Maandelijkse archieven: april 2023

Toekomstig assistent-trainer blijft ook in zijn laatste seizoen trefzeker; Goal van Joren Waardenburg kan blamage WSV niet voorkomen

Een flets WSV blameerde zich tegen Berghem Sport. Door te verzuimden een vroege voorsprong verder uit te bouwen lieten de Apeldoorners de hekkensluiter in leven. Met twee tegentreffers in de slotminuten kreeg het voor die nalatigheid ondubbelzinnig de rekening gepresenteerd.

Meteen nadat de Brabanders vanaf elf meter de leiding hadden genomen bracht trainer Jordy Vakkert zijn uit voorzorg langs de kant gehouden spits Dylan de Bruin alsnog binnen de lijnen. De wissel kwam te laat. De met hamstringklachten kampende topscorer kon in de extra tijd het verschil niet meer maken. Zodoende bleef WSV met lege handen en het nodige chagrijn achter.

Ook Joren Waardenburg moest na afloop even slikken. “Vanaf de eerste minuut zat het er niet in. De omstandigheden speelden een rol. De wind was echt een factor. Toch moeten we eerst naar onszelf kijken. Als collectief hebben we gefaald. We willen heel veel, maar vandaag was het echt de ondergrens. Dat gebeurt ons niet vaak”, schudde De Bruins vervanger, na een kwartier de maker van de openingsgoal, mistroostig het hoofd bij zijn wedstrijdanalyse.

De doelpuntenmaker is bezig aan zijn laatste maanden als speler van de hoofdmacht van de eersteklasser. Samen met Erwin Snijder, de huidige trainer van WSV’s JO13, gaat Waardenburg het komend seizoen de nieuwe hoofdtrainer Richard Karrenbelt assisteren.

“Vanuit trainersperspectief zat er wel wat aan te komen. Er speelt altijd wel wat. Alleen weet je nooit wanneer zo’n moment komt. Ik ben al twaalf jaar jeugdtrainer geweest. Ik ben 32. Omdat ik wat ouder word, word ik wel wat minder als voetballer. Maar ik zeg je heel eerlijk dat de beslissing om te stoppen met voetballen een van de moeilijkste beslissingen is geweest die ik de afgelopen jaren heb moeten nemen”, geeft de toekomstige assistent-trainer te kennen dat hij met een gevoel van weemoed naar zijn afscheid als actief voetballer toeleeft.

Nadat hij in oktober 2019 een dubbele beenbreuk opliep in een wedstrijd tegen Schalkhaar, knokte de als video-analist bij de jeugdacademie van PEC Zwolle werkzame WSV’er zich weer helemaal terug. Wanneer de trainer hem nodig heeft, staat Waardenburg er. In de spits of erachter, hij pikt zijn goaltjes altijd wel mee.

In zijn laatste seizoen ziet Waardenburg in zichzelf meer als enkel een stand-in voor Dylan de Bruin. Trainer Vakkert kan het duo ook heel goed samen de wei insturen om wanorde teweeg te brengen in vijandelijke defensies, meent de oudste van het tweetal. “Dat zag je vorige week. Toen speelde ik samen met Dylan. Dat gaat best. Als er 38 voorzetten komen, dan heb je wel wat aan mij. Met mijn lengte en power heb ik wel m’n waarde. Dat heb ik ook wel bewezen. In al die jaren heb ik heel wat goals gemaakt. Ook heel belangrijke goals.”

Op hoe hij als trainer zou hebben gereageerd op het magere optreden tegen Berghem Sport, wilde Waardenburg niet zeggen. Voorlopig maakt hij zich nog meer dan verdienstelijk als voetballer, zo stelde hij met zijn doelpunt nog maar eens treffend onder bewijs.

De Stentor maandag 3 april 2023

Dynamo-spelverdeler wanhoopt niet na verloren vijfsetter tegen Orion; Wijze raad van Ron Jans biedt Joris Berkhout houvast

Dynamo-coach Redbad Strikwerda was duidelijk in zijn oordeel. Het was eenvoudigweg niet goed genoeg geweest wat zijn ploeg zaterdagavond tegen Orion deed. De ondermaatse aanvalscijfers in drie van de vijf sets lagen ten grondslag aan de nederlaag en maakten Dynamo’s uitgangspositie op plaatsing voor de play-off finale er niet beter op.

In plaats van de verliezende finalist van vorig jaar op een grotere achterstand te zetten aan kop van de kampioenspoule stond de landskampioen de Doetinchemse rivaal toe qua punten op gelijke hoogte te komen. Het viel daarom wel te verklaren waarom de stemming in het verliezerskamp in aansluiting op de enerverende vijfsetter (15-25, 25-20, 25-23, 16-25, 12-15) behoorlijk in mineur was.

Joris Berkhout besefte dat Dynamo had nagelaten de poort naar de beslissende reeks wedstrijden om de landstitel verder te openen. “De nederlaag is zuur, maar het is niet zo dat we achterstaan. Zij zijn gelijk met ons gekomen. Wij willen die finale halen. Het motiveert ontzettend om de laatste puntjes op de i te zetten. Daar gaan we volle bak voor”, wees de spelverdeler erop dat één verloren slag geenszins een verloren oorlog betekent.

Wanhopen doet de 23-jarige aanvoerder allerminst. Wijze raad van uitgerekend de trainer van voetbalclub FC Twente biedt hem persoonlijk houvast om onzekerheden het hoofd te bieden, zo verklapt hij. “Ik had het gevoel dat ik geen natuurlijke aanvoerder ben. Toen hij hier in december was bij het Dynamo Sportcafé ben ik naar Ron Jans toegestapt en heb ik hem gevraagd hoe hij zoiets aanpakt. Hij zei: wees de beste versie van jezelf. Ook in het boek van basketbalcoach Ton Boot dat ik gelezen heb, zitten zulke wijze lessen. Er staat in dat je moet proberen crisissituaties vroegtijdig te herkennen.”

Tegen Orion verzuimde Dynamo daarin, stelde Berkhout. “De sets waarin we onze aanval op orde hadden, wonnen we. Als wij op ons best zijn, winnen we van iedereen. Maar het is en blijft een jong team. Het is té wisselvallig bij ons, terwijl Orion juist constant is. In die vijfde set pakten we meteen een mini-break. Door één serie kwamen we op achterstand en moesten we jagen. Dat was killing.”

Voor de laatste twee speelronden zijn allerlei scenario’s denkbaar. Met inbegrip van Houdini-acts waarmee het bijna kansloze Dynamo een jaar geleden de eindstrijd binnenglipte. Om zeker te zijn ditmaal op eigen kracht in de finale te komen moet de titelverdediger de afsluitende duels winnen: op Paaszaterdag in Groningen bij Lycurgus en een week later in eigen hal tegen SSS. Met tussendoor op Tweede Paasdag ook nog de bekerfinale in Den Bosch in het verschiet – eveneens tegen Lycurgus – breken de weken van de waarheid aan voor Berkhout en consorten.

De Stentor maandag 3 april 2023

AGOVV Futsal pakt laatste strohalm met zege op hekkensluiter Den Haag

In een wedstrijd van buigen of barsten bogen de zaalvoetballers van AGOVV wel, maar barstten ze niet tegen ZVV Den Haag. In sporthal Mheenpark speelden de Apeldoorners de rode lantaarndrager pas in de slotminuten naar een 5-2 nederlaag. Een cruciale zege, die het geloof op verlenging van het eredivisieschap weer wat doet toenemen.

AGOVV Futsal pakte een laatste strohalm. Bij verlies was het eredivisieschap aan een flinterdun draadje komen te hangen en had het er somber uitgezien voor de Blauwen. Pas in de slotfase namen ze definitief afstand van de al nagenoeg zekere degradant uit de Residentie. Halverwege de wedstrijd gingen de Hagenaars nota bene nog met 1-2 leiding. Aangezien een overwinning bittere noodzaak was speelde AGOVV Futsal in de fase die volgde vooral tegen zichzelf en tegen de klok.

De 2-2 viel weliswaar al redelijk vlot – een eigen doelpunt nota bene –, de alles verlossende 3-2 viel relatief laat. Met nog drie minuten en 55 seconden op de klok brak Joey Jejanan de ban. En hoe. Met een enorme uithaal van rechts in de linkerbovenhoek. Aanvoerder Rachid Boughalab maakte aansluitend met twee treffers een definitief einde aan alle onzekerheid voor de Apeldoornse eredivisionist.

“We komen heel snel op voorsprong. Daarna laten we het weer lopen. In de rust is gezegd dat we vooral de rust moesten bewaren. Zoals Yasin Erdal vaak aangeeft worden wedstrijden in de zaal vaak in de laatste minuten beslist. We hebben onszelf eindelijk beloond. Dit was iets wat al lang in de lucht hing. Je kunt wel leuk voetballen, maar het draait wel om de punten. We moeten nu de koppies rechthouden. Er is nog niks gespeeld”, sprak de maker van de bevrijdende derde goal na afloop.

Over zijn aanstaande overstap naar ZVV Ede, die hij na dit seizoen samen met Jean Matitaputty maakt, wilde Jejanan niets kwijt. “Daar wil ik niet over praten. Ik wil het eerst hier goed afmaken.”

Over de kansen van AGOVV Futsal over het behoud van de eredivisiestatus was hij uitgesprokener. “Ik ben er heilig van overtuigd dat we er inblijven.”

Destentor.nl zaterdag 1 april 2023

Erik van der Schaaf hoopt eindelijk een landstitel aan zijn erelijst toe te voegen

De nationale beker won hij al met twee verschillende clubs. Drie keer heette de verliezend finalist… Draisma Dynamo! Wat hem als speler van zowel Orion als van Lycurgus niét lukte, wil Erik van der Schaaf in Apeldoornse dienst wél voor elkaar krijgen. Met Draisma Dynamo hoopt de 29-jarige passer/loper eindelijk een landstitel aan zijn persoonlijke erelijst toe te voegen.
 
Met zijn komst bracht de routinier een welkome dosis ervaring mee naar Apeldoorn. De oud-speler van Zaanstad, Orion, Lycurgus en Sliedrecht Sport voegt stabiliteit en rust toe aan Strikwerda’s ‘jeugdplusteam’. Toeval of niet, maar zonder de absente nieuwkomer ging Draisma Dynamo op zondag 12 maart kansloos onderuit in Doetinchem. Al wil de bescheiden inwoner van Den Haag zijn inbreng zelf niet overwaarderen. “Ze kunnen het ook prima zonder mij hoor. Vanwege een studiereis met m’n werk kon ik er helaas niet bij zijn tegen Orion. Dat stond al langer vast.”
 
Omdat het tenue met het nummer 22 op zich liet wachten, debuteerde Van der Schaaf voor zijn nieuwe club in het shirt dat toebehoorde aan de geblesseerde Tijmen Laane. Meer last had hij van de fysieke achterstand waarmee hij in januari zijn opwachting maakte in de Draisma Dynamo Arena.
 
“Dat viel wel even tegen, ja. Ik had een poosje niets gedaan. Het is moeilijk te bevatten dat je in zo’n korte periode zó achteruit kan gaan. In het begin deed het pijn wanneer ik een bal sloeg. Inmiddels niet meer. Het goede gevoel kwam vanzelf weer terug. Toch duurde dat wel bijna een maand. Ik kreeg ook last van m’n bovenbeen. In combinatie met dat m’n onderrug vastzat. Dat had te maken met overbelasting. Waarschijnlijk was er sprake van een verrekking. Ook dat is hersteld”, spreekt Van der Schaaf de hoop uit dat hij in de beslissende fase van het seizoen in het volle bezit van zijn krachten is.
 
Het begon voor hem ooit als klein jochie in Diemen, de plaats waar hij opgroeide. Omdat zijn vader en zijn broer er volleybalden ging de jongste Van der Schaaf ook aan de slag bij Smashing ’72. Ondanks zijn geringe lengte (1,90 meter met schoenen aan…) groeide hij sindsdien uit tot een volwaardig eredivisie-volleyballer. Zijn eerste kennismaking met Redbad Strikwerda, zijn huidige coach, dateert uit hun gezamenlijke tijd bij Orion. “In mijn eerste seizoen bij Orion was Goran Aleksov trainer. In het tweede jaar kwam Redbad. Ik heb er echt van genoten om met hem te werken. Redbads visie op het volleybalspelletje sluit aan bij mijn eigen visie. Als jij ervoor wilt gaan, wil hij je daarbij aan alle kanten helpen. Hij is daarin wat pro-actiever dan andere trainers”, is Van der Schaaf duidelijk in zijn oordeel over zijn trainer.
 
In Zaanstad, waar hij zijn eredivisiedebuut beleefde, switchte de toenmalige diagonaalspeler naar de passer/loper positie. Bij zijn overstap van Orion naar Lycurgus in het seizoen 2018-2019 volgde een kortstondig experiment als libero. “Lycurgus gaf me daar alle ruimte voor, maar door blessures speelde ik de eerste maanden toch als passer/loper. Daar heb ik het wel lastig mee gehad. De tweede helft van het seizoen speelde ik wel als libero. Vooral de topwedstrijden waren hartstikke leuk. Over het algemeen heb je als libero toch wat minder te doen. Ik werd in die rol niet tot het maximale gedreven en kon er m’n energie moeilijk in kwijt”, verklaart hij dat zijn persoonlijke voorkeur toch meer uitgaat naar een rol als passer/loper.
 
Als libero werd hij in 2019 met Lycurgus bijna landskampioen, maar niet helemaal… In de misschien wel meest controversiële ontknoping in de geschiedenis van het Nederlandse clubvolleybal verpestte uitgerekend zijn oude club Orion op het allerlaatste moment het Groningse feest. “Dat was het jaar met die beslissende wedstrijd in de play-off finale met die ene bal die duidelijk uitviel maar ingegeven werd… Ik heb in die drie jaar bij Lycurgus genoeg finales gespeeld. Alleen met de landstitel lukte het steeds net niet.”
 
De ‘hoofdprijs’ lijkt Van der Schaaf al wel te hebben gewonnen op maatschappelijk vlak. “Ik wilde altijd iets doen met computers. Ik heb m’n bachelor informatica. Ik ben iets gaan zoeken in de securitykant en werk nu al een aantal jaren bij Computest Security in Zoetermeer. Wij testen applicaties en geven advies. Mijn officiële titel is security specialist. Ze noemen het ook wel ethical hacker. Als je het zo noemt, dan klinkt het wat spannender.”
 
De afstand vanaf het kantoor van zijn werkgever in Zoetermeer vormt geen belemmering om meermaals in de week op te draven in de Draisma Dynamo Arena. “Ik heb een heel goede werkgever. Ik werk fulltime. Veertig uur in de week. Daarom heb ik er zeker wel over nagedacht of dat te combineren viel met volleyballen in Apeldoorn. Als het voor een heel jaar was geweest, had ik het waarschijnlijk niet gedaan”, legt de pendelaar uit.
 
Na ruim drie maanden voelt Van der Schaaf zich desondanks al prima ingeburgerd bij Draisma Dynamo. “Ik heb altijd wel contact gehouden met Redbad. Nadat hij mij belde om te vragen of we eens konden praten, waren we snel rond. De groep en trainers trokken mij erg aan. De meeste spelers kende ik wel. Bij Zaanstad heb ik Yannick Bak zelfs nog training gegeven. Joris Berkhout ken ik ook uit die hoek. Vanaf moment één ben ik heel fijn opgevangen.”
 
Hij sluit zeker niet uit ook komend seizoen voor Draisma Dynamo te blijven volleyballen. Al moet er dan wel iets bedacht worden om het woon-werkverkeer minder inspannend te maken. “Ik ga erover in gesprek met het bestuur. Als ik blijf, zal ik wel moeten verhuizen. Dat hoeft dan niet per se in Apeldoorn te zijn. Ik ben erover aan het nadenken.”
 
Eerst wil hij echter het huidige volleybaljaar tot een goed einde te brengen. In de beslissende fase van het seizoen is Van der Schaaf met Draisma Dynamo nog op twee fronten actief. De dubbel ligt voor het grijpen. Een bekerfinale winnen mét Draisma Dynamo – en niet zoals in 2017 (met Orion) of 2020 en 2021 (met Lycurgus) tégen Draisma Dynamo – zou een bijzondere hattrick opleveren. En dan bestaat er uiteraard ook de kans op de enige prijs die nog op zijn conduitestaat ontbreekt: het landskampioenschap.
 
Erik van der Schaaf heeft er zin in. “In zo’n bekerfinale gaat het er alleen maar om dat je ‘m wint. Doe dat maar eens met de druk die er opstaat. Persoonlijk vind ik dat wel mooi. Ik laat me niet zo snel gek maken. Iedereen wil een prijs winnen. De tripple gaat helaas niet meer lukken. Bij die wedstrijd tegen Lycurgus deed ik nog niet mee, maar zat ik wel op de tribune. De dubbel winnen, kan. Al ligt het dit seizoen allemaal helemaal heel dicht bij elkaar. Het is in jaren niet zo spannend geweest.”
 
Wat zijn meest memorabele volleybalmoment is? “Die wedstrijd die wij met Lycurgus wonnen, maar uiteindelijk niét wonnen, blijft me altijd bij. Maar hetzelfde geldt voor de eerste keer dat ik de beker won. Of als ik binnenkort voor het eerst kampioen word. Daar doe je het voor, voor dat soort wedstrijden.”

Draismadynamo.nl zaterdag 1 april 2023 / Foto Wout van Zoeren

Apeldoorner Alpay Yuzgec terug bij nationaal zaalvoetbalteam Turkije

Na bijna vijf jaar afwezigheid keert Alpay Yuzgec terug in de selectie van het nationale zaalvoetbalteam van Turkije. De Apeldoornse keeper, die eerst op Goede Vrijdag met zijn club ZVV Ede de bekerfinale speelt, is door de Turkse bondscoach opgeroepen voor een trainingsstage in eigen land en een vierlandentoernooi in het Kroatië.

Eind 2017 maakte de destijds voor WSV uitkomende Yuzgec in Moldavië al zijn interlanddebuut. Aansluitend raakte hij buiten beeld van de Turkse keuzeheren. Zijn hernieuwde uitverkiezing stemt de inmiddels 25-jarige doelman blij en trots.

De geboren en getogen Apeldoorner begint verwachtingsvol aan het nieuwe avontuur. “Ik ben in maart al gevraagd, maar dat ging vanwege de aardbeving in Turkije niet door. Ik ben toen wel meteen in de groepsapp gezet. Ik vlieg 8 april naar Turkije. Van daaruit vliegen we op 12 april naar Zagreb. Vijf jaar is lang geleden. Ik heb in de tussentijd stappen gemaakt en hoop dat ik de bondscoach kan laten zien dat ik me ontwikkeld heb. In de toekomst met Turkije meedoen aan een EK of WK zou heel mooi zijn. Dat is het hoogste wat je als zaalvoetballer kan bereiken.”

De fervente Besiktas-supporter volgt zijn hart. “Ik werk in de zorg. Als ZZP’er ben ik flexibel. Nu met de ramadan zorgt het ook voor afleiding. Ik word vader en heb pas een huis gekocht. Het zijn drukke tijden. Wel mis ik met wellicht de kampioenswedstrijd met Ede tegen Winsum, maar Turkije is nummer één.”

Yuzgec werd eigenlijk op vrijdag 7 april al in Turkije verwacht. Vanwege de Nederlandse bekerfinale stapt hij pas een dag nadien op het vliegtuig. Met de ambitieuze eerstedivisionist uit Ede begint hij in Rotterdam weliswaar als underdog aan de eindstrijd tegen FC Eindhoven, kansloos acht hij zijn ploeg zeker niet. “Eindhoven is favoriet, wij zijn de underdog. Het kan alle kanten opgaan. Wij gaan voor de winst. We hebben die beker al met één hand vast. Het leeft enorm. Ik heb al veel berichten gehad van mensen die komen kijken. Ook uit Apeldoorn. Er gaan een paar bussen mee naar Rotterdam.”

Destentor.nl donderdag 30 maart 2023