Achter de bal aan (94): Velbert
Zaterdag 10 februari 2024
Ik kan in een weekend waarin er bij ons in het dorp vanwege carnaval geen competitievoetbal is natuurlijk thuis blijven zitten. In plaats daarvan neem ik de gelegenheid te baat om twee van de drie clubs waar ik nog niet geweest ben in de Regionalliga West maar eens met een bezoek te vereren. Dat trekt me meer dan een IJsselderby zonder uitsupporters.
De weersvooruitzichten zien er veelbelovend uit. Vandaar dat ik het er even na tienen maar op waag. Ik ga er voor de goede orde maar vanuit dat de Polizei bij haast voorjaarsachtige omstandigheden wel wat zinvollers te doen heeft dan Nederlandse automobilisten op winterbanden te controleren. Die heb ik namelijk niet onder de auto zitten…
Het is alweer een poosje geleden dat ik me met de auto verder over de Oostgrens heb gewaagd dan Emmerich of Kleve. Met de drukte valt het op deze zaterdagochtend wel mee. De gesteldheid van het wegdek van de A3 laat daarentegen wel wat te wensen over. Tussen Hünxe en Oberhausen mag weleens wat aan het asfalt worden gedaan. Gaten en hobbels doen me denken aan de autopista in Cuba halverwege de jaren ’90. Tussen Bottrop en die stad in de buurt van Holzwickede waar ik als Schalke-supporter het liefst met een grote boog omheen rijd is sprake van een Vollsperrung. Maar goed dus dat ik dat ik de andere kant op moet. Richting Düsseldorf kan ik wel redelijk goed doorrijden.
Velbert, mijn bestemming voor vandaag, heb ik al eens eerder bezocht. In augustus 2015 om precies te zijn. Achteenhalf jaar geleden alweer. Ik zag de plaatselijke SSVg destijds aantreden tegen het beloftenteam van de 1. FC Köln. In – wat toen heette – de Christopeit Sport Arena. Vier jaar geleden verhuisde de club naar een nieuw stadion(netje). Dat kreeg aanvankelijk – heel toepasselijk – de naam Stadion Velbert. Om dat te bedenken zal vast en zeker een duur reclamebureau ingehuurd zijn. Vorig jaar werd het nieuwe onderkomen van de blauwwitten omgedoopt tot IMS-Arena. Duitsers noemen zelfs een materiaalhok al arena en koppelen dat dan aan een sponsornaam.
Met Google Maps als wegwijzer arriveer ik ruimschoots voor de aftrap ter plekke. Die routeplanners zijn toch een verdraaid handige uitvinding. Als je het goed beschouwt is het een knappe prestatie dat ik voordat die dingen waren uitgevonden de weg naar allerlei stadions in binnen- en buitenland ook altijd al wist te vinden. Het leek soms wel of ik een ingebouwde navigatie in m’n hoofd had. Want als ik ooit ergens een keer geweest ben, dan rijd ik er bij een volgende gelegenheid zo weer naartoe.
Wanneer ik rond tien voor een mijn Ford Focus op de ruime parkeerplaats aan de Industriestrasse parkeer, staat er 158,7 kilometer op de teller. Ondanks dat de aftrap pas zeventig minuten later plaatsvindt, staan er al behoorlijk wat auto’s. Het ziet er allemaal heel netjes uit. Zowel het 3.000 toeschouwers bevattende stadionnetje als de velden eromheen maken een keurig onderhouden indruk. De omgeving, een monotoon bedrijventerrein aan de rand van de stad, werkt wat minder uitnodigend.
Een tribunekaartje (zitten) voor het duel tegen de reserves van Fortuna Düsseldorf kost maar liefst 17 euro. Behoorlijk aan de prijs voor een wedstrijdje in de op drie na hoogste speelklasse, vind ik. Ik opteer daarom voor een staanplaatsticket van 9 euro. Die staanplaatsen bevinden zich op de galerij, zoals ik het maar noem, tussen het vol met etende en drinkende Velbertenaren gevulde clubrestaurant en de zittribune. Omdat de kaartcontrole nogal te wensen overlaat en de dienstdoende stewards er vooral voor de vorm en de show staan, kan ik met m’n staanplaatskaartje ‘gewoon’ gaan zitten. Dat doe ik echter pas nadat ik eerst een heerlijke Bratwurst naar binnen heb gewerkt.
De braadworsten in de IMS-Arena, te koop voor 3 euro per stuk, kunnen de vergelijking met worsten in elk willekeurig Bundesligastadion moeiteloos doorstaan. De ‘hoofdmaaltijd’ – het voetbal – is van een iets mindere kwaliteit. De SSVg bewijst dat het niet voor niets Tabellenletzte in de Regionalliga West is. De beloften van de tweedeligaclub uit de nabijgelegen Landeshauptstadt walsen met liefst 5-0 over het machteloze ensemble uit Velbert heen. De ruim 750 toeschouwers kijken gelaten toe hoe hun favorieten zich naar de slachtbank laten leiden. Supporters van de SSVg Velbert zijn duidelijk niet zo verwend.
Ik bekijk de wedstrijd van vlak achter de dug-outs. Aanvankelijk zelfs lekker in het zonnetje. Het is toch altijd weer hoogst vermakelijk hoe die trainers in Duitsland langs de lijn tekeergaan. Wat een malloten. Beide heren staan als bezetenen te schreeuwen en te commanderen. Het is maar goed dat ze niet bij de NPO werkzaam zijn. Anders liepen de spelers gillend weg! Duitse voetballers pikken het getier en geblèr gewoon. ‘Weiter, weiter, weiter…’
Na afloop kost het weinig moeite om snel weer weg te komen. Vastlopend verkeer en files komen na afloop van voetbalwedstrijden in Velbert niet zo gauw voor. Voor vertrek uit Apeldoorn heb ik via Booking.com een hotel geboekt in Ratingen, een twintigtal kilometers verderop. De route er naartoe voert via allerlei binnenwegen. Via een weg met nogal wat pieken en dalen. Hoogst opmerkelijk voor het vlakke Ruhrgebied. Vanaf het hotel is het ruim een half uur rijden naar Köln. In het Rheinenergie Sportpark ga ik zondag wedstrijden van de U19 en U21 van der effzeh bekijken.
Voor zover bekend hoef ik vooraf geen lijst met m’n persoonlijke gegevens door te geven aan de burgemeester, zoals meneer König van Deventer had verlangd van die 200 PEC Zwolle-supporters die aanvankelijk wel bij de IJsselderby aanwezig mochten zijn. Als ik PEC Zwolle-supporter was geweest, was ik ook thuisgebleven! Maar goed, privacy-wetgeving is in Nederland blijkbaar niet van toepassing zodra het om voetbalsupporters gaat…