Achter de bal aan (72): Arnhem
Vrijdag 4 maart 2022
Onder normale omstandigheden zou ik waarschijnlijk niet zo gauw een bezoek brengen aan de eredivisiewedstrijd Vitesse – Sparta. Nu met corona, hyperinflatie en oorlog in Oekraïne ga ik toch overstag. Zolang het kan probeer ik de komende tijd zoveel mogelijk wedstrijden live mee te pakken.
Op maandag, vier dagen voor de wedstrijd, heb ik er wel eerst even een mailtje aan gewaagd naar Vitesse. Aangezien de Arnhemse eredivisionist op de website onder het kopje informatie voor supporters vermeldt dat bezoekers bij voorstellingen in Gelredome nog steeds alleen maar toegang krijgen met een geldig coronabewijs en een mondkapje, neem ik contact op met de afdeling Fanservice. Ik had ergens gelezen dat ook Gelredome en de Johan Cruijff Arena gelden als ‘normale’ stadions en bezoekers van voetbalwedstrijden er evenals in gewone, dakloze voetbaltempels met ingang van 25 februari weer zonder allerlei restricties wedstrijden kunnen bezoeken. Dat blijkt ook inderdaad het geval. De sufferds hebben het alleen nog niet aangepast. Deugdelijk personeel is steeds moeilijker te vinden. Ik krijg een compliment voor mijn ‘scherpe ogen’. Ze passen het meteen aan.
Aangezien er geen restricties meer van kracht zijn bestel ik à 12,50 euro online een kaartje. Vak 130. Edward Sturing tribune. Rij 14. Stoel 3. Mijn vaste plek. De verkoop voor niet-seizoenkaarthouders voor Vitesse’s Conference League thuiswedstrijd van 10 maart tegen AS Roma start later. Om me ook daarvan te verzekeren moet ik nog een dagje geduld hebben. Inmiddels heb ik ook een ticket in mijn bezit voor die avondvullende voorstelling met José Mourinho in het Grootste theater van Gelderland.
Mijn laatste bezoek aan een eredivisiewedstrijd dateert van om precies te zijn – hou je vast – 23 februari 2020. Op die bewuste zondag zag ik Vitesse met het dak dicht met 2-1 van PSV verliezen. Welgeteld 739 dagen later mag ik weer. Ik kijk er vooral naar uit om na meer dan twee jaar weer eens een ‘echt’ stadion te mogen betreden. Al lopen de meningen van de liefhebbers er sterk over uiteen of de overdekte evenementenhal in Arnhem-Zuid dat predicaat wel verdient.
Dat de A50 tussen Apeldoorn en Arnhem een aantal vrijdagavonden en -nachten dichtgaat wegens werkzaamheden, daar ondervind ik gelukkig geen hinder van. Op het tijdstip waarop het traject tussen de knooppunten Beekbergen en Waterberg wordt afgesloten, bevind ik mij al lang en breed in Arnhem. Het korte ritje is ditmaal al een belevenis op zich. Ik ben nog maar nauwelijks bij Beekbergen de snelweg opgereden of er komen zeker vijf politieauto’s maar blauwe zwaailichten langs me heen gesjeesd. Het gaat het stapvoets voorwaarts. Kort voor Terlet ontdek ik wat er aan de hand is. Het is dat ik het met eigen ogen zie, anders zou ik het niet geloven. Normale automobilisten vliegen in een vangrail. Of er overheen. De chauffeur die dit oponthoud op de A50 veroorzaakt maakt er helemaal een potje van. De wielen aan de bestuurderskant van zijn voertuig staan op het asfalt. Het voor- en achterwiel aan de andere zijde staan bovenop de vangrail! Hoe iemand z’n auto op zo’n bizarre manier kan parkeren is mij een volslagen raadsel.
Nou ben ik zelf ook niet zo’n held op wielen, maar ik parkeer mijn Ford Focus in de buurt van Gelredome toch beduidend minder omslachtig. Ik begrijp trouwens al die mensen niet die zo gek zijn om voor 10 euries een parkeerkaart te kopen zodat ze hun auto naast het stadion kunnen neerzetten. Voor zo’n bedrag kan ik mij voor aanvang van de wedstrijd te goed doen aan twee voedzame broodjes döner bij Cafetaria West in Malburgen. Omdat ik een beetje op m’n gewicht moet letten, beperk ik me tot één broodje. Ik krijg de smaak meteen weer te pakken.
Vitesse – Sparta staat in het teken van de vrede. Naar aanleiding van de Russische inval in Oekraïne wordt er buiten en in het stadion gecollecteerd voor Giro 555. Op de LED-boarding staan vrede-uitingen. Voordat de wedstrijd begint stellen de spelers van beide ploegen zich op in V-formatie en roept de speaker de toeschouwers op het V-teken te maken. V voor Victory. Het is misschien beter om te zeggen: de W van Waanzin. Het Ernhemse publiek doet braaf wat het opgedragen krijgt. Zou de Russische eigenaar van Vitesse deze spontane actie tegen het oorlogsgeweld ook omarmen?
Wie vooral in het oog springt is Fresia. De presentatrice van ESPNN staat met Mario Been achter een spreekgestoelte voor Vak 130 voor het geven van deskundig commentaar. Als ze niet aan het woord is, moet de jongedame keer op keer naar de tribune om te poseren met fans. Zelf ben ik meer onder de indruk van de support van de meegereisde Sparta-aanhangers in het uitvak. Nadat hun favorieten al vroeg een voorsprong nemen, blijven de Rotterdammers fanatiek achter hun in degradatienood verkerende ploeg staan. Van het spel van Vitesse krijg ik het niet warm. Maar dat kan er ook mee te maken hebben dat de Gelredome-directie besloten heeft het dak open te laten. Is er een keer een goede reden om het verrekte ding te sluiten, laten ze het wagenwijd open staan!
Ook in de tweede helft slaagt het erbarmelijk slechte Vitesse er niet in de achterstand ongedaan te maken. Hoe Openda een penalty mist is illustratief. Scheidsrechter Dieperink geeft de Arnhemmers zelfs nog zeven minuten extra tijd om alsnog een punt veilig te stellen. Dat is duidelijk teveel van het goede. De blessuretijd haalt het eind niet. Eerst komt er vanaf de Zuidtribune een of andere mafklapper het veld op. Niet veel later krijgt keeper Okoye van alles naar zijn hoofd geslingerd. Het is een godswonder dat het Nigeriaanse oermens het overleeft wanneer een plastic flesje of bekertje hem op z’n hoofd raakt. Er is al zoveel ellende op de wereld, en dan krijg je dit.
Indien de overigens uitstekend keepende Sparta-goalie wat minder druk was geweest met tijdrekken, had hij op het bewuste moment waarschijnlijk al in de kleedkamer onder de douche gestaan. Het praat het gedrag van de opgefokte Vitesse-fans geenszins goed, het slachtoffer mag het zich in dit geval ook zelf aanrekenen dat hij als mikpunt fungeert. Maar daar zal elke moraalridder wel anders over denken.
Midden in de blessuretijd besluit Dieperink om het spel stil te leggen en beide ploegen van het veld af te dirigeren. Fluit dan meteen af, zou ik in al mijn onbenulligheid denken. En waar zijn de stadionboa’s wanneer ze moeten optreden? In geen velden of wegen te bekennen dus. Wat dat betreft is er de afgelopen 739 dagen weinig veranderd. Ik wacht er niet op tot de spelers terugkomen. Dat een medewerker van ESPN wordt geraakt door vuurwerk, ontgaat me derhalve. Een teken bovendien dat er niet of slecht gefouilleerd is. Een klassiek gevalletje van nalatigheid en wegkijken. Ruim een half uur later verneem ik na thuiskomst dat de wedstrijd definitief gestaakt is.
Als ik beelden zie van hoe de halve gare die het veld opstormt zomaar voor de neus van de twee koppen grotere Okoye staat te springen en vervolgens doodleuk over een reclamebord klautert zonder dat stewards hem in de kraag vatten, dan zakt me daar de broek vanaf. Wanneer ordehandhavers niet handhaven, blijft het natuurlijk altijd dweilen met de kraan open. Zo gaat het al meer dan 40 jaar in Nederland. En al die hotemetoten die alles beter weten zoals gebruikelijk achteraf schande spreken van wat er is voorgevallen. Maar ja, zolang dames of heren in felgekleurde jassen verzuimen in te grijpen wanneer er een of andere doorgesnoven gek het veld oprent, blijft het een gebed zonder end.
Hoe Okoye het vuurtje opstookt, blijft onbestraft en onbenoemd door alle betweters die er zelf niet bij waren. Terwijl in Oekraïne de bommen vallen, wacht Nederland angstig af totdat er iemand dodelijk getroffen wordt door een plastic bekertje dat van een tribune wordt gegooid.
Heerlijk om zoveel poppenkast na 739 dagen absentie weer eens in het echt te mogen meemaken. Ik kijk al reikhalzend uit naar de volgende keer.