Materiaalman Marco Kamphuis heeft van zijn beroep bij Vitesse zijn hobby gemaakt; Veertien jaar eredivisie-ervaring op de bank bij AGOVV

By | 22 november 2022

Dankzij Marco Kamphuis ontbreekt het de eerste-elftalspelers van AGOVV dit seizoen aan niets. De materiaalman, die van zijn beroep weer zijn hobby maakte, brengt bijna veertien jaar eredivisie-ervaring mee van Vitesse naar Sportpark Berg en Bos.

Wanneer hij zou willen, kan de 52-jarige Apeldoorner een boek schrijven over zijn lotgevallen in ‘Hollywood aan de Rijn’. Kamphuis bewaart onvergetelijke herinneringen aan zijn verblijf bij de Arnhemse eredivisieclub. Tegelijkertijd beleefde hij er tropenjaren. Hij pleegde roofbouw op zichzelf. Bijna dag en nacht stond hij voor zijn werkgever klaar. Lange dagen. Korte nachten. Toen hij begon te kwakkelen met zijn gezondheid en zijn roep om ontlasting geen gehoor vond bij zijn superieuren, verdween het plezier langzaam. “In februari 2021 heb ik m’n contract bij Vitesse ingeleverd.”

Kamphuis ervoer aan den lijve hoe zwaar het werk als materiaalbeheerder bij een bvo is. “Wanneer het eerste aanwezig was, was ik er ook. Op facilitair gebied was ik een verlengstuk van de trainer. Tijdens de trainingen werd ik geacht om op het veld te staan. Ik had alle sleutels in beheer. Ik moest daarnaast de was doen. Omdat ik het op een gegeven moment niet meer alleen af kon, kwam er iemand bij. Er zaten werkdagen bij dat ik om vijf uur ’s ochtends begon en pas om zeven uur ’s avonds klaar was. Ik deed het tweede er ook nog bij. Soms had ik geen enkele dag vrij in de week.”

Hij diende onder dertien verschillende hoofdtrainers. “Ik heb ze zien komen en gaan. Met het nieuwe trainingscomplex werd het sportklimaat top. Er veranderde echter veel meer. Zo kwam het kantoorpersoneel van Gelredome naar Papendal. Je dacht dat alles zo korter bij elkaar kwam. In werkelijkheid werd de afstand juist groter. Er was sprake van ‘boven’ en ‘beneden’.”

“Het werk was hartstikke boeiend. Ik heb het met plezier gedaan. Maar als je geen waardering krijgt, houdt het op. De wil van de teammanager was wet. Daar viel niet tegenaan te vechten. Zulke mensen hadden echt geen flauw idee van wat ik deed. Terwijl mijn verhouding met de spelers top was. Als afscheid kreeg ik op het trainingsveld een hand. Dat was het. Het was echt te triest voor woorden”, klinkt het enigszins mistroostig.

Kamphuis verdient inmiddels zijn brood als vrachtwagenchauffeur bij een wasserij uit Klarenbeek. Naar uitduels van AGOVV in Oldebroek of Lelystad hoeft hij geen dertien materiaalkisten en een massagetafel mee te sjouwen. Logistieke operaties voor een Europa League-wedstrijd van Vitesse in Moskou tegen het Anzhi Makhachkala van Guus Hiddink en Samuel Eto’o behoren definitief tot het verleden. Ook hoeft hij zich niet meer te bekommeren om ‘speciale wensen’ van vedetten als Wilfried Bony. Spelers van AGOVV houden er minder extravagante neigingen op na dan de eredivisietopscorer van het seizoen 2012-2013. Voor de Ivoriaan moest de materiaalman elke wedstrijd drie paar handschoenen klaarleggen: één paar voor tijdens de warming-up, één paar voor de eerste helft en één paar voor de tweede helft.

AGOVV trekt nu profijt van zijn ervaring. “Nadat ik stopte bij Vitesse ben ik benaderd door Feyenoord, maar dan zou ik weer in dezelfde rompslomp terechtkomen. Feitelijk doe ik bij AGOVV hetzelfde als bij Vitesse. Alleen is het veel minder omvangrijk en ben ik er alleen op de zaterdagen. Het verschil is dat er hier geen spanning op staat. AGOVV zit weer in de lift. Misschien kan ik in de toekomst nog wel meer voor de club betekenen. Ik heb links en rechts nog wel wat contacten in de voetballerij.”

De Stentor maandag 21 november 2022

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *