Zijn neef Rik gebruikte Draisma Dynamo als springplank naar het buitenland. Gijs van Solkema bewandelt juist de omgekeerde weg. Na zes jaar in buitenland is de 25-jarige spelverdeler blij om dit seizoen weer in de eredivisie te volleyballen.
Ondanks zijn relatief jonge leeftijd heeft de setter al een heel volleyballeven achter de rug. Na omzwervingen bij het Duitse SVG Lüneburg, IBB Polonia London en het Tsjechische Kladno Voleijbal gaat de Fries de komende maanden in het shirt van Draisma Dynamo op zoek naar zichzelf en probeert hij naast de sport zijn voldoening te halen uit ogenschijnlijk alledaagse dingen, zoals boodschappen doen voor zijn nieuwe huisgenoten Duco Krook en Yannick Bak.
“Ik sluit zeker niet uit dat ik ooit nog eens naar het buitenland ga. Na twee seizoenen in Tsjechië wilde ik wat anders en ontstond het idee om weer terug te gaan naar Nederland. Wanneer je acht maanden per jaar weg bent en ook in de zomer vanwege het Nederlands team niet eens twee weken kan bepalen wat je zelf wilt doen, dan krijg je weinig tijd om een sociale kring op te bouwen. Dat heb ik de afgelopen jaren wel gemist. Ik heb daarom voor mezelf op een rijtje gezet van wat ik wil, wat ik mis en wat ik zoek”, legt Van Solkema uit dat hij de komende maanden meer hoopt te vinden dan enkel nieuw volleybalgeluk.
Vreemd is het niet dat zijn leven al sinds zijn kindheid in het teken staat van de volleybalsport. De familie Van Solkema telt nogal wat leden die zich aan het net behoorlijk wisten en weten te onderscheiden. Oom Arno haalde zelfs Oranje, vader Gertjan verdedigde de kleuren van VC Sneek. Zijn zus Wies verdeelt in de Topdivisie A het spel bij Veracles, broer Toon speelt als passer/loper bij eerstedivsionist Donitas. En dan zijn er nog zijn neven: voormalig Draisma Dynamo diagonaal Rik timmert tegenwoordig aan de weg bij Parma in de Italiaanse Serie A3, diens broer Luuk is actief bij het Luxemburgse Diekirch.
In 2021, toen ze allebei in de hoogste Tsjechische speelklasse actief waren, speelden de neven Van Solkema met hun respectievelijke clubs Kladno en Usti tegen elkaar. “Dat was wel grappig, ja. Mijn vader en oom zijn wezen kijken. Die hebben er een weekendje Tsjechië van gemaakt.” Het lijkt de oudste van de twee leuk om in de toekomst nog eens met zijn familielid samen te spelen. “In het Talentteam zaten we al eens één seizoen samen in een team.”
In navolging van zijn oom, in de jaren ’90 een middenaanvaller van formaat, werd Gijs de tweede Van Solkema die zijn opwachting maakte in het nationale team. “In mijn tweede jaar in Lüneburg werd Roberto Piazza bondscoach. Hij haalde mij erbij. Ik stond direct in de basis. Bij het OKT en het EK speelde ik. Ik had dat niet perse verwacht”, weet Van Solkema nu dat hij door op 19-jarige leeftijd naar de Bundesliga te verkassen de juiste sportieve keuze maakte.
In het landelijke Lüneburg viel alles op z’n plek. In het noorden van Duitsland kreeg het Nederlandse talent alle gelegenheid om zijn kwaliteiten te ontplooien. “Lüneburg is een heel warme club met hele trouwe fans. Het voelde echt als een familie. We hadden ook een goede coach. Voor mij was het echt de beste stap. Lüneburg was qua niveau een stuk beter dan wat er in Nederland was. En dan die beleving… Die is echt een stuk intenser dan bij ons. We speelden in een klein halletje. Officieel mochten er van de brandweer 800 toeschouwers naar binnen. Bij wedstrijden zaten er soms wel 1100”, veert de voormalige Lüneburger Zuspieler op wanneer hij over het enthousiasme van de fans spreekt.
De keerzijde van de medaille leerde de man uit Sneek eveneens kennen. Zo bewaart hij aan zijn kortstondige verblijf bij IBB Polonia London minder goede herinneringen. “Vanwege corona zat Londen zwaar in lockdown. Ik ben er hooguit vier weken geweest. Ik tekende al laat. Een dag later vloog ik meteen met de ploeg naar Italië. De dag daarna speelde ik al mee tegen Trentino met Nimir Abdel-Aziz. Ik heb twee wedstrijden voor de Champions League meegedaan. Voor de volgende wedstrijden zaten we in Polen en kreeg ik corona. Als enige. Ik kon daarom niet mee. Ik heb daar tien dagen in quarantaine gezeten. Ik zat er echt helemaal in m’n eentje. Er was verder helemaal niemand”, leerde de patiënt het begrip ‘alleen op de wereld’ in de praktijk kennen.
Na zijn terugkeer in Nederland viel hij afgelopen zomer buiten de boot bij de ‘Lange Mannen’. Voor de Volleyball Nations League en het EK gaf bondscoach Piazza de voorkeur aan het duo Wessel Keemink en Sil Meijs om het spel bij Oranje te verdelen. “Dat is de keuze die gemaakt is. Daar heb ik weinig controle over. Desondanks heb ik met het NextGen-team best een leuke zomer gehad. Met Redbad Strikwerda en Arjan Taaij als trainers. Ik had daarnaast eindelijk eens wat meer ruimte voor sociale contacten”, vond hij zodoende naast inspanning welkome tijd voor ontspanning.
Naast de studie bedrijfskunde waaraan hij een aantal jaren geleden begon aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, startte Van Solkema op sportief vlak inmiddels een praktijkopleiding aan ‘Redbads volleybalhogeschool’ in Apeldoorn. De Fries kon het direct goed vinden met zijn nieuwe trainer. “We klikten vanaf de eerste weken meteen goed.” Een prijs heeft de laatst vastgelegde speler uit de Draisma Dynamo-selectie zelfs al op zak. “De Supercup is voor mij de eerste prijs die ik ooit gewonnen heb.”
Het blijft daar wat de 1,93 meter lange spelverdeler betreft dit seizoen niet bij. Van Solkema heeft nadrukkelijk zijn zinnen gezet op de landstitel en de nationale beker. Samen met zijn ‘concullega’ Freek de Weijer neemt hij het heft daarbij in handen. “Ik heb een goede verstandhouding met Freek. Met Redbad als trainer weet je dat je allebei aan spelen toekomt. Voor de Supercup speelde ik niet, maar kwam ik er aantal keren in om te serveren. Zo leverde ik toch m’n bijdrage aan de overwinning. Tot nu spelen we goed in de side-out. Als het er ook serverend goed uitkomt, wordt het voor elk team moeilijk om van ons te winnen”, maakt Gijs van Solkema duidelijk dat hij zeker niet naar Apeldoorn is gekomen om een bijrol te vervullen.
Hoe hij invulling aan zijn leven gaat geven naast het volleybal wil de student bedrijfskunde de komende maanden voor zichzelf ontdekken. “Ik doe nu een studie Bedrijfskunde op de Open Universiteit. Dat gebeurt volledig digitaal. Ik kan het in m’n eigen tijd en tempo doen. De studie is breed. Je kan er alle kanten mee op. Ik weet van mezelf wat mijn menselijke kwaliteiten zijn en wat ik daar eventueel mee kan doen. Een sportcarrière opent daarnaast ook deuren. De deur om weer in het buitenland te gaan volleyballen is niet potdicht. Mijn insteek voor nu is echter om lekker in Nederland te zijn. Het gaat erom wat mij gelukkig maakt. Hier kan ik ook serieus met volleybal bezig zijn en het beste uit mezelf halen.”
Draismadynamo.nl dinsdag 14 november 2023 / Foto Wout van Zoeren