Maandelijkse archieven: september 2018

Fysiektrainer Oranje geeft presentatie aan leden trainersapp

Al sinds geruime tijd onderhoudt een select gezelschap Apeldoornse amateurvoetbaltrainers via een eigen app onderling contact. Op uitnodiging van de groep hield Jan Kluitenberg woensdagavond een presentatie voor zijn plaatsgenoten en collega’s.

In de showroom van 100% Voetbal verzamelden zich rond de klok van acht uur achttien in het amateurvoetbal werkzame Apeldoornse oefenmeesters. Ruim tweeënhalf uur lang hingen zij aan de lippen gekluisterd van wat de fysiektrainer van het Nederlands elftal te vertellen had. Boeiend en leerzaam tegelijk.

Drie dagen na Oranje’s onfortuinlijke 2-1 nederlaag tegen wereldkampioen Frankrijk in het Stade de France maakte Kluitenberg zijn opwachting voor eigen publiek. Tijdens deze ‘thuiswedstrijd’ gaf hij tekst en uitleg over zijn werk en lichtte hij zijn vakbroeders voor over facetten van krachttraining in het voetbal. De adjudant van bondscoach Ronald Koeman wees onder meer op het belang van het maken van individuele trainingsprogramma’s. “Vanuit de breedte ga je stap voor stap de diepte in”, legde de deskundige uit hoe de schema’s in de top tot in de kleinste details toe worden uitgewerkt.

Naast instructies over pre activation voorzag de voormalige Performance Manager van The Saints de aanwezigen eveneens van nuttige tips op het gebied van de belasting van benen en bovenlichaam. Aan de hand van beelden uit de periode waarin hij in de Engelse Premier League (‘het Walhalla’) werkte, liet de prominente gast de amateurtrainers zien hoe de vedetten van Southampton hun lichaam voorbereidden op de voetbaltraining. “Kracht is een onderdeel, maar geen doel op zich”, doceerde Kluitenberg.

Koeman en zijn stafleden zijn met het Nederlands elftal bezig met het maken van een inhaalslag ten opzichte van de toplanden in de wereld, maakte Kluitenberg duidelijk. ’s Lands toppers moeten meer de grens van het belastbare opzoeken om weer met de allerbesten te kunnen wedijveren. “In Nederland wordt getraind om niet geblesseerd te raken. Wij moeten op een hoger niveau trainen. De grootste verandering is de omschakeling van balbezit naar balverlies. Je moet bereid zijn om met Mbappé mee te lopen.”

Volgens Kluitenberg is het nergens voor nodig dat trainers hun rekruten te veel pamperen. “Op wat voor niveau je ook speelt, je mag het maximale vragen van spelers.”

Tussen Berg en Bos: Eerbetoon

De komst van Al Gharafa verstoorde zelfs de rust in het doorgaans zo vredige Wenum-Wiesel. Toen de club uit Qatar op 13 juli op de gladgeschoren green van WWNA een oefenwedstrijd speelde tegen Steaua Boekarest, ging de aandacht logischerwijs uit naar één man: Wesley Sneijder.

Voor de tv in de kantine had slechts een enkeling oog voor hoe Dylan Groenwegen op die late vrijdagmiddag in Chartres de zevende etappe van de Tour de France op zijn naam schreef. Nota bene de tweede etappezege voor de Lotto Jumbo-sprinter. Nee, op sportpark Wiesel schonk bijna niemand er aandacht aan. Aan de Wieselsedwarsweg had men andere prioriteiten. Een klein peloton nieuwsgierigen dromde samen voor het hek. In afwachting van de vertraagde spelersbus van Al Gharafa.

Wesley Sneijder in Wenum-Wiesel. Het is natuurlijk niet niks. De opwinding was voelbaar. ‘Onze’ recordinternational komt natuurlijk niet dagelijks even buurten. En ja hoor, hij kwam echt. Hoe klein de grote held ook is, niemand zag hem over het hoofd. Welkom geheten door de plaatselijke paparazzi, die elke stap vastlegden die Sneijder deed na het verlaten van de verlate bus. Gepokt en gemazeld door een jarenlang bestaan in de schijnwerpers liet Sneijder het geduldig over zich heenkomen. Handtekeningenjagers. Selfiemakers. Voor iedereen nam hij de tijd. Professioneel. Vriendelijk. Geduldig.

Zij die er bij waren, zullen waarschijnlijk later pas beseffen hoe bijzonder het was dat Sneijder op die zomerse juli-avond in Wenum-Wiesel een potje kwam ballen. 134 interlands. Het is voorwaar geen kattendrek. Één van de grootste voetballers die ons land ooit gekend heeft. Een ster die straalde bij Ajax, Real Madrid, Inter, Galatasaray. WK-held van 2010 en 2014. Champions League-winnaar.

Onbegrijpelijk daarom dat er van die beroepsklagers waren die kritiek uitoefenden op dat Sneijder vorige week in Amsterdam tegen Peru voor de allerlaatste keer een uurtje het oranje shirt mocht dragen. Typisch Nederlands. Zó gaan wij om met onze sporthelden. Overal over zeuren. Maar als de partijleider van de moraalridders van D’66 zijn Alexandertje ergens insteekt, hoor je ze niet. Zodra het daarentegen een voetballer betreft, schoppen ze er ongegeneerd tegenaan.

Mooi daarom dat Sneijder in de Johan Cruijff Arena toch zijn Oranje-afscheid kreeg. Een welverdiend eerbetoon. Het zal nog wel minstens een jaar of tien duren alvorens Matthijs de Ligt de grootheid uit de Utrechtse volkswijk Ondiep voorbijstreeft als recordinternational van het Nederlands elftal. Als er al ooit een voetballer komt die vaker voor ons nationale team zal uitkomen.

Zelf heb ik donderdag in de Johan Cruijff Arena en zondag in het Stade de France trouwens voor de respectievelijk 193^e en 194^e keer een wedstrijd van het Nederlands elftal bijgewoond. Interland nummer 200 staat gepland voor 2019. Een mijlpaal.

Geen enkele Oranje-international zal dat aantal ooit overtreffen…

Dringen bij aankomst van spelersbus Schalke 04

Vandaag 3 jaar geleden

Nadat Schalke 04 zijn intrek neemt in de eigen Arena, laadt de chauffeur van de spelersbus zijn passagiers aanvankelijk uit bij de ‘achteringang’. Vanaf het parkeerdek waar tijdens niet-wedstrijddagen het veld naar buiten wordt geschoven, glippen de Königsblaue vedetten als het ware het stadion binnen.

Op een gegeven moment is besloten om de bus te laten voorrijden bij de hoofdingang. Op die manier ontstaat er meer interactie met het publiek. Door een erehaag van supporters wandelen de Schalke-profs sindsdien de laatste 25 meter naar hun werkterrein.

Dit gebeurt ook voor de thuiswedstrijd tegen FSV Mainz 05 op de vierde speeldag van het seizoen 2015-2016. Bij aankomst van de bus verdringen tientallen supporters zich er om een glimp op te vangen van hun helden.

13 september 2015 Gelsenkirchen

Betis roept woede van eigen aanhang over zich af

Vandaag 14 jaar geleden

In de hoofdstad van Andalusië gaat het er vaak verhit aan toe. Aan de oevers van de Guadalquivir bepaalt de flamenco het dagelijkse ritme. De passie en het temperament liggen verankerd in de volksaard. Het vurige karakter van Sevilla zie je terug op het voetbalveld.

Saai is het zelden op de tribunes van het Sánchez Pizjuán of het Benito Villamarin. Ik heb in de loop der jaren heel Spanje wel zo’n beetje door gereisd. De meest warmbloedige en fanatiekste toeschouwers kom je tegen bij FC Sevilla en Betis. Hun zuidelijke temperament doet de aficionados er meer tekeer gaan dan in de overige delen van het land.

Ik zie Real Betis Balompié, zoals de officiële clubnaam luidt, op de tweede speeldag van het seizoen 2004-2005 in eigen huis een gevoelig pak slaag krijgen van Espanyol. Met liefst 1-4 gaan de Beticos over de knie van de bezoekers uit Barcelona.

De toorn van de temperamentvolle aanhang is op zulke momenten genadeloos. De groenwitte vulkaan komt dan tot uitbarsten. Eigen spelers krijgen de volle laag. Van de kalmte van voor aanvang van de wedstrijd blijft weinig over…

12 september 2004 Sevilla

Getafe nestelt zich tussen de gevestigde orde

Vandaag 13 jaar geleden

Naast Real en Atletico houdt Rayo Vallecano met zekere regelmaat de Madrileense eer hoog in de hoogste Spaanse voetbalklasse. Met Getafe CF verschijnt plotseling een betrekkelijke nieuwkomer aan het firmament

Het bescheiden clubje uit de zuidelijke voorstad van Madrid promoveert in het seizoen 2004-2005. Sindsdien maken alle topclubs uit de Primera División hun opwachting in het Coliseum Alfonso Pérez.

In 2003 heb ik los Azulones er al eens zien voetballen tegen Cadíz. In hun tweede seizoen op het hoogste niveau ben ik van de partij bij de thuisbeurt tegen Athletic, de enige club die samen met Real Madrid en FC Barcelona sinds de start van La Liga in 1928 onafgebroken deel uit maakt van de eliteklasse.

Het onverschrokken Getafe raakt nauwelijks van onder de indruk van alle prominente bezoekers. Het nestelt zich ogenschijnlijk moeiteloos tussen de grote namen van het Spaanse voetbal.

De Baskische grootmacht uit Bilbao moet zich die middag in het Coloseum middag tevreden stellen met een 1-1 gelijkspel.

11 september 2005 Getafe

Dik wolkenpak verspert zicht op Pyreneeëntoppen

Vandaag 5 jaar geleden

Voor de beslissende WK-kwalificatiewedstrijd van het Nederlands elftal, gaat het in 2013 hoog de Pyreneeën in. In Andorra moet het allemaal gebeuren.

Vliegen naar Barcelona. Vanaf het Estacio Nord met de bus van Alsa de Pyreneeën in. Andorra la Vella ligt op meer dan 1000 meter boven N.A.P. Een hele klim. De afstand van de Catalaanse hoofdstad naar het dwergstaatje bedraagt ruim 200 kilometer. De buschauffeur heeft meer dan drie uur nodig om boven te komen. Ik heb het al niet zo op grote hoogten. Om vanuit de bus een blik te werpen in de soms angstaanjagende dieptes, bezorgt me tijdens de rit meermaals de kriebels.

Eenmaal ter plaatse met vaste bodem onder de voeten neem ik uitgebreid de gelegenheid om in de befaamde belastingvrije winkels van de hoofdstad (25.000 inwoners!) rond te neuzen.

De steile Pyreneeëncols die het stadje omgeven zorgen voor een adembenemend decor. Ik kan wel begrijpen waarom wintersporters ’s winters massaal naar Andorra reizen om op de lange latten te staan.

Vanaf boven op zo’n berg kan iedereen zonder hoogtevrees genieten van prachtige vergezichten. Omhoog kijken gaat op de ochtend van de wedstrijd in Andorra la Vella wat moeilijker.

Een dikke wolkenlaag verspert in de aanloop naar de middag het zicht op de Pyreneeëntoppen.

10 september 2013 Andorra la Vella

Weinig beenruimte op Main Stand bij Luton Town

Vandaag 12 jaar geleden

Luton is in september 2006 de eerste halteplaats tijdens een meerdaagse voetbaltrip naar Engeland. Op Kenilworth Road maak ik in menig opzicht een reis terug in de tijd. Comfortabel zitten is er niet bij in het krakkemikkige maar knusse stadionnetje van The Hatters.

Voor de 26 Pond die het kost om toegang te krijgen tot de wedstrijd tegen Crystal Palace, krijg ik nou niet bepaald een wereldplek toegewezen op de (pre-)historische, houten Main Stand. Het is allemaal erg krap. M’n knieën klemmen tegen de rugleuning van het stoeltje voor me. De palen van het cameraplatform belemmeren het zicht naar links, de leuning van de reling en de ondersteuningsbalken van het tribunedak staan in de weg om aan mijn rechterkant ongehinderd op het veld te kijken.

Maar ach, het is heerlijk weer en het zonnetje schijnt. Onder dat soort omstandigheden doorsta ik ontberingen altijd beter. Bovendien zie ik een alleraardigste partij voetbal met twee ploegen die voor Championship-begrippen een verzorgd spelletje op de mat leggen. Kortom, ik vermaak me best.

Ik ben in elk geval beter af dan de eigenaren van de auto’s die voor aanvang bij de stadionhekken worden weggesleept.

9 september 2006 Luton

Nottinghamse eksters klappen er als bezetenen op

Vandaag 6 jaar geleden

De Trent scheidt de twee professionele voetbalclubs van Nottingham van elkaar. Trendsetters aan de Trent, zeg maar.

Aan de ene kant van de rivier bevindt zich de City Ground van tweevoudig Europcupwinnaar Forrest. Aan de overzijde ligt Meadow Lane, thuishaven van ’s werelds oudste bvo: Notts County.

In het al in 1910 geopende Meadow Lane beleef ik zes jaar geleden een bijzonder genoegzame voetbalmiddag. Notts County tegen Shrewsbury Town heeft alles wat je bij een ouderwets Engels voetbalduel verwacht. Beide ploegen klappen er 90 minuten lang als bezetenen op. Aan weinig is te merken dat Magpies, ofwel de eksters, al in 1862 zijn opgericht. Ze pikken als de raven…

Today’s attendance bedraagt weliswaar slechts 6.774, ze maken lawaai voor 40.000! Tot groot enthousiasme van de home crowd sluit de thuisclub het spektakelstukje af met een 3-2 overwinning. Voetbal in de Npower League 1 kan zeer vermakelijk zijn.

Na afloop ga ik uiteraard nog eventjes buurten bij Nottingham Forest. Enkel de brug over, en sta in de achtertuin van wijlen Brian Clough.

8 september 2012 Nottingham

Finnen bereiden vicewereldkampioen kopzorgen

Vandaag 8 jaar geleden

Bekijk ik het heel sec en met enig chauvinisme, dan telt Nederland eigenlijk maar twee voetbalstadions waar het werkelijk de moeite waard is om voor mijn plezier op de tribune te gaan zitten.

Onbedreigd op nummer één staat voor mij uiteraard al sinds jaar en dag de Adelaarshorst. Qua interlands ben ik toch telkens blij om weer eens die Van Brienenoordbrug over te mogen om naar de Kuip te gaan.

Voor het EK-kwalificatietreffen met Finland heeft het de KNVB behaagd om voor Rotterdam te kiezen boven die parkeergarage in Duivendrecht. Eerder uitzondering dan regel in het nieuwe millennium.

Ondanks dat de ambiance en het veld in Rotterdam-Zuid de ArenA doorgaans vele malen overtreffen, betekent dat niet per definitie een garantie voor een spetterende partij voetbal. De kleine, fanatieke Finse supportersschare dat op de eerste ring onder mij zit, vermaakt zich daarom op deze dinsdagavond beduidend beter dan de Nederlanders in het slechts halfvolle stadion.

Een kleine twee maanden na de verloren WK-finale tegen Spanje kost het Oranje de grootst mogelijke moeite om de stugge Finnen met 2-1 door de knieën te dwingen.

7 september 2010 Rotterdam

Trein naar Stockholm vertrekt met flinke vertraging

Vandaag 2 jaar geleden

Ik weet dat het niet zo voor de hand ligt om naar Kopenhagen te vliegen om een wedstrijd van het Nederlands elftal in Stockholm te gaan bekijken. Samen met de clubfotograaf van Go Ahead Eagles doe ik het toch maar.

Op de dag voor de WK-kwalificatiewedstrijd Zweden – Nederland treedt in Malmö namelijk het Zweedse o21-elftal aan tegen de Spaanse leeftijdsgenoten. Omdat we toch in de buurt zijn, combineren we het. Vanaf vliegveld Kastrup zitten we in no time met de trein in Malmö.

Tussen Malmö en Stockholm ligt eveneens een uitstekende spoorverbinding. Die afstand bedraagt slechts ietsjes meer dan… 600 kilometer.

Qua prijs verschilt onze vlieg-/treinreis via Kopenhagen en Malmö nauwelijks met een directe vlucht naar de Zweedse hoofdstad. Raar maar waar kosten de retourvlucht Eindhoven – Kopenhagen met Transavia en ons treinkaartje dwars door Zweden bij elkaar opgeteld bijna evenveel als een rechtstreekse vlucht heen en terug naar Stockholm.

Het enige dat ons een beetje overvalt is dat de SJ Snabbtag naar Stockholm Central met liefst 50 minuten vertraging vanuit Malmö vertrekt.

Soms zit het mee, soms zit het tegen.

5 september 2016 Malmö