De houten omroepcabine onder het scorebord is een van de weinige waardevolle overblijfselen uit AGOVV’s tweede betaald voetbalperiode. Negen jaar na het jammerlijke einde van de proftak en het bijna bankroet van de Blauwen-amateurs mogen Miranda Hulshoff-Bolsenbroek en echtgenoot Rene er de volumeknoppen weer met zekere regelmaat vol opendraaien. Na de recente nederlagen tegen VVOP en Zeewolde schalde de goaltune ‘This is power’ zaterdag tegen Blauw Geel ‘55 alweer vier keer door heel Berg en Bos.
Vooralsnog heeft de wijkraad niet geklaagd, lachen AGOVV’s opperstalmeesters met een vette knipoog naar een handjevol verongelijkte buurtbewoners die het liefst elke rollende bal en geparkeerde auto voor eens en altijd uit hún achtertuin verbannen. “Wij zijn in 2014 gevraagd om te gaan omroepen. In het begin waren er wel continu klachten over geluidsoverlast. Ik heb toen uitgezocht hoeveel decibellen er maximaal zijn toegestaan. Daar zaten wij ver onder”, begrijpt Rene Hulshoff niet wat mensen bezielt om zich op te winden over niet bestaande overlast.
Het omroepduo behoort tot de onbaatzuchtige vrijwilligers die er een bijdrage aan leveren dat AGOVV na een van de meest donkere periodes uit de 109-jarige clubhistorie weer bruist van het leven. Op dinsdag 30 maart is het exact zeven jaar geleden dat Miranda en Rene in het huwelijksbootje stapten. Het zal niemand verwonderen dat zij elkaar tegen het lijf liepen op het mooiste voetbalveld van Nederland, zoals Jan Mulder het bosrijke AGOVV-terrein ooit treffend omschreef. “We leerden elkaar kennen bij de thuiswedstrijden van de BVO. In 2010 kregen we een relatie”, vertelt het paar in koor hoe betaald voetbal in Apeldoorn toch nog ergens goed voor is geweest.
De vrouwelijke helft van het tweetal ging als klein meisje al met haar ouders mee naar sportpark Berg en Bos. Het blauwe hart klopt in de hele familie. Vader Ap Bolsenbroek, al sinds jaar en dag deel uitmakend van de begeleidingsstaf van het eerste elftal, werd onlangs gehuldigd voor zijn 60-jarig lidmaatschap. Broer Maurice voetbalde er een blauwe maandag. Moeder Henny zat in het verleden eveneens achter de microfoon om de opstellingen, doelpuntenmakers en wissels bekend te maken. “M’n moeder heeft daarnaast vijftien jaar de sportbrief getypt”, meldt de trotse dochter des huizes, die ook zelf al vroeg de handen uit de mouwen stak ten behoeve van haar club. “Samen met mijn vriendin Simone heb ik jarenlang snoep verkocht bij thuiswedstrijden. We gingen ook uit overal mee naartoe. Naar Appingedam. Naar Babberich.”
Rene Hulshoff kent daarom zijn plek. “Miranda is veel blauwer dan ik.” Toch valt de hoeveelheid uren waarop de duizendpoot zich als bestuurslid PR & Communicatie, clubfotograaf en begeleider van AGOVV’s zaalvoetballers inzet voor de vereniging evenmin te verwaarlozen. Voor de coronaperiode legde hij zelfs af en toe wat extra gewicht in de schaal bij een illuster gezelschap dat namens AGOVV op de populaire 45+-toernooien de velden onveilig maakt, maar daar is hij wijselijk mee gestopt. “Dat kan ik beter niet meer doen. Ik ben bang dat ik dan alles afscheur.”
Miranda vertelt hoe zij langzaam in haar rol van omroepster moest groeien. “Het eerste seizoen vond ik doodeng. René is meer van het improviseren. Ik lees op wat ik moet zeggen. Dat gaat dan om de gegevens van de pupil van de wedstrijd en ik heb standaard m’n welkomstverhaal. Dat staat in m’n telefoon. Het is dezelfde tekst die m’n moeder meer dan dertig jaar geleden al voorlas. Omdat ik toen altijd naast haar zat, wist ik die woorden nog precies uit m’n hoofd. Mijn neefje Jurre zit ook vaak bij ons in de omroepkabine. Hij is vierenhalf en al helemaal bezeten van AGOVV.” Rene vult zijn wederhelft aan “Hij kan zelfs het clublied meezingen.”
Zo zet de hele familie de toon bij AGOVV, oordeelt Hulshoff. “Qua muziek zijn we wel met de tijd meegegaan. Toen we begonnen, stond er een oud laptopje uit de proftijd. We hebben nu twee laptops, waarvan er eentje is om het scorebord te bedienen. We doen alles via Spotify. Dat is aangesloten op de computer. We maken nu een tweede playlist aan. Als de elftallen het veld opkomen, draaien we opzwepende muziek. Dat willen de spelers zelf graag. Met mooi weer kiezen we meer voor Nederlandstalig. Dat komt de omzet in de kantine ten goede.”
De Stentor maandag 28 maart 2022