Maandelijkse archieven: maart 2022

Vuurwerkhonden nergens te bekennen tijdens noodverordening

Achter de bal aan (73): Arnhem

Donderdag 10 maart 2022

Een noodverordening. Spierballentaal van een burgemeester. Een Special One die mekkert over de gestroomlijnde green van Gelredome. Voorafgaand aan de allereerste wedstrijd die ik ooit bijwoon in de Conference League, lopen de gemoederen al hoog op. In de aanloop naar Vitesse – AS Roma gaat het over van alles behalve over voetbal…

De benzineprijzen zijn inmiddels nog véél crimineler dan welke hooligan dan ook. Wie gaat tanken kan maar zo spontaan overwegen om aangifte te doen van diefstal. De literprijs van de benodigde brandstof voor mijn Ford Focus ligt liefst 24 eurocent hoger dan bij mijn laatste tankbeurt, negen dagen eerder. 2,509 euro per liter! In de tijd waarin Vitesse nog op Monnikenhuize voetbalde kon ik goedkoper met de bus van Apeldoorn naar Arnhem – én weer terug! – dan wat ik nu betaal voor één lullig litertje BP Ultimate 98. En dan zijn ook nog die mensen, als ik politici tenminste zo mag noemen, die het openbaar vervoer als een alternatief aanprijzen.

Stel dat ik de bus of trein (dat moet dan via Zutphen, want een rechtstreekse treinverbinding is er niet) neem van Apeldoorn naar Arnhem, dan ben ik al gauw twee of drie uur aan reistijd kwijt. Stap ik daarentegen voor mijn eigen voordeur in de auto, dan sta ik ruim een half uur later voor Gelredome. Van de openbaarvervoertarieven in Nederland vermoed ik bovendien dat ze ook al jarenlang gekoppeld zijn aan de gasprijs. En zolang er een mondkapjesplicht geldt reis ik al helemaal nooit meer met het OV. Dat maakt de keuze dus feitelijk helemaal niet zo moeilijk. Fietsen is ook al geen optie. Met het verrotte rijwiel dat ik thuis in de schuur heb staan, kom ik waarschijnlijk sowieso niet verder dan Beekbergen…

Arnhem is in verhoogde staat van paraatheid. Zes dagen na het bombardement op Sparta-keeper Okoye en een cameraman van ESPN laat burgemeester Marcouch niets aan het toeval over. De 1200 tifosi uit Rome moeten zich de hele dag op de Rijnkade zien te vermaken. Van gastvrije Achmed mogen de Italiaanse bezoekers niet in de buurt van de Korenmarkt komen. Bij het stadion zullen speciale vuurwerkhonden worden ingezet om rotjes op te speuren. In De Gelderlander roept de PvdA-hardliner zelfs dat als individuen zich misdragen voortaan complete groepen de toegang tot het stadion ontzegd moet worden. Als ik me goed herinner was Achmed als Kamerlid nooit zo van de keiharde aanpak wanneer het ging om bepaalde overlast gevende groepen.

Ik zorg dat ik ruimschoots op tijd ter plekke ben. De aftrap is al om kwart voor zeven. Er is overal veel politie op de been. Op allerlei strategische punten vanuit het centrum tot aan het stadion zie ik politiebusjes. Om kwart over vijf bestel ik bij Cafetaria West in Malburgen mijn pre-match meal: een gezond broodje döner. Als ik dat achter de kiezen heb, wandel ik rustig naar Gelredome. Omdat de Romeinse fans met bussen vanaf de Rijnkade naar het afgezette deel achter het uitvak worden gereden, is het nagenoeg onmogelijk voor de meest verhitte supporters uit beide kampen om nader kennis met elkaar te maken. Een handjevol Ito’s, dat blijkbaar over tickets beschikt voor één van de andere tribunes, wordt door niemand lastiggevallen. Ze staan ook niemand in de weg.

Van dat er streng gefouilleerd wordt, zoals vooraf was gemeld, merk ik weinig bij het betreden van het stadion. De met veel tamtam in De Gelderlander aangekondigde vuurwerkhonden zijn ook al nergens te bekennen. Die zitten waarschijnlijk nog aan het avondeten. Voor de verandering hoef ik me eens niet onder handen te laten nemen door zo’n gediplomeerde friemelaar wiens taak het is om stadionbezoekers onzedig te betasten. Om in het gave land van Mark Rutte en Achmed Marcouch ergens op een tribune te mogen plaatsnemen moet de voetballiefhebber zich heel wat laten welgevallen.

Bij alle grote cuptoernooien in Europa ben ik onderhand al weleens live getuige geweest van een wedstrijd. Van de Champions League tot aan de Apeldoorn Cup! Vitesse – AS Roma betekent mijn première in de in het huidige voetbaljaar gestarte Conference League. In nota bene een uitverkochte Gelredome. Een zeldzaamheid. Het komt niet zo vaak voor dat in het Grootste Theater van Gelderland bij voetbalwedstrijden alle plaatsen bezet zijn. Voor veel laatkomers vindt de aftrap waarschijnlijk iets te vroeg plaats. Bij het begin van de wedstrijd zijn er nog veel lege plekken. Langzaamaan stroomt het toch goed vol. Sommige toeschouwers nemen hun plaats pas in als er meer dan een kwartier gevoetbald is.

Op de stemming in het stadion valt absoluut niets aan te merken. Voor Vitesse-begrippen hangt er een prima sfeertje in Gelredome. Er valt ditmaal geen enkele wanklank te bespeuren onder het open dak. Wel vreselijk irritant is dat bij elke Vitesse-aanvalsgolf die in de eerste helft op de Edward Sturing-tribune afrolt, hele hordes die voor mij zitten continu opspringen. Hebben ze nota bene een zitplaats, blijf dan ook zitten! Alleen als er in het begin van het duel op de Zuidtribune een geel rookbommetje wordt ontstoken, moet de speaker de boosdoeners kort vermanend toespreken. Het valt reuze mee met de rookontwikkeling. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat omstanders er last van hebben. Ze noemen tegenwoordig ook alles maar vuurwerk.

Met het vuurwerk óp het veld valt het ook wel mee. Met name Roma verzet geen stap teveel. Het ijverige Vitesse komt met veel meer drive voor de dag dan tijdens het gestaakte duel tegen Sparta, zes dagen eerder. De Arnhemmers missen toch een beetje de klasse om de lanterfantende Romeinen écht pijn te doen. Openda krijgt ‘m er zelfs voor open doel niet in. Tsja, zoiets is tegen Italiaanse ploegen dodelijk. Zoveel kansen geven Italiaanse ploegen doorgaans niet weg. De spaarzame mogelijkheden die ze weggeven, moet je dan wel benutten. Dat laat Vitesse achterwege.

Ik krijg het idee dat de Roma-vedetten het allemaal wel best vinden. Dat ze met een gelijkspel best kunnen leven. Om het dan volgende week in het eigen Stadio Olimpico af te maken. Toch blijven het Italianen, hè. Een van de weinige keren dat ze zich in offensief opzicht een klein beetje inspannen, is het ook meteen raak. Voor Vitesse is het extra wrang dat het die tegengoal op slag van rust incasseert. Een voorsprong vasthouden is Italianen doorgaans wel toevertrouwd. Voor de schoonheidsprijs is bovendien nog nooit een door José Mourinho getrainde ploeg in aanmerking gekomen. Zelfs als doelpuntenmaker Sergio Oliveira ruim tien minuten voor het einde na zijn tweede gele kaart voortijdig mag gaan douchen, komt de zege van AS Roma niet meer in gevaar.

Omdat ik Les 1 uit het handboek van de doorgewinterde stadionbezoeker in de praktijk breng, zit ik aansluitend in no time achter het stuur op weg naar de tweede wedstrijd van de avond. Wie zijn auto altijd strategisch parkeert, is overal snel weg. Zelfs voor parkeren in de buurt van een overdekte evenementenhal in Arnhem-Zuid vormt geen uitzondering op die al jarenlang beproefde strategie. Ik ben het nog niet verleerd. Om vijf over negen sta ik in Apeldoorn-Zuid op sportpark Malkenschoten, waar Apeldoornse Boys en Sportclub Klarenbeek hun onderlinge confrontatie in de vierde klasse F 35 minuten eerder hebben afgetrapt. Zodoende kan ik dus de slotfase van de eerste helft nog zien. Plus de complete tweede helft. Voor wie het wil weten: Klarenbeek zegeviert met 1-3.

Ondanks puntverlies in topper is Robur-topscorer vastbesloten weddenschap te winnen van trainer

In een onderling gevecht met AZC liet Robur et Velocitas zondag na al voortijdig te zorgen voor wat onze oosterburen zo mooi een Vorentscheidung noemen. Bij winst had de koploper in de derde klasse D z’n naaste belager op zeven punten achterstand kunnen zetten. Een domme tegentreffer in blessuretijd kostte de Apeldoorners de zege en houdt de stand aan de kop voorlopig spannend.

Dat het bezoek aan AZC geen ABC’tje zou worden, was vooraf al wel duidelijk. Dat ze hun 0-1 voorsprong niet tot aan het eind vasthielden, mochten de spelers van Robur toch echt zichzelf aanrekenen. Ze hadden de Zutphenaren in de touwen. Het enige dat eraan ontbrak was de definitieve genadeklap. In plaats daarvan liep het roodwitte gezelschap in de extra tijd aan tegen een lucky punch waaruit de gelijkmaker viel.

Gestroomlijnd combinatiespel was nauwelijks mogelijk op de hobbelige grasmat langs de Zutphense spoorbaan. Op de strijdlust van het ensemble uit Kerschoten viel niets aan te merken. Bij hun tot dusverre enige competitienederlaag lieten ze zich tegen WWNA nog op felheid aftroeven. In de topper in Zutphen bewezen ze indien nodig ook bikkelend hun mannetje te staan. Toch volstond het niet om de tegenstander te laten ontsporen. Ook Jeffrey van Amersfoort, die na een enkelblessure weer terug was aan het front, kon het verschil niet maken. “Zij zijn blij met een punt. Wij hadden er drie moeten hebben”, baalde de Robur-topscorer.

Van Amersfoort was weer helemaal uit de knoop nadat hij onlangs tijdens een trainingspartijtje in de veters van een ploeggenoot was blijven haken. “In een duel sprong ik omhoog en landde op zijn voet. Ik had de enkel behoorlijk dik. Die was gekneusd. Daardoor miste ik de wedstrijd tegen Warnsveldse Boys. Vandaag was het goed ingetaped en kon ik weer meedoen.”

Dat hij zijn persoonlijke doelpuntenproductie niet verder kon uitbouwen deerde de 28-jarige Roburiaan minder dan het onnodig weggeven van twee van de drie punten. Een weddenschap die hij heeft afgesloten met zijn trainer wil hij daarentegen hoe dan ook winnen. Bij een totaal van bij elkaar opgeteld 30 goals en assists is Martijn Jongbloed zijn aanvalsleider een nog nader te bepalen tegenprestatie verschuldigd. “Ik sta nu op dertien goals en zes assists”, verklaarde Van Amersfoort nog elf punten verwijderd te zijn van de weddenschap in zijn voordeel te beslissen.

Het puntverlies betekent dan weliswaar even een dompertje, de ambitie van Van Amersfoort om te promoveren naar de tweede klasse blijft loodrecht overeind. “Ik blijf volgend seizoen bij Robur. Ik ben hier ooit begonnen als vijfjarige. Samen met Olaf Kluitenberg. Hij is één van mijn beste vrienden en we willen hier samen iets moois neerzetten.”

De Stentor maandag 7 maart 2022

Dean Bredewolt sleept csv eigenhandig door lastige beginfase heen

Door drie van de vijf goals tegen Bennekom voor zijn rekening te nemen was Lars Huber eens te meer de gevierde man bij csv Apeldoorn. Wanneer Dean Bredewolt er echter niet was geweest had het vooraf als lastig bestempelde uitduel weleens heel anders kunnen aflopen voor de ploeg van trainer Jan Kromkamp.

Zeven dagen eerder vond csv tegen KHC niet het passende antwoord om zich door een Kampense muur heen te voetballen. Met pijnlijk puntverlies tot gevolg. Om koploper DZC ’68 in de nek te kunnen blijven hijgen moest het daarom bij het vooraf als vijfde geklasseerde VV Bennekom koste wat kost een goed resultaat behalen. En daar zag het aanvankelijk niet naar uit. Het was maar goed dat Bredewolt meteen vanaf het eerste fluitsignaal goed bij de les was.

Een week na zijn verlate huldiging tot beste csv’er van het voortijdig afgebroken seizoen 2019-2020 wist de 24-jarige keeper zich andermaal in positieve zin te onderscheiden. In een voor de bezoekers uit Apeldoorn lastige beginfase sleepte Bredewolt zijn ploeg er eigenhandig doorheen. Met enkele belangrijke reddingen hield hij zijn ploeg op de been en voorkwam hij een vroege achterstand.

“Het was even een chaos. Daar moesten we doorheen. Maar ik sta er natuurlijk niet voor niets. Ik wil gewoon de nul houden. Je kunt zeggen dat ik mijn ding in de eerste tien minuten al heb gedaan. Maar ik wil het team niet tekortdoen. Het is wel een teamprestatie. We doen het met z’n allen. We blijven lopen en je weet gewoon dat wijzelf altijd gaan scoren”, liet de als centralist in de meldkamer van een beveiligingsbedrijf werkzame sluitpost het wedstrijdverloop naderhand nog eens rustig de revue passeren.

Het ventje dat door trainer Maikel Amzand op 16-jarige leeftijd bij het Vaassense Vios in het diepe werd gegooid, vindt dat hij sindsdien in velerlei opzichten is gegroeid. “Bij Vios ben ik op mijn zestiende ook al eens speler van het jaar geworden. Ik ben nu 24. Voor een keeper is dat nog steeds jong. Toch heb ik inmiddels al heel wat jaartjes gekeept. Ik sta met heel veel zelfvertrouwen in de goal. Sinds ik bij csv ben, heb ik duidelijk stappen vooruitgezet. Ik heb het gevoel dat ik steeds beter word. Bij DVS ’33 was ik tweede keeper. Als ik ooit nog eens hogerop kom, is voor mij heel belangrijk dat ik bij een club kom waar ik ga spelen. Maar ik zit voorlopig goed. Ik heb het super naar m’n zin bij csv Apeldoorn.”

Vader Arjen, die als voetballer furore maakte bij SV Epe en WHC en al bijna dertig jaar trainer in het amateurvoetbal is, zorgt er wel voor dat zijn zoon met beide benen op de grond blijft. “Mijn moeder voetbalde ook. Zij stond rechtsbuiten. Mijn zusje volleybalt. Ik kom uit een sportieve familie. Mijn vader weet heel goed te zeggen wat er beter kan aan mijn spel. Ik ben nu op een leeftijd om het niveau vast te houden waarop ik zit. Mijn vader is nu bezig aan zijn laatste seizoen als trainer (bij BAS Biddinghuizen, red.). Als hij volgend jaar is gestopt, dan kan hij ook vaker bij mij komen kijken”, geeft Bredewolt junior er blijk van veel waarde te hechten aan de adviezen van zijn voornaamste adviseur en supporter.

Over het doel van de doelman voor het huidige seizoen bestaan weinig misverstanden: met csv Apeldoorn kampioen worden van de eerste klasse D. Om de titelstrijd met DZC ’68 aan het einde van de rit in hun voordeel te beslissen moeten de roodgelen volgens Bredewolt doorgaan waar ze mee bezig zijn. “Er zit bij ons heel veel creativiteit en voetbal in. Het voetbal geeft altijd de doorslag.”

Bij de tegenpartij maakte csv Apeldoorn in elk geval indruk. Bennekom-captain Just Berends, geboren en getogen in Vaassen, was met name in de tweede helft bijna tureluurs geworden van de keren waarop hij het dynamische duo Lars Huber en Patrick Maneschijn langs zich heen zag flitsen. “Normaal krijgen wij de goals niet zo gemakkelijk tegen. Csv heeft echt goeie spelers. Ze weten waar ze moeten lopen en ze weten elkaar goed te vinden”, aldus de 29-jarige centrale verdediger, die alweer tien jaar geleden door zijn toenmalige werkgever Vitesse één seizoen op huurbasis werd gestald bij de profs van AGOVV.

Op Dean Bredewolt kan csv’s technische staf ook komend seizoen bouwen. Voor de beleidsbepalers van de Orderbosclub zal het daarentegen een hele klus worden om adequate vervangers te vinden voor smaakmakers Huber en Maneschijn.

De Stentor maandag 7 maart 2022

Hoge hekken met prikkeldraad

Is het niet vreemd dat in een land waar argeloze pakketbezorgers zomaar worden doodgeslagen, waar drillrappende snotneusjes elkaar met machetes naar het leven staan en in Irakese kampen bivakkerende gezelschapsdames van goedgelovige IS-martelaren worden beschouwd als slachtoffers in plaats van daders, er weleens wat misgaat in een voetbalstadion?

Door alle ophef die nu weer is ontstaan na de onverkwikkelijkheden bij Vitesse – Sparta, ga ik bijna denken dat er in ons gave land nergens misdadiger gedrag wordt vertoond dan langs de lijn. Iedereen voelt zich tegenwoordig maar onveilig. Maar, en dat zal ongetwijfeld aan mijzelf liggen, ik heb me vrijdagavond geen moment onveilig gevoeld in Gelredome. Ik vond het juist heerlijk om na 739 dagen weer eens in levenden lijve een wedstrijd in het betaalde voetbal bij te wonen. Ik verheug me al op Vitesse – AS Roma, waarvoor ik mij ook heb verzekerd van een toegangsbewijs.

Het is helemaal niet zo moeilijk hoor. Wanneer in stadions met van alles en nog wat gegooid wordt, zou ik denken dat het weleens raadzaam kan zijn om een verbod in te stellen op het meenemen van bier of andere dranken de tribune op. Het is maar een suggestie hoor. Als lieden vuurwerk het stadion in willen smokkelen hetzelfde verhaal. Dan moeten er bij de ingangen stewards staan die die gasten wél durven fouilleren en niet van die watjes die zeven kleuren stront schijten wanneer ze oog in oog staan met zo’n lefgozertje met een capuchonnetje op – en de heertjes vervolgens doodleuk binnenlaten. Preventief handelen kan al op voorhand een hoop rottigheid besparen. Maar goed, waarom zullen we in Nederlandse voetbalstadions in vredesnaam makkelijk doen als het ook moeilijk kan?

Vaak wordt er voor het gemak aan voorbij gegaan dat er de afgelopen 40 jaar een complete bedrijfstak is ontstaan rond het fenomeen supportersproblematiek. Hetzelfde gebeurt momenteel rond de opvang van asielzoekers en de hele coronazorg. En nee, ik ben absoluut geen complotdenker. Maar het is allemaal big business. Voor allerlei directeurtjes, managers, vergadertijgers en vooral niet te vergeten leden van speciale voetbaleenheden bij de politie levert het aanhoudende gegooi met plastic bekers en rotjes een aanzienlijke inkomstenbron op. Reken maar dat leden van de elitetroepen van de voetbalpolitie nu al handenwrijvend uitkijken naar hun aanstaande werkvakantie op het WK in Qatar in november. Zulke ordehandhavers hebben er toch zeker helemaal geen belang bij dat er helemaal niets meer gebeurt op en rond de velden.

Dat na de gebeurtenissen in Arnhem vooral Vitesse het moet ontgelden, vind ik volkomen onterecht. Het stoort mij enorm dat clubs en zelfs die Hansworsten bij de KNVB de blaam krijgen voor als het weer eens ergens misgaat. Niets is makkelijker dan tegen het voetbal aan te schoppen, maar vertel mij maar eens sinds wanneer voetbalclubs en sportbonden in Nederland verantwoordelijk zijn voor handhaving van de openbare orde. Het enige sanctiemiddel waarover de clubs en de KNVB beschikken, is het uitvaardigen van stadionverboden. Daarnaast staat het clubs natuurlijk vrij om weer hoge hekken met prikkeldraad voor de tribunes in hun stadions te plaatsen. Zoals in de good old seventies en eighties. Meer kan (en mag) een club of bond helemaal niet doen.

Al die betweterige pappagaaien die clubs of KNVB aansprakelijk willen stellen voor elke scheet die in de buurt van een voetbalstadion wordt gelaten, komen waarschijnlijk zelf zelden of nooit in een stadion. Het roept maar wat. Zonder enige kennis van zaken. Zonder dat ze ooit zelf door de ME uit een stationshal of van een tribune zijn gemept. Afgaande op veel reacties zou ik bijna denken dat die onverbeterlijke hooligans op de loonlijst staan bij clubs. In tegenstelling tot bij sommige clubs in Zuid-Amerika of Zuid- en Oost-Europa is dat voor zover mij bekend in Nederland (nog) helemaal niet aan de orde. Maar ja, wat niet is, kan natuurlijk altijd nog komen.

Als zichzelf Ajax- of Feyenoord-supporter noemende en onder invloed van alles en nog wat verkerende vechtersbazen elkaar tijdens hun wintersportvakanties of aan de Spaanse Costa’s het licht uit de ogen schoppen, dan staat Ajax of Feyenoord daar volledig buiten. Dat veel wijsneuzen desondanks ook bij dit soort excessen wijzen op verantwoordelijkheden van ’s lands meest populaire clubs, zegt meer dan voldoende. Als je zo redeneert, dan kunnen we Ajax en Feyenoord gezien hun enorme fanschares wel verantwoordelijk stellen voor bijna alles dat misgaat in Nederland. Goed beschouwd kunnen we dan ook Mark Rutte wel aansprakelijk gaan stellen voor die misdragingen. Onze alom geliefde minister-president is immers baas van het land. O nee, Mark draagt nooit ergens verantwoording voor. Stom van me.

Betaald Voetbal Organisaties worden nota bene van overheidswege uit al jarenlang verplicht om uit veiligheidsoogpunt enorme bedragen te investeren in het aanstellen van veiligheidscoördinatoren en beveiligingspersoneel, die, wanneer puntje bij paaltje komt, geen enkele wettelijke bevoegdheid hebben om op te treden. Pure geldverspilling. Want wat heeft het voor nut om ergens handhavers neer te zetten die niet (mogen of durven?) handhaven wanneer er gehandhaafd moet worden?

Als het op knokken uitdraait, dan is het overgrote deel van al in het in Nederland te werk gestelde stadionpersoneel totaal ongeschikt om handelend op te treden. En niemand kan die stewards en suppoosten ongelijk geven dat ze niet lukraak ergens tussenspringen met gevaar voor eigen lijf en ledematen. Zelfs die mensen zijn niet zo naïef om voor een onkosten- of vrijwilligersvergoedinkje van 9 euro bruto per uur als boksbal te fungeren van overlast gevende lieden die door de politie structureel ongemoeid worden gelaten.

Een oplossing zou kunnen zijn om penozetypes, uitsmijters en/of sportschooljongens in te schakelen. Je kent ze wel, van die kleerkasten die bij openbare trainingen van het Nederlands elftal in driedelig kostuum met veel bravoure en misbaar schoolkinderen terechtwijzen wanneer die iets te dicht bij een hek staan. Gezien de financiële situatie waarin de meeste voetbalbedrijven verkeren, acht ik onwaarschijnlijk dat zoiets gebeurt. De meeste clubs kunnen zich zulke uitgaven eenvoudigweg niet permitteren. En dan zijn er ook nog van die veiligheidsexperts, die zichzelf voor 500 euro per uur laten inhuren om onzin uit te kramen, die roepen dat een club in plaats van een nieuwe spits het geld beter kan spenderen aan gebakkenluchtverkopers zoals hijzelf. Is het al niet bedenkelijk genoeg dat het nieuwe kabinet van ons gave land een groot aantal ministers telt dat leiding moet geven aan departementen waarvan ze de ins en outs helemaal niet kennen?

Zoek op internet de beelden maar eens op van hoe verhit het er afgelopen weekend in Duitsland aan toeging bij de Bundesligawedstrijd VfB Stuttgart – Borussia Mönchengladbach. De hardhandige wijze waarop leden van een particuliere beveiligingsdienst in het uitvak van de Mercedes-Benz Arena aanhangers van de bezoekende club van de tribune sloegen, grenst bijna aan mishandeling. Buitensporig geweld kan toch ook niet de bedoeling zijn. Als het was toegestaan, kunnen clubs hun stewards dan ook wel gaan bewapenen met volautomatische geweren. Dan schieten ze hun doel nóg meer voorbij. Zoiets lijkt me minstens even onverantwoord als boa’s met pepperspray en gummiknuppels de straat op te sturen.

Wat ik maar wil zeggen is dat Nederlanders in het algemeen en bezoekers van wedstrijden in het betaalde voetbal alles maar normaal moeten vinden. Maar slaat de regelgekte onderhand niet volledig door? De inmiddels afgeschafte coronapassen en het testen voor toegang waren al een afschrikwekkend voorbeeld. En nou heb ik geen juridische achtergrond, maar zijn ook combiregelingen en clubcards niet in strijd met alle denkbare privacyregels? Ik praat aanslagen met plastic bekers niet goed. Absoluut niet. Als het bier blijkbaar zo slecht smaakt dat onverlaten de bekers niet netjes in een afvalbak gooien, dan mag daar best weleens wat strenger tegen opgetreden worden.

Ik kan er uit eigen ervaring over meepraten dat optreden van politie bij wedstrijden in het betaalde voetbal vaak uiterst laakbaar te noemen is. Al meer dan veertig jaar lang. Experts en toetsenbordhelden die alles beter weten zonder te weten waar ze over praten mogen dat met mij oneens zijn. Ik kan met gemak een boek volschrijven over geweldige en gewelddadige ervaringen bij het bezoeken van meer dan 4500 wedstrijden in 42 landen.

Nederlanders zijn uiterst bedreven om alles en iedereen over één kam te scheren. Wee je gebeente wie niet woke is. Voor zulke deugmensen is elke voetbalsupporter per definitie tuig. Een bewering die nergens op slaat, maar wel z’n weerslag heeft. Voetbalsupporters die met een bus naar Volendam afreizen om daar stennis te schoppen, waren waarschijnlijk al ver voor Volendam van de weg afgeplukt. En leg mij in al m’n onbenulligheid eens uit waarom klimaatgekkies die wegen blokkeren niét meteen weggeknuppeld worden door plichtsgetrouwe ME’ers

Dat de politie niet in kaart heeft wie rotzooi trapt bij voetbalwedstrijden, hou alsjeblieft zeg. Wát een gelul. Als boefje van de B-Side van Go Ahead Eagles heb ik in het begin van de jaren ’80 al eens meegewerkt aan een onderzoek van de politie. Ik stond werkelijk versteld van wat de interviewer allemaal van mij wist. En dan praten we over vier decennia geleden, hè. Met de kennis en de communicatiemiddelen en -technieken van nu moet het dan toch zeker helemaal een fluitje van een cent zijn om de rotte appels er tussenuit te filteren. Een kwestie van op een knop of een toets drukken. Meer niet.

Zou burgemeester Depla van Breda, die in het AD vanuit zijn ivoren toren meewarig neerkijkt op het plebs, zelf weleens het slachtoffer zijn geweest van politiegeweld bij een voetbalwedstrijd? Zal hij weleens zonder aanleiding een klap met een wapenstok hebben gehad? Of zouden leden van ordediensten weleens hun bijtgrage hond op hem hebben losgaten? Politici, burgemeesters en politiecommissarissen zijn zelf de ergste hooligans. De onkunde regeert in dit land. Geen daden maar woorden!

Nou maar hopen dat die beruchte Vitesse-hooligans bij de return in Rome geen eeuwenoude fonteinen gaan bekogelen met plastic bekertjes…

© RK

Wachten op het eerste dodelijke slachtoffer van een plastic bekertje

Achter de bal aan (72): Arnhem

Vrijdag 4 maart 2022

Onder normale omstandigheden zou ik waarschijnlijk niet zo gauw een bezoek brengen aan de eredivisiewedstrijd Vitesse – Sparta. Nu met corona, hyperinflatie en oorlog in Oekraïne ga ik toch overstag. Zolang het kan probeer ik de komende tijd zoveel mogelijk wedstrijden live mee te pakken.

Op maandag, vier dagen voor de wedstrijd, heb ik er wel eerst even een mailtje aan gewaagd naar Vitesse. Aangezien de Arnhemse eredivisionist op de website onder het kopje informatie voor supporters vermeldt dat bezoekers bij voorstellingen in Gelredome nog steeds alleen maar toegang krijgen met een geldig coronabewijs en een mondkapje, neem ik contact op met de afdeling Fanservice. Ik had ergens gelezen dat ook Gelredome en de Johan Cruijff Arena gelden als ‘normale’ stadions en bezoekers van voetbalwedstrijden er evenals in gewone, dakloze voetbaltempels met ingang van 25 februari weer zonder allerlei restricties wedstrijden kunnen bezoeken. Dat blijkt ook inderdaad het geval. De sufferds hebben het alleen nog niet aangepast. Deugdelijk personeel is steeds moeilijker te vinden. Ik krijg een compliment voor mijn ‘scherpe ogen’. Ze passen het meteen aan.

Aangezien er geen restricties meer van kracht zijn bestel ik à 12,50 euro online een kaartje. Vak 130. Edward Sturing tribune. Rij 14. Stoel 3. Mijn vaste plek. De verkoop voor niet-seizoenkaarthouders voor Vitesse’s Conference League thuiswedstrijd van 10 maart tegen AS Roma start later. Om me ook daarvan te verzekeren moet ik nog een dagje geduld hebben. Inmiddels heb ik ook een ticket in mijn bezit voor die avondvullende voorstelling met José Mourinho in het Grootste theater van Gelderland.

Mijn laatste bezoek aan een eredivisiewedstrijd dateert van om precies te zijn – hou je vast – 23 februari 2020. Op die bewuste zondag zag ik Vitesse met het dak dicht met 2-1 van PSV verliezen. Welgeteld 739 dagen later mag ik weer. Ik kijk er vooral naar uit om na meer dan twee jaar weer eens een ‘echt’ stadion te mogen betreden. Al lopen de meningen van de liefhebbers er sterk over uiteen of de overdekte evenementenhal in Arnhem-Zuid dat predicaat wel verdient.

Dat de A50 tussen Apeldoorn en Arnhem een aantal vrijdagavonden en -nachten dichtgaat wegens werkzaamheden, daar ondervind ik gelukkig geen hinder van. Op het tijdstip waarop het traject tussen de knooppunten Beekbergen en Waterberg wordt afgesloten, bevind ik mij al lang en breed in Arnhem. Het korte ritje is ditmaal al een belevenis op zich. Ik ben nog maar nauwelijks bij Beekbergen de snelweg opgereden of er komen zeker vijf politieauto’s maar blauwe zwaailichten langs me heen gesjeesd. Het gaat het stapvoets voorwaarts. Kort voor Terlet ontdek ik wat er aan de hand is. Het is dat ik het met eigen ogen zie, anders zou ik het niet geloven. Normale automobilisten vliegen in een vangrail. Of er overheen. De chauffeur die dit oponthoud op de A50 veroorzaakt maakt er helemaal een potje van. De wielen aan de bestuurderskant van zijn voertuig staan op het asfalt. Het voor- en achterwiel aan de andere zijde staan bovenop de vangrail! Hoe iemand z’n auto op zo’n bizarre manier kan parkeren is mij een volslagen raadsel.

Nou ben ik zelf ook niet zo’n held op wielen, maar ik parkeer mijn Ford Focus in de buurt van Gelredome toch beduidend minder omslachtig. Ik begrijp trouwens al die mensen niet die zo gek zijn om voor 10 euries een parkeerkaart te kopen zodat ze hun auto naast het stadion kunnen neerzetten. Voor zo’n bedrag kan ik mij voor aanvang van de wedstrijd te goed doen aan twee voedzame broodjes döner bij Cafetaria West in Malburgen. Omdat ik een beetje op m’n gewicht moet letten, beperk ik me tot één broodje. Ik krijg de smaak meteen weer te pakken.

Vitesse – Sparta staat in het teken van de vrede. Naar aanleiding van de Russische inval in Oekraïne wordt er buiten en in het stadion gecollecteerd voor Giro 555. Op de LED-boarding staan vrede-uitingen. Voordat de wedstrijd begint stellen de spelers van beide ploegen zich op in V-formatie en roept de speaker de toeschouwers op het V-teken te maken. V voor Victory. Het is misschien beter om te zeggen: de W van Waanzin. Het Ernhemse publiek doet braaf wat het opgedragen krijgt. Zou de Russische eigenaar van Vitesse deze spontane actie tegen het oorlogsgeweld ook omarmen?

Wie vooral in het oog springt is Fresia. De presentatrice van ESPNN staat met Mario Been achter een spreekgestoelte voor Vak 130 voor het geven van deskundig commentaar. Als ze niet aan het woord is, moet de jongedame keer op keer naar de tribune om te poseren met fans. Zelf ben ik meer onder de indruk van de support van de meegereisde Sparta-aanhangers in het uitvak. Nadat hun favorieten al vroeg een voorsprong nemen, blijven de Rotterdammers fanatiek achter hun in degradatienood verkerende ploeg staan. Van het spel van Vitesse krijg ik het niet warm. Maar dat kan er ook mee te maken hebben dat de Gelredome-directie besloten heeft het dak open te laten. Is er een keer een goede reden om het verrekte ding te sluiten, laten ze het wagenwijd open staan!

Ook in de tweede helft slaagt het erbarmelijk slechte Vitesse er niet in de achterstand ongedaan te maken. Hoe Openda een penalty mist is illustratief. Scheidsrechter Dieperink geeft de Arnhemmers zelfs nog zeven minuten extra tijd om alsnog een punt veilig te stellen. Dat is duidelijk teveel van het goede. De blessuretijd haalt het eind niet. Eerst komt er vanaf de Zuidtribune een of andere mafklapper het veld op. Niet veel later krijgt keeper Okoye van alles naar zijn hoofd geslingerd. Het is een godswonder dat het Nigeriaanse oermens het overleeft wanneer een plastic flesje of bekertje hem op z’n hoofd raakt. Er is al zoveel ellende op de wereld, en dan krijg je dit.

Indien de overigens uitstekend keepende Sparta-goalie wat minder druk was geweest met tijdrekken, had hij op het bewuste moment waarschijnlijk al in de kleedkamer onder de douche gestaan. Het praat het gedrag van de opgefokte Vitesse-fans geenszins goed, het slachtoffer mag het zich in dit geval ook zelf aanrekenen dat hij als mikpunt fungeert. Maar daar zal elke moraalridder wel anders over denken.

Midden in de blessuretijd besluit Dieperink om het spel stil te leggen en beide ploegen van het veld af te dirigeren. Fluit dan meteen af, zou ik in al mijn onbenulligheid denken. En waar zijn de stadionboa’s wanneer ze moeten optreden? In geen velden of wegen te bekennen dus. Wat dat betreft is er de afgelopen 739 dagen weinig veranderd. Ik wacht er niet op tot de spelers terugkomen. Dat een medewerker van ESPN wordt geraakt door vuurwerk, ontgaat me derhalve. Een teken bovendien dat er niet of slecht gefouilleerd is. Een klassiek gevalletje van nalatigheid en wegkijken. Ruim een half uur later verneem ik na thuiskomst dat de wedstrijd definitief gestaakt is.

Als ik beelden zie van hoe de halve gare die het veld opstormt zomaar voor de neus van de twee koppen grotere Okoye staat te springen en vervolgens doodleuk over een reclamebord klautert zonder dat stewards hem in de kraag vatten, dan zakt me daar de broek vanaf. Wanneer ordehandhavers niet handhaven, blijft het natuurlijk altijd dweilen met de kraan open. Zo gaat het al meer dan 40 jaar in Nederland. En al die hotemetoten die alles beter weten zoals gebruikelijk achteraf schande spreken van wat er is voorgevallen. Maar ja, zolang dames of heren in felgekleurde jassen verzuimen in te grijpen wanneer er een of andere doorgesnoven gek het veld oprent, blijft het een gebed zonder end.

Hoe Okoye het vuurtje opstookt, blijft onbestraft en onbenoemd door alle betweters die er zelf niet bij waren. Terwijl in Oekraïne de bommen vallen, wacht Nederland angstig af totdat er iemand dodelijk getroffen wordt door een plastic bekertje dat van een tribune wordt gegooid.

Heerlijk om zoveel poppenkast na 739 dagen absentie weer eens in het echt te mogen meemaken. Ik kijk al reikhalzend uit naar de volgende keer.

Eindelijk weer zonder allerlei fratsen voetballen kijken

Achter de bal aan (71): Wijdewormer

Woensdag 2 maart 2022

Met een bezoek aan de achtste finale van UEFA Youth League komt er een officieel einde aan mijn persoonlijke boycot van betaalde voetbalclubs. Nu ik na alle coronaellende geen onzinnige fratsen meer hoef uit te halen om ergens naar binnen te mogen, kan ik een begin maken met het inhalen van de schade.

Het is bijna op de dag af twee jaar geleden dat ik de onder-19 van Ajax in hetzelfde toernooi de leeftijdgenoten van Atletico Madrid zag bestrijden. Vijf dagen na die wedstrijd begon het gedonder. Moet je nagaan, destijds kende vrijwel niemand Ernst Kuipers, Hugo de Jonge, Jaap van Dissel, Diederik Gommers, Ab Osterhaus, Marion Koopmans of Sywert van Lienden. Verkopers van gebakken lucht en mondkapjes, die sindsdien zijn uitgegroeid tot BN-ers die eigenlijk geen enkele Nederlander wil kennen.

Nog ergerlijker dan al die adviseurs en oplichters is de tussentijdse prijsstijging van benzine. Een regelrechte aanslag op mijn portemonnee. De Euro95 waarmee ik op 2 maart 2020 daags voor het jeugdduel op De Toekomst over de grens in Elten de tank van mijn Ford Focus vulde, kostte me welgeteld 1,429 euro per liter. Alvorens ik me nu per auto van Apeldoorn naar Wijdewormer begeef om AZ o19 tegen Juventus o19 te zien voetballen, komt een litertje BP Ultimate 98 me te staan op zegge en schrijve 2,269 euro. 84 cent méér! Van de milieuvriendelijke troep die in Nederland als Euro95 wordt verkocht, krijgt mijn Focus spontaan de hik. Die huidige brandstoftarieven mogen we echt met recht grensoverschrijdend noemen. Ja, we leven in een gaaf land.

Omdat de coronamaatregelen van diezelfde meneer mij tot veredeld kluizenaar maakten, is het alweer een poosje geleden dat ik zover van huis ben geweest. Helemaal tot voorbij onze hoofdstad! Het is zowaar weer even wennen om zo’n ‘wereldreis’ te maken. Ook die maximumsnelheden van 100 kilometer vergen enig aanpassingsvermogen. Het zal de CO2-uitstoot best doen afnemen, maar het bevordert de doorstroming niet erg. Omdat tegen enen de ochtendspits al is afgelopen en avondspits nog niet is begonnen, zorgt het niet voor hinderlijke opstoppingen op de Ring van Amsterdam. Op de A7 zit ik wel even te pitten achter het stuur en rijd de afrit Zaandijk pardoes voorbij. Bij Purmerend moet ik derhalve rechtsomkeert maken. Zo verspil ik geheel onnodig weer wat druppels kostbare brandstof.

Gelukkig ben ik ruimschoots op tijd. De aftrap van de partij tussen de hoogste jeugdelftallen van AZ en Juve staat geprogrammeerd om 14.00 uur. Drie kwartier voor aanvang parkeer ik mijn Focus op de parkeerplaats naast het AFAS Trainingscomplex. Het staat al behoorlijk vol. Ik vermoed dat laatkomers weleens problemen kunnen krijgen een vrij plekje te vinden. Op het hek naast de ingang hangt een enorm spandoek waarop met koeienletters ‘Gezondheidscheck’ staat aangegeven. Wie een loopneus had, kreeg tot 25 februari geen toegang tot de thuisbasis van AZ. Coronapassen hoeven sinds vijf dagen niet meer te worden getoond. En ook mondkapjes hinderen voetbalsupporters niet langer meer bij het toejuichen en uitschelden van de helden op het veld.

Iedereen die naar binnen wil mag doorlopen van de drie aanwezige stewards. Met één uitzondering. Ja, je kunt er op wachten natuurlijk. Meer dan twee jaar heb ik dit soort ongein niet aan den lijve mogen ondervinden. Maar uitgerekend mij houdt één van de ordehandhavers staande. Sommige dingen veranderen nooit. Ík moet me weer laten fouilleren! Om de een of andere reden ben ik altijd en overal de pineut. Ik weet niet wat dat is. Terwijl ik toch bij lange na niet aan het profiel voldoe om van etnisch profileren te mogen spreken.

De toegang is gratis. De toestroom groot. Mijn enige voorgaande bezoek aan het AFAS-trainingscomplex, trok bijna vier jaar geleden op een duistere en sfeerloze maandagavond hooguit 200 toeschouwers naar het duel tussen jong AZ en Go Ahead Eagles. Dat zijn er op deze woensdagmiddag heel wat meer. Het kleine tribunetje zit afgeladen vol. Rondom het veld staat het publiek twee rijen dik. Het is maar goed dat toeschouwers geen anderhalve meter afstand meer van elkaar hoeven te houden, anders had een peloton van buitengewone opsporingsambtenaren het terrein moeten ontruimen.

Dat de wedstrijd niet bijster spectaculair verloopt, neem ik op de koop toe. Het is gewoon heerlijk om na al die tijd lekker langs de lijn te mogen staan. Dat het voorjaarszonnetje er nog een aangenaam licht op werpt, is een andere prettige bijkomstigheid. Van het AZ-elftal zullen we in de toekomst ongetwijfeld wel spelers terugzien in de eredivisie of de Keuken Kampioen divisie. Is het niet bij AZ zelf, dan wel bij andere Nederlandse clubs. Of van de Juventus-talenten die in Wijdewormer op het veld staan er ooit één de hoofdmacht van de Bianconeri zal halen, waag ik te betwijfelen. Kopen de Turijnse bazen geen bejaarde Portugees voor 100 miljoen, dan tikken ze wel achteloos 75 miljoen af voor een talentvolle centrale verdediger van Ajax. Met het laten doorstroom van spelers uit de eigen jeugdopleiding scoort de Italiaanse Rekordmeister niet echt.

Gescoord wordt er in de reguliere speeltijd evenmin. Het tactische schaakspel, van wie de winnaar doorgaat naar de kwartfinale van de UEFA Youth League, eindigt doelpuntloos. De penaltyserie die de beslissing moet brengen, laat ik aan me voorbijgaan. Uit verkeerstechnisch- en tactisch oogpunt taai ik tijdig af. Wie met enige vertraging vanaf de parkeerplaats het smalle dijkje opdraait dat naar de toegangsweg tot de A7 leidt, is daar nog niet zo een twee drie weg. Door de drukte voor te zijn rijd ik tegen vieren alweer in Amsterdam op de Ring-Noord. Het is daar wel druk, maar iedereen kan er gewoon doorrijden. De files, die ik had ingecalculeerd, blijven achterwege. Voor het eerst sinds meer dan twee jaar de ergernis van een file te beleven, blijft me dus bespaard.

Alleen bij Hoevelaken staat het verkeer kort vast. Maar ja, bij Hoevelaken staat het verkeer meestal vast. Het mooiste vind ik in zo’n geval die borden waarop staat dat de ‘signalering buiten bedrijf’ is. Terwijl de prachtige matrixborden toch echt aangeven dat er eerst niet harder dan 70 en even verder zelfs maar 50 mag worden gereden. Het zal ongetwijfeld z’n nut hebben. Ik hoop er ooit nog eens achter te komen met wat Rijkswaterstaat tracht te bereiken met het zelf creëren van files.

Enkele uren later ben ik via ESPN live getuige van hoe PSV Go Ahead Eagles de weg naar de bekerfinale dwarsboomt. Er zijn tijden geweest dat ik ook met enige regelmaat in de Adelaarshorst zat. Niet alles wordt weer hetzelfde na corona. Een voordeel van ergens in levenden lijve in een stadion zitten is wel dat je er verstoken blijft van de nietszeggende deskundigheid van Arnold Bruggink en Kees Kwakman.

Nee, er gaat niets boven zelf op de tribune te zitten of – bij voorkeur – te staan. Ik pak daarom de komende weken mee wat ik mee kan pakken. Als carnavalsvierders en/of terugkerende wintersporters de coronacijfers op korte termijn opnieuw laten exploderen, kan het maar zo weer voorbij zijn met de pret. Ik sluit helemaal niets meer uit. En aan het uitbreken van de Derde Wereldoorlog wil ik maar liever helemaal niet denken.