Achter de bal aan (74): Amsterdam
Zaterdag 26 maart 2022
Voordat dat k..virus alles verziekte, had ik me voorgenomen mijn interlandloopbaan als Oranje-supporter af te sluiten op EURO2020. Mijn voornemen was het om na dat Europees Kampioenschap – in elk geval bij thuiswedstrijden – nóóít meer tussen dat irritante carnavalspubliek in een multifunctionele parkeergarage met schuifdak op een tribune plaats te nemen. Het liep even anders…
In de naargeestige decembermaand van het al even troosteloze jaar 2021 verkeerde ik zowaar in de oprechte veronderstelling misschien wel helemaal nooit meer een voetbalstadion van binnen te zien. Zodra je iets niet meer kan of mag doen, dan besef je pas hoezeer je het mist. Die hele coronaparanoia met de meest achterlijke maatregelen deed me bijna spontaan terugverlangen naar Harrie Tiet en al die andere karikaturen die zich in de meest wanstaltige oranje uitdossingen voetbalsupporter durven noemen.
Zoals Bredero het al zei, kan het verkeren. Fantastische tijden moeten dat zijn geweest, die onbekommerde zeventiende eeuw waarin de legendarische rederijker met zijn volkse dichtkunst de toon zet. Geen corona. Geen woke gewauwel. Geen hoogdravende wedstrijdanalyses van Leonne Stentler. Geen Jesse Klaver. Geen verstikkende stikstof. Geen Frans Timmermans. Geen puto’s als Poetin.
Het komt er dan toch van. Zoals wel vaker kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Nederland – Estland was de laatste keer. Op 19 november 2019. Sindsdien heb ik bij een hele rits Oranje-interlands al dan niet verplicht of vrijwillig verstek laten gaan. Nu staat interland 209 voor de deur. Een comeback na welgeteld 857 dagen absentie. Ik verwacht niet dat iemand mij begrijpt. Ik ga er verder ook geen moeite voor doen om uitleg te geven.
Ik rij mee met de clubfotograaf van Go Ahead Eagles. Door al dat gedoe met dat k..virus heb ik Erik meer dan twee jaar niet gezien. Kort nadat ik AGOVV van Blauw Geel ’55 heb zien winnen, komt mijn taxi naar Duivendrecht al voorgereden. De KNVB heeft de toeschouwers die met de auto komen nota bene zelf opgeroepen om zoveel mogelijk samen een auto te delen. Iets met het klimaat of zo. Aan die oproep geven wij braaf gehoor. Wereldkampioen zie ik Oranje ondanks het nieuwe systeem van bondscoach Louis van Gaal niet zo gauw worden. De KNVB is wél wereldkampioen statements maken. Overal moeten ze in Zeist zo nodig het voortouw in nemen. Heel nobel. Al vind ik het jammer dat het bij de Nederlandse voetbalbond zo weinig over voetbalgerelateerde zaken gaat. Behoort het niet in de eerste plaats om het spelletje te gaan? Is dat niet juist de essentie waaraan een voetbalbond zijn bestaan ontleent?
Het is wennen. Licht shockerend zelfs. Grootste domper is dat na aankomst de KFC op het Bijlmerplein blijkt te zijn verdwenen. Voor corona stond er voorafgaand aan elk Arenabezoek bijna standaard een two of three pieces menu in de Amsterdamse Poort als pre-match meal op het menu. Bij de voor de fanzone naast het stadion geparkeerde Oranje-dubbeldekker ontwaar ik tevens Tieten Harrie, na het pensioen van de Indiaan en het overlijden van de Generaal, misschien wel ’s lands meest bekende Oranje-clown. Harrie is de coronatijd niet ongeschonden doorgekomen. Hij is z’n handelsmerk(en) kwijt. Harrie gaat tegenwoordig door het leven zónder tieten.
Met het oog op het naderende WK is dat misschien maar verstandig ook. Je moet er toch niet aan denken dat Harrie in november op een willekeurig dorpsplein in een oliestaatje ongewild de hoofdrolspeler wordt van een publieke terechtstelling. Al zal WK-ambassadeur Ronald de Boer ongetwijfeld blijven volhouden dat er in het land dat de eindronde organiseert niets mis is met mensenrechten.
Voor het eerst zie ik ook het standbeeld van Nederlands grootste voetballer aller tijden dat sinds augustus 2020 voor de hoofdingang van de naar hem vernoemde arena staat. Een hoempaorkest speelt er ‘Hup Holland Hup’. Terwijl vanuit de Oranje fanzone de dijenkletsers en smartlappen door langzaam invallende duisternis dreunen. Rondom het stadion valt het een uur voor de aftrap alleszins mee met de drukte. Binnen het quarantainegebied voor de meest kleurrijke Oranjelegionairs doet evenwel niemand meer aan anderhalve meter afstand houden. Het lijkt wel of corona nooit bestaan heeft.
Mocht ik dan na twee jaar alsnog besmet raken, dan weet ik met zekerheid dat ik het in de lange wachtrij heb opgelopen. Voor ingang Zuid J staat een aanzienlijke menigte rijendik voor de tourniquets samengepropt. Bijna ouderwets. Alsof de mensen er nog niet dicht genoeg op elkaar staan, staat er midden in het gedrang ook nog een mevrouw doodleuk voor het Kika kinderfonds te collecteren. Kan zo’n dame uit oogpunt van veiligheid en doorstroming niet beter aan de andere kant van de controlepoortjes gaan staan? Maar ach, waarom zullen we makkelijk doen als het voor hetzelfde geld moeilijk kan?
Ondanks het volwassen aanvangstijdstip van kwart voor negen slepen veel ouders jonge kinderen mee naar binnen. Of dat pedagogisch wel verantwoord is, daar zullen de meningen van de deskundigen wel over verdeeld zijn. Het is morgen zondag, zullen we maar denken. Dan hoeven de kids niet naar school toe. En van dat uurtje minder door het ingaan van de zomertijd heeft bij mijn weten nog nooit iemand blijvend letsel opgelopen. Al weet je het natuurlijk maar nooit met de jeugd van tegenwoordig. Die arme blagen hebben het al zo moeilijk gehad gedurende die twee vreselijke coronajaren.
De Arena zit bij het spelen van de volksliederen voor ruim tweederde vol, zo schat ik in. Het is ook niet zo gek dat het niet uitverkocht is. Met prijzen van 35 euro voor de goedkoopste tickets bedenken veel mensen zich wel twee keer voordat ze zo gek zijn om zulke absurde bedragen neer te tellen voor een oefenpotje tegen de Denen. Nog niet zo lang geleden gingen er stemmen op om de thuisduels van de Oranje Leeuwinnen ook in de Arena of de Kuip af te werken. Stel dat de KNVB er dan toe overgaat om voor het aanmoedigen van Merel van Dongen dezelfde entreeprijzen te hanteren als voor het toejuichen van Memphis, dan geef ik iedereen op een briefje dat de fans ook daar massaal afhaken.
Desondanks bevolken op deze zaterdagavond meer dan voldoende voetbalgekken en anderssoortige dwazen de tribunes. Het oude normaal lijkt langzaam terug te keren. Alle échte Oranjesupporters zitten er weer. Ik heb die ‘gezelligheid’ meer dan twee jaar moeten missen… Al kan ik eerlijk gezegd na 209 interlands niet meer koud of warm worden van alle mafkezen die ook na de coronaparanoia op dit soort voetbalhappenings afkomen. Het heeft totaal geen zin om me te ergeren aan figuren die van zichzelf al niet wijs zijn. Ik heb het afgeleerd. Iedereen moet doen wat hij niet laten kan. Je moet iedereen in z’n waarde laten. Persoonlijk ga ik altijd naar een voetbalwedstrijd om die voetbalwedstrijd te bekijken. Zeker bij Oranje vraag ik me vaak af waarom veel wedstrijdbezoekers überhaupt een wedstrijd bezoeken.
Met busladingen vol wordt het evenementenpubliek uit het noorden, oosten of zuiden des lands aangevoerd. Gezien hun gedragingen (en misdragingen) krijg ik vaak de indruk dat veel van zulke interlandbezoekers voor het eerst in de grote stad komen. Na een middag op het Leidseplein of de Wallen gaat het aanstootgevende gedrag aansluitend in het stadion vrolijk verder. Zolang het indrinken tenminste niet uitloopt. Gek doen. Lallen. Schreeuwen. Het loopt werkelijk 90 minuten lang heen en weer te sjouwen met treetjes bier en/of dozen vol kroketten. Er zijn er bij die volgens mij geen ene fuck meekrijgen van wat er op het veld gebeurt.
Wat ik dan wel weer hoogst vermakelijk vind om te zien is hoe bij het bier halen steevast van die sufferds op de trappen vol op hun snufferd gaan. Met bier en al. Geen beter vermaak dan leedvermaak, zo zeg ik altijd maar. Gaandeweg veranderen de Arenavloeren zo in een grote smeerboel. Het is in het verleden slechts zelden voorgekomen dat ik uit de overdekte evenementenhal in Amsterdam-Zuidoost ben vertrokken zonder dat mijn schoenzolen vanwege al het gemorste en verspilde gerstenat niét bleven vastplakken. Ook op deze gedenkwaardige avond verandert het weer in een plakkerige bedoening.
Maar ik neem aan dat de bobo’s van de KNVB en de Gemeentes Amsterdam en Ouder-Amstel zeer te spreken zijn over het voorbeeldige gedrag van de aanwezige Nederlandse en Deense fans. Op de momenten waarop de wave door het stadion golft, doet iedereen braaf mee. En het evenenmentenbier dat niet ergens op de vloer belandt, wordt braaf opgedronken. Er worden geen spelers of keepers met volle of lege bekertjes bekogeld, zoals momenteel bij eredivisiewedstrijden schering en inslag is.
Hoe de van hartklachten herstelde Christian Eriksen massaal wordt toegejuicht bij zijn rentree in het Deense elftal, vind ik wel mooi. Dat getuigt van respect voor de oud-Ajacied. Van het toejuichen van ijskonijn Dolberg begrijp ik daarentegen minder. Dat de wereld volledig is doorgedraaid, is wel duidelijk, maar je gaat toch zeker geen spelers van de tegenpartij bejubelen? Maar goed, dit betreft hetzelfde klotenpubliek dat bij een vriendschappelijk onderonsje in 2015 tegen Spanje een groot voetballer als Andres Iniesta voortdurend uitjoelde vanwege diens winnende goal in de WK-finale van 2010. Daar was weinig respectvols aan.
Eerlijk is eerlijk. Voor de verandering valt de wedstrijd me niet eens tegen. Ik ben zowaar getuige van een alleszins vermakelijk schouwspel, door het Nederlands elftal met 4-2 winnend afgesloten. De meeste vriendschappelijke potjes bij mijn voorgaande 208 interlands waren het aanzien nauwelijks waard. Door aan de goede kant van de Johan Cruijff Arena en de Ring te parkeren, zitten we na afloop van de show in no time weer op de A1 naar huis.
Parkeren verwordt in onze hoofdstad onder het Groen Linkse bewind van mevrouw Halsema steeds meer tot een luxe die enkel de rijken en gepriviligeerden zich kunnen veroorloven. De schade na een bijna drieënhalf uur durend oponthoud in P22 valt zowaar mee. Erik hoeft bij het verlaten van de parkeergarage slechts 6,50 euro af te tikken. Dat verschilt nogal van de evenementenparkeerkaarten die Ons Oranje voorafgaand aan het duel aan Oranjesupporters adviseert. Die varieerden in prijs van 15 tot 25 euro. Als het gaat om het uitmelken van brave burgers, passen de voetbalbond en het Amsterdamse gemeentebestuur uitstekend bij elkaar.
Het kan nu wéér. Het kan nu nóg. Wanneer Poetin zijn Rode Leger opdracht geeft om op te rukken naar de IJssellinie, dan speelt het Nederlands elftal eerdaags z’n thuiswedstrijden misschien wel in Vladivostok. Dan zijn we met z’n allen nog véél verder van huis…