Voor WSV kwam de 4-1 overwinning tegen Voorwaarts als geroepen. Na een serie van vijf wedstrijden zonder driepunters kon de Apeldoornse eersteklasser wel weer een succesje gebruiken.
Tot aan zondagmiddag wist WSV wist in 2024 nog geen enkele competitiewedstrijd in winst om te zetten. De laatste overwinning dateerde alweer van 3 december, 2-1 thuis tegen Woezik. Aansluitend volgde een serie van vijf duels waarin in Huissen enkel RKHVV een punt kon worden afgesnoept. Tegen SDC Putten, csv Apeldoorn, DTS ’35 en De Bataven viel er niets te halen. Al mag als verzachtende omstandigheid misschien wel worden aangevoerd dat het stuk voor stuk opponenten uit de actuele Top-6 betrof die de Apeldoorners de punten afhandig maakten
Om de ‘veilige’ achtste plaats niet uit het zicht te laten verdwijnen was een zege op Voorwaarts bittere noodzaak. “Het was wel nodig, ja. Die punten zijn heel belangrijk. Het frustrerende was dat we in de meeste wedstrijden best wel goed voetbalden. Het is dan wel fijn dat je nu na een kwartier al met 2-0 voorstaat. Die tegengoal kort voor tijd mag eigenlijk niet vallen. We staan niet goed en die bal valt er tussenin”, maalde WSV-captain Mitchel Telnekes echter niet zozeer om de late tegentreffer.
De centrale verdediger en zijn medestrijders in de WSV-defensie beleefden een relatief rustige middag. WSV had de wedstrijd op een zonovergoten Voorwaarts al halverwege de eerste helft in de knip. Na de openingsgoal van Mike de Beer en een eigen doelpunt van Koen de Hullu betekende een rode kaart voor Patrick ter Mate feitelijk al de definitieve genadeklap voor de slap gestarte bezoekers uit Twello. De Voorwaarts-goalie voorkwam weliswaar dat De Beer al na achttien minuten de 3-0 kon scoren, maar deed dat niet helemaal conform de regels. Keeperstrainer Daan Huiskamp, die als gevolg daarvan onder de lat moest bij de bezoekers, had al enkele minuten na zijn entree het nakijken op een inzet van Dani Schaufeli: 3-0.
Vanaf dat moment beperkte het overgebleven Twellose tiental zich hoofdzakelijk tot tegenhouden. In die opzet slaagde het redelijk. In de tweede helft hoefde Huiskamp slechts één keer de bal uit het net te halen. Kort voor tijd mocht Bruce Schotman zowaar de spreekwoordelijke eer nog redden. De enkelblessure waarmee Jorrel Herboldt, die de Apeldoornse club aan het einde van het seizoen verruilt voor het Edese DTS ’35, halverwege het tweede bedrijf uitviel deed WSV meer pijn. De wijze waarop de middenvelder na het laatste fluitsignaal naar de kleedkamer strompelde, beloofde weinig goeds.
Met nog negen duels voor de boeg is WSV weliswaar verre van veilig, maar hoeft het volgens trainer Richard Karrenbelt niet meer te vrezen voor rechtstreekse degradatie. “Kijkend naar de uitslagen van gisteren wisten we al dat we bij winst in principe niet meer naar de onderste twee hoeft te kijken aldus Karrenbelt. “Zaterdag moeten we naar Dronten, voor mij kampioenskandidaat nummer één. Thuis hebben we ze verslagen. Misschien dat we nog een plannetje kunnen bedenken om dat weer te doen.”
Aanvoerder Telnekes betreurt het aanstaande vertrek van zijn trainer naar Staphorst. “We hebben vier of vijf jaar Jordy Vakkert als trainer gehad. Dan denk je dat de komst van Richard voor de lange termijn is, maar gaat hij naar één jaar alweer weg. Nu moeten we ons weer gaan aanpassen aan een andere trainer. Dat heb ik hem ook gezegd. Maar ik gun het hem wel. Staphorst is een mooie club voor hem”, kijkt de 28-jarige verdediger uit naar de samenwerking met Karrenbelts opvolger Ronald Tulen, die tegen Voorwaarts als toeschouwer aanwezig was.
In tegenstelling tot Herboldt en keeper Largo Karrenbelt (DVS ’33) blijft Telnekes de Apeldoornse eersteklasser trouw. “Ik heb bijgetekend”, zet Telnekes een teken door zijn verblijf bij WSV met in elk geval één extra jaar te verlengen.
De Stentor maandag 4 maart 2024