De waanzin van de Belgische voetbalwet

By | 13 maart 2016

Vandaag 12 jaar geleden

Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand die ooit eens voetbalwedstrijd in La Louvière bijwoont er nadien nog eens terugkomt… Meer dan 300 kilometer rijden om de plaatselijke RAA Louviéroise, nota bene de winnaar van de Beker van België van 2003, een geweldige zaadpot tegen Lierse SK te zien afwerken, zoiets doe je eens, maar daarna nooit meer.
De thuisblijvers krijgen op 13 maart 2004 groot gelijk. Boven op elkaar gepakt staat het toch al niet bepaald in het aftandse Tivoli stadion. Op de staangedeelten hoeft niemand in te schikken of zijn buurman in de nek te hijgen. Een duizendje of vier, dan heb je het wel gehad. De La Louvière-aanhang laat alle bagger nochtans gelaten over zich heen komen. Ze zijn blijkbaar met weinig tevreden. Haast onderdanig ondergaan ze de kwellingen die zich voor hun ogen voltrekken.
Opwinding ontstaat er pas tegen het einde van de wedstrijd. Ofwel een kennismaking met de waanzin van de Belgische voetbalwet. Als Lierse SK een minuut of acht voor tijd scoort, is de maat vol voor veel RAAL-supporters. Ze willen weg, maar ze mogen niet. Het Tivoli verlaten gaat zo maar niet. De suppoosten moeten op bevel van hogerhand de stadionuitgangen hermetisch gesloten houden tot ná het eindsignaal. Stewards werpen een menselijke muur op voor de uitgang en beletten dat de toeschouwers die wegwillen naar huis kunnen. De gemoederen lopen hoog op bij het hek. Het leken me allemaal zulke rustige en gemoedelijke mensen, maar de schijn bedriegt. Nou kan ik ze eerlijk gezegd ook geen ongelijk geven dat ze boos worden.
Het opperhoofd van de stewards geeft aanvankelijk geen krimp en attendeert op het reglement van orde waaraan hij zich dient te houden. De woedende supporters interesseert het geen reet wat die bepalingen precies inhouden. Zij hebben er genoeg van en willen naar moeders. Ze gaan net zo lang tekeer totdat de klootviolen die het hek dichthouden onder de druk bezwijken. De sleutel gaat in het slot, de mensen mogen naar buiten. En het is maar goed ook dat de stewards nageven, want anders had ik die brave burgers ertoe in staat geacht zich desnoods met geweld een weg langs de clowns te banen. Met hun belachelijke actie creëren de ordebewaarders de onrust zelf. Iets dat in Belgische voetbalstadions helaas niet ongebruikelijk is.

13 maart 2004 La Louvière – Lierse SK

I was there…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *