De amateursport in Nederland drijft grotendeels op onbaatzuchtige vrijwilligers. Zoals Betsy van Huizen, de steun en toeverlaat van AGOVV Futsal. Op 75-jarige leeftijd volgt de energieke inwoonster van Gorssel de Apeldoornse zaalvoetballers door het hele land. Bij de thuisduels ontfermt ze zich over de scheidsrechters. “Ik doe het met liefde.”
Voorafgaand aan AGOVV’s belangrijke 4-2 zege tegen HV/Veerhuys nam de bezige bij plaats op de praatstoel. “Ik ben begonnen bij WSV. Na de fusie met PFC ben ik meegegaan naar Futsal Apeldoorn. En nou zijn ‘we’ AGOVV. ‘We’, ja. Ik vind dat je dat er zo moet inzetten. Zaal en veld moeten namelijk één zijn bij AGOVV. Het zou mooi zijn als de leden dat zo zien en dat ze ook bij elkaars wedstrijden komen kijken.”
Na een wat stroeve aanloopperiode krijgt de organisatie van de zaaltak van de club steeds vaster omlijnde vormen, constateert de voormalige zorgmedewerkster tevreden. “Vorig jaar was het soms nog een beetje zoeken van ‘wie doet wat’?’. Nu gaat het echt heel fijn. Iedereen heeft zijn eigen taak. Ik ontvang de scheidsrechters. Met Jeroen de Heus, die de livestreams maakt, ga ik ook mee naar alle uitwedstrijden. Dan zet ik mijn auto op de carpool bij Van der Valk en gaan we naar Vlissingen, Roermond of Leek. Ik ga daar als bestuurslid heen. Maar als Jeroen niet zou gaan, dan zou ik ook niet gaan.”
De talrijke autoritjes vanuit haar woonplaats naar Apeldoorn onderneemt ze met plezier. “Het is vanuit Gorssel 25 minuten rijden. Mijn navigatie zegt wel altijd: denk eraan, flitspaal…”
Van de hoofdmacht een stabiele eredivisionist maken is één van de doelstellingen. Daarbij voorziet de draagster van een gouden KNVB-speld de technische staf graag van advies. “De resultaten kunnen wel iets beter. We gaan voor een plek bij de eerste acht. Onlangs hebben we een nieuwe trainer en een nieuwe manager gekregen. Ook met de trainer klets ik lekker over voetballen. Ik praat met hem over de wedstrijd. Ik zeg dan weleens dat ik het jammer vind dat bepaalde dingen zus en zo zijn gegaan.”
Betsy bekommert zich niet alleen om het eerste team. “Ik ben begonnen om alle veertien zaalvoetbalteams van AGOVV te bezoeken. Voor mezelf wil ik graag weten wie er bij de club spelen en waar de spelers vandaan komen.”
Het voetballen zit haar in het bloed. “Ik heb het thuis met de paplepel ingegoten gekregen. Mijn vader voetbalde zelf bij VV Gorssel. Later was hij er secretaris. Die functie heb ik ook bekleed. Ik was bij Gorssel het eerste vrouwelijke erelid. Toen ik klein was, mocht je als meisje niet voetballen. Anders was ik zelf ook gaan voetballen. Ik heb vroeger wel geturnd.”
Voor het vele vrijwilligerswerk dat ze al decennialang verricht werd Betsy van Huizen in 2020 benoemd tot Lid van de Orde van Oranje Nassau. Mede door persoonlijk leed griep de toekenning van die onderscheiding haar erg aan. “Toen ik dat lintje kreeg, werd ik heel emotioneel. Dat deed me heel erg veel. Mijn dochter is vier jaar geleden overleden. Ik moest daar meteen aan denken toen de burgemeester van Lochem me belde. Dat lintje is bij ons achter in de tuin uitgereikt. Mijn man moest ‘m opspelden. Vanwege corona mocht de burgemeester dat niet zelf doen.”
Wat gas terugnemen komt ondanks haar leeftijd niet in haar op, verklapt Betsy. Zolang ze kan blijft ze zich vol toewijding inspannen voor de medemens en haar zaalvoetballers. “Op 8 november word ik 76. Ik wandel graag en zit thuis regelmatig op de hometrainer. Ik voel me prima, doe alles met heel veel plezier.”
De Stentor maandag 31 oktober 2022