is alles goed geregeld. De randvoorwaarden zijn prima voor elkaar. Ons enige probleem is de krapte van de groep. We hebben er 29 voor het eerste en het tweede.”

Talent loopt er binnen de Matense vereniging volop. Vink ondervindt echter dezelfde moeilijkheden als zijn voorganger. Het blijkt niet altijd even eenvoudig om het aanwezige spelerspotentieel te activeren voor selectievoetbal. “Dat is iets wat we ons moeten aantrekken. Vanuit lagere teams kunnen we met gemak anderhalf selectieteam vormen. Misschien moeten we maar eens met een charmeoffensief starten.”

Over de kracht van de aanstaande tegenstanders in de ‘Apeldoornse Bundesliga’ weet Groen Wit’s trainer nog onvoldoende om er een sluitend oordeel over te vellen. “Afgaande op het afgelopen seizoen verwacht ik wel dat Beekbergen en Brummen weer bij de bovensten zullen meedraaien. Misschien kan Apeldoornse Boys ook wel hoog eindigen. Onze doelstelling is om niet in de problemen te komen. Een club als Groen Wit moet op een plek bij de eerste zes kunnen eindigen. Maar waarom zouden wij niet voor een verrassing kunnen zorgen? Je weet het maar nooit.”

Luxemburg-uit zware bevalling voor Oranje

Vandaag 12 jaar geleden

De kwalificatiereeks voor het EK 2008 begint voor het Nederlands elftal met een uitwedstrijd in Luxemburg. Altijd lastig…

Met Tom woon ik de première bij. Zaterdagochtend eerst naar – als ik het me goed herinner – Ede om Tom op te halen. Na afloop van het duel van de talenten van Robur et Velocitas linea recta naar het Groothertogdom.

Het blijft indrukwekkend een nationaal stadion met plek voor iets meer dan 8.000 toeschouwers. Die zitten er bij de aftrap ook in het Jodie Bernal stadion. Zeker de helft daarvan is afkomstig uit Nederland en draagt iets oranjes. Dit ‘thuisvoordeel’ spoort het elftal van bondscoach Marco van Basten desondanks nauwelijks aan tot grootse daden.

Een walk-over wordt het duel tegen het vermeende kleinduimpje allerminst. De eerste serieuze krachtmeting na het teleurstellende WK in Duitsland mondt uit in een loodzware bevalling. De veredelde Luxemburgse amateurs verzetten zich hardnekkig. Door een doelpunt van uitgerekend Joris Mathijsen boekt Oranje een moeizame 0-1 zege en wordt een kleine blamage voorkomen.

2 september 2006 Luxemburg

Karrenbelt: ‘We hadden met dubbele cijfers kunnen winnen’

Op de avond voorafgaand aan de confrontatie tussen hun clubs waren beide trainers elkaar bij hun gezamenlijke liefde WSV al tegen het lijf gelopen. Zaterdag kende SV Urks Apeldoornse oefenmeester Richard Karrenbelt weinig mededogen met zijn csv Apeldoorn-collega Jeroen Burghout. “Ik gun Jeroen het beste, alleen nu niet.”

De drie punten die zijn Urkers mee naar huis namen, stemden de trainer uiteraard tot tevredenheid. Over het grote aantal kansen dat zijn team had laten liggen, was Karrenbelt minder te spreken. “Vorig jaar begonnen wij met twee punten uit de acht wedstrijden. Dat doen we nu dus al beter. Maar als je het heel realistisch bekijkt, hebben wij wel vijftien kansen gehad. De jongens zijn daarom teleurgesteld dat we er maar met 4-2 afgaan. Het had wel 8-2 kunnen worden voor ons.”

Er viel volgens Karrenbelt niets af te dingen op de zege van SV Urk. “Die eerste tegengoal viel doordat wij niet goed doordekten. Wij zijn dan wel zo stabiel dat we ons daar niet gek door laten maken. In de tweede helft had het richting de dubbele cijfers gemoeten”, aldus Karrenbelt, die zich ondanks het overtuigende optreden van zijn manschappen niet te vroeg rijk rekent. “In deze Hoofdklasse moet je elke week op de toppen van je kunnen spelen.”

Burghout ziet csv Apeldoorn pijnlijk onderuit gaan

Voor csv Apeldoorn kende het nieuwe voetbaljaar een tegenvallende start. Op de eerste speeldag van het Hoofdklasseseizoen 2018-2019 maakte het roodgele vlaggenschip meteen al gevaarlijk slagzij

Met 2-4 verloor csv haar zaterdagmiddag openingsduel tegen SV Urk. Deze score gaf een enigszins vertekend beeld van wat zich met name in de tweede helft afspeelde op het kunstgras van sportpark Orderbos. De thuisploeg kwam binnen een kwartier wel op voorsprong toen aanvoerder Maarten Boeve een voorzet vanaf rechts van Jamarro Diks tot doelpunt promoveerde. Nadat nieuweling Fabian Put kort na rust bij een stand van inmiddels 1-2 voor de bezoekers zijn tweede gele kaart kreeg voorgehouden, was het feitelijk een gelopen koers.

Csv had het geluk dat de bezoekers in de tweede helft vooral scoorden in het missen van kansen… Het aantal doelpogingen dat de bezoekers voor en na de 1-3 van Marinus Snoek om zeep hielp, was niet op de vingers van één hand te tellen. Bij de 2-3 van Steven van Es in de blessuretijd mocht het Apeldoornse tiental zelfs nog even mocht ruiken aan een gelijkspel. Met zijn 2-4 gooide Klaas Romkes de wedstrijd definitief in het slot.

“Urk had het al eerder kunnen beslissen”, gaf Jeroen Burghout na afloop ruiterlijk toe. Al moest zijn ploeg de oorzaken voor de nederlaag vooral bij zichzelf zoeken, vond de verliezende coach. “Qua mentaliteit zit het bij Urk fantastisch in elkaar. Verder vond ik ze helemaal niet zo sterk. Ik ben van mening dat wij voetballend veel meer kunnen brengen. Ik vind dat wij van onszelf hebben verloren.”

“Natuurlijk ga je wel bij jezelf te rade wat er misgaat. Die eerste twintig minuten gaven wij niets weg. Bij die eerste twee tegengoals is duidelijk sprake van een verkeerde manier van verdedigen. Dat zie je ook terug in hoe wij de eerste helft zeven corners weggaven. Al met al was er bij ons geen diepgang op de juiste momenten en lieten we verdedigend teveel steken vallen. Toch kregen Jamarro Diks en Bruce Schotman behoorlijke kansen. Als je drie of vier van dat soort kansen krijgt en je scoort daaruit, dan kan het ook heel anders lopen”, had Burghout ondanks de kansloze nederlaag toch nog iets positiefs waargenomen.

Met de uitsluiting van Put duwde csv zichzelf dieper in de put, wist de teleurgestelde Burghout. “In de rust hadden we afgesproken om meer pressie te zetten. Als je dan meteen al tegen een rode kaart aanloopt, dan valt daar vanaf de kant ook weinig meer aan te veranderen. Het neemt niet weg dat ik meer van mijn ploeg had verwacht.”

Bijzonder weerzien voor Huntelaar en Verhaegh

Vandaag 6 jaar geleden

In organisatorisch opzicht liep veel niet zoals zou moeten. Qua spelersmateriaal heeft het tweede profavontuur van AGOVV best het nodige talent voortgebracht. Met dank aan Ted van Leeuwen.

Voor aanvang van het seizoen 2003-2004, het seizoen waarin er in Apeldoorn weer betaald voetbal wordt bedreven, haalt ’s lands beste talentspeurder drie spelers van jong PSV naar Apeldoorn: Klaas-Jan Huntelaar, Paul Verhaegh en Koen Garritsen. Op dat moment kunnen slechts weinigen bevroeden dat twee van die talenten het later tot gewaardeerde Bundesligaprofs zullen schoppen.

Ik vind het best bijzonder dat ik op de tweede speeldag van het seizoen 2012-2013 twee voormalige AGOVV-profs als aanvoerders het veld zie betreden bij het Bundesliga-duel Schalke 04 tegen FC Augsburg. Huntelaar mag die Kapitänsbinde dragen bij afwezigheid van vaste aanvoerder Benedikt Höwedes. De rol van Verhaegh in Augsburg is onomstreden.

Ted van Leeuwen verdient daarvoor een enorm compliment. Hij heeft beide voormalige PSV-talenten de kans gegeven om op sportpark Berg en Bos te rijpen en uit te groeien tot wat ze later zijn geworden.

1 september 2012 Gelsenkirchen