Bij het onlangs gehouden wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen was de vermeende achtergestelde positie van ons aller Oranje Leeuwinnen ten opzichte van hun mannelijke collega’s als vanouds een geliefd gespreksonderwerp aan alle talkshowtafels. Elk toernooi waaraan onze nationale voetbalheldinnen deelnemen, is het hetzelfde verhaal. Allerlei lieden die zichzelf veel te serieus nemen voelen zich bij zulke gelegenheden weer geroepen om te benadrukken hoe slecht die arme meiden wel niet beloond worden voor hun opofferingen voor volk en vaderland.
Het is hartstikke leuk voor de Oranjevrouwen dat ze het tot de kwartfinales schopten. Een uitstekende prestatie. Maar we moeten vooral niet doen alsof de speelsters van ons nationale voetbalteam hulpbehoevend zijn. Nee, niemand hoeft medelijden te hebben met de dames. RTL Nieuws becijferde dat het bereiken van de laatste acht op het WK elke speelster uit de Oranje-selectie meer dan 80.000 euro opleverde. Toch een leuk zakcentje voor het spelen van vijf wedstrijden, lijkt me.
Begrijp me vooral niet verkeerd, niets dan lof voor de voetballende dames. Het zij ze van harte gegund. Maar laten we het voor de verandering ook eens hebben over volleyballende dames. Vreemd genoeg hoor ik verongelijkte deskundigen op tv nooit hun ongenoegen spuien over de fooien waarmee ’s lands beste volleybalsters genoegen moeten nemen voor hun sportieve inspanningen.
Nou, neem gerust van mij aan dat eredivisievolleybalsters er zowel qua aandacht als verdiensten bekaaid afkomen ten opzichte van onze alom geprezen stervoetbalsters. Terwijl de Nederlandse volleybalsters nota bene al Europees kampioen waren toen het vrouwenvoetbal in ons polderparadijs nog in de kinderschoenen stond. Bovendien bestaat er al veel langer een eredivisie volleybal voor vrouwen dan een eredivisie voetbal voor vrouwen. En alsof het nog niet genoeg is, maken volleybalsters op het hoogste niveau in ons land ook nog eens veel méér trainingsuren dan welke voetbalster ook.
En tóch staat er beduidend mínder tegenover. Een reiskostenvergoedinkje, een warme maaltijd na de training en soms, voor de meest gepriviligeerden, een door een club of sponsor ter beschikking gestelde lease-auto. Daarmee houdt het vaak wel op. Is dat niet vreselijk onrechtvaardig?
Hetzelfde geld feitelijk voor de mannen. Een doorsnee-eredivisievolleyballer kan in Nederland niet leven van zijn sport. Naar verluidt verdient Oranje Leeuwin Lieke Martens bij haar club Paris Saint-Germain in haar eentje bijna twee keer zoveel als de complete jaarbegroting van de Stichting Topvolleybal Dynamo! Ik durf er wel een weddenschap bij BetCity op af te sluiten dat daar met de komst van het gokbedrijf als naamgever van de eredivisie in het volleybal niet veel verandering in gaat komen.
Nogmaals, alle respect voor de Oranje Leeuwinnen. Die moeten gewoon lekker blijven voetballen zonder zich constant druk te maken over allerlei triviale randzaken. Maar hebben niet ook volleybalsters en volleyballers het volste recht om méér te krijgen voor alle tijd en energie die zij in hun sport investeren? Of verdienen ze dat soms niet?
Rob Kruitbosch
Magazine Businessclub Dynamo najaar 2023