Edvin Svärd heeft het prima naar z’n zin in Nederland. Toch maakt de 24-jarige Zweed er geen geheim van dat hij in de nabije toekomst ooit nog eens in een sterkere Europese competitie dan de eredivisie hoopt te volleyballen. Het komende seizoen wil de libero met Draisma Dynamo echter eerst zijn persoonlijke erelijst van wat meer glans voorzien.
Na twee seizoenen SSS noemt de 1,86 meter lange Zweedse international zijn overgang naar Apeldoorn een logische vervolgstap in zijn carrière. “Bij Draisma Dynamo gaat het er wat professioneler aan toe. Alle spelers streven hetzelfde na. Iedereen wil beter worden. Het niveau op de trainingen ligt ook hoger. Trainer Redbad Strikwerda en ook Freek de Weijer wijzen me erop dat het altijd beter kan. They are really pushing me. Zoiets kan je beter drie keer te vaak gezegd worden, dan helemaal niet”, vindt de Scandinavische nieuwkomer het stimulerend dat hij geen moment de kans krijgt om te verslappen.
Bij zijn eerste station in de eredivisie ging het er wat vrijblijvender aan toe, geeft Svärd te kennen. Al zal er geen kwaad woord over zijn vorige club over de lippen komen. Hij zal zijn periode in Barneveldse dienst altijd blijven koesteren. “Iedereen was altijd heel behulpzaam. Ik ben er heel goed opgevangen. Er is bij SSS een activiteitencommissie. Zij organiseerden van alles. Zo leer je de mensen kennen. Er heerst een echt familiegevoel. Ik heb er nog steeds heel veel contacten”, kijkt hij met warme gevoelens terug op zijn verblijf in het dorp van Jan van Schaffelaar.
Dat het SSS de afgelopen twee seizoenen sportief voor de wind ging, speelde natuurlijk ook een rol. “We hebben allerlei records gebroken. We hebben afgelopen seizoen zelfs heel lang bovenaan gestaan in de eredivisie. Daar was iedereen in het dorp trots op”, verklaart de import-Barnevelder blij te zijn dat hij zijn steentje mocht bijdragen aan de opmars van de Green Army.
Zijn allerlaatste optreden in het SSS-shirt op 15 april jl. tegen zijn toekomstige club riep daarentegen her en der wat tegenstrijdige gevoelens op. “SSS wilde zo goed mogelijk afsluiten. Draisma Dynamo moest winnen om de finale te halen. Omdat ik al rond was met Dynamo, wilde ik natuurlijk graag dat zij kampioen zouden worden. In Barneveld vroegen enkele mensen zich daarom af of ik wel m’n best zou doen. In de wedstrijd ging Paul van der Ven, de trainer, na een fout van mij flink tekeer. Dat was de enige keer dat hij ooit tegen me gescholden heeft. Dat was wel een beetje een raar einde aan het seizoen. Maar verder bestaan er absoluut geen hard feelings hoor.”
Saillant detail is trouwens dat Edvin Svärd tot overeenstemming kwam met de Barneveldse club nadat hij twee jaar eerder uitgerekend in Apeldoorn met het Zweedse nationale team een EK-kwalificatieduel afwerkte. “We speelden tegen Nederland. Anderhalf uur na afloop ben ik in het Van der Valk hotel rondgekomen met SSS”, blikt de Zweedse international terug op het moment waarop hij zijn overgang naar het buitenland bezegelde.
Aanpassingsproblemen kende Svärd sinds zijn komst naar Nederland nauwelijks. Hooguit aan ‘koud’ lunchen met brood moest hij wennen. En aan de ‘recht voor z’n raap-mentaliteit’. “In Zweden zijn mensen wat meer op zichzelf. Nederlanders zijn opener, wat directer. Jullie zeggen wat je denkt. Mijn moeder zegt dat ik zelf ook veel meer ben gaan praten sinds ik in Nederland volleybal”, lacht hij.
Ook in de Draisma Dynamo Arena is hij goed opgevangen, zegt Svärd. De eerste indrukken zijn ronduit positief. De concurrentiestrijd met Niels Lipke, de andere libero in de selectie van Draisma Dynamo, stuwt beiden naar een hoger niveau. “Dat is goed voor ons allebei. Het is zeker niet zo dat ik hoop dat hij het slecht doet. We steunen elkaar waar het kan.”
Hoewel de vierkamp om Champions League-kwalificatie afgelopen weekend voor Draisma Dynamo niet naar wens verliep, noemt Svärd de trip naar Oostenrijk wel een leerzame ervaring. “Zo’n reis naar Innsbruck is natuurlijk wel wat anders dan een uitwedstrijd in Zevenhuizen. In alle drie de wedstrijden hadden we kansen om te winnen. Als we zo hadden gespeeld als in de Supercup tegen Lycurgus, dan waren we verder gekomen. Daar ben ik van overtuigd. Zo groot waren de verschillen niet. Onze tegenstanders waren efficiënter. Wij misten het vermogen om de wedstrijden te killen”, meent de libero, die zelf vanwege een lichte lichamelijke ongesteldheid het tweede en derde duel aan zich voorbij moest laten gaan.
Van dat de bijna 900 kilometer lange reis naar Tirol met mini-busjes werd afgelegd, werd de Zweed niet koud of warm. In zijn eigen land was hij bij verre uitwedstrijden niet anders gewend. “Met Falkenberg zaten we bij onze verste uitwedstrijd 9,5 uur in de bus. Dan moesten we helemaal naar het noorden van het land. En omdat ons bestuur op hotelkosten wilde besparen, gingen we dan na afloop van de wedstrijd meteen weer terug…”
De nieuwkomer vindt niet dat door het mislopen van de kwalificatie voor de groepsfase het seizoen voor Draisma Dynamo alweer voorbij is voordat het goed en wel begonnen is. “Er valt nog genoeg te winnen voor ons. Hoe meer wedstrijden je op niveau speelt, hoe beter dat is voor het team. Nu we de Champions League niet gehaald hebben, moeten we daarom maar zorgen dat we zes wedstrijden voor de CEV Cup kunnen spelen”, spreekt hij de hoop uit om het Europese avontuur een etage lager nog maar wat te rekken.
Met Draisma Dynamo zet Svärd vol in op zowel de landstitel als de nationale beker. Beide titels ontbreken nog op zijn cv. Hij schat in dat de landskampioen bij de titelverdediging de meeste tegenstand gaat ondervinden uit Groningen en Doetinchem. “Ik denk dat het zal gaan tussen de traditionele Top-3. Van een ploeg als Limax denk ik dat ze nog niet goed genoeg zijn. Ik verwacht dat Lycurgus, Orion en wijzelf consistenter zijn.”
Draismadynamo.nl vrijdag 3 november 2023 / Foto Wout van Zoeren