Vandaag 24 jaar geleden
De indrukwekkende ‘relgeschiedenis’ van Feyenoord en Tottenham Hotspur krijgt in 1992 geen vervolg. Na 1974 en 1983 gaan Rotterdam-Zuid en Noord-London elkaar niet voor een derde keer met grof geweld te lijf op de tribunes van De Kuip.
Ik maak de Europese klassieker mee vanaf Vak H, aan dezelfde kant van het Feyenoordstadion waar ook de Spurs-aanhang plaatsneemt. De tweeduizend Engelsen zijn met een dertigtal bussen vanuit Calais naar de Maasstad gereisd. In tegenstelling tot de vorige gelegenheden slaagt de Rotterdamse politie er ditmaal wel in beide supportersgroepen van elkaar gescheiden te houden. De aankomst van het konvooi wordt slechts ‘ontsierd’ door scheldkanonnades en omhooggestoken middelvingers over en weer.
De sfeer in bomvolle Kuip is fantastisch. Housemuziek en meedeiners van Rotterdamse Henkie, Lisa Stansfield en de onvermijdelijke Gerard Cox brengen de stemming er al voor aanvang goed in. Desondanks weet het Londense legioen in de Vakken F en G deze herrie met zekere regelmaat te overstemmen. Het afsteken van tientallen Bengaalse fakkels in Feyenoordvakken werpt evenzeer een bijzondere gloed over de uitpuilende tribunes.
Het wordt een heerlijke voetbalavond. Die, Rotterdamse Henkie en Gerard Cox even buiten beschouwing gelaten, zonder wanklank verloopt. De treffer waarmee Kiprich Feyenoord de zege schenkt werkt in dat kader ongetwijfeld preventief. De supporters van beide clubs gaan elkaar alleen vocaal te lijf. En hoe. Betere concerten maak je in Nederland niet vaak mee, echt om van te smullen.
4 maart 1992 Feyenoord – Tottenham Hotspur
I was there…