Vandaag 3 jaar geleden
Zuid-België. Noord-Frankrijk. Ik zou er eerlijk gezegd niet willen wonen. Bij het paradijs op aarde stel ik me iets anders voor. Troosteloosheid troef. Tristesse op bijna elke straathoek. Zichtbare armoede. Op nauwelijks drie uurtjes rijden van thuis. Vergeleken bij Valenciennes durf ik zelfs Apeldoorn een bruisende stad te noemen. Bienvenue chez les Ch’tis…
Met neven Huub en Tom waag ik me in de ‘jungle’. Zo kan ik me ter plekke vergewissen van alle vooroordelen waar de briljante rolprent over Noord-Frankrijk en haar bewoners van Dany Boon de spot mee drijft. Het voordeel van het bezoeken van een thuiswedstrijd van de Valenciennes Football Club is dat we niet langer in Valenciennes hoeven te vertoeven dan noodzakelijk en dat we meteen naar afloop weer in de auto kunnen stappen om terug te keren naar de geciviliseerde wereld.
Het in 2011 in gebruik genomen Stade du Hainaut (het Henegouwen stadion) bevindt zich op een steenworp afstand van waar de oude thuishaven van VAFC, het Stade Nungesser, stond. Een verbetering is het zeer zeker, kan ik uit eigen ervaring beoordelen. Want ook naar het oude stadion zijn we al eens met z’n drietjes geweest. In 2007. Al was stadion misschien een iets te riante benaming. Ik kan de oude bak beter een ratjetoe van vier totaal van elkaar afwijkende tribunes noemen. Het was al even vervallen als de buurt waarin het ligt. Sfeervol was het wel. Op de Tribune Pouille beleefden we een genoeglijke avond bij een wedstrijd tegen Toulouse. Tussen de boys en girls van de lokale harde kern.
De nieuwe arena lijkt wel van de buitenkant wel een beetje op een ruimteschip dat is geland op de plaatselijke Avenue des Sports. De opzichtige glazen voorgevel en de zilverkleurige kap die de tribunes van buiten omhullen geven het iets futuristisch. Iets steriels ook. Zo’n 25.000 voetballiefhebbers vinden er over twee ringen een plekje. Op kleurrijke rode zitjes. Het is dat de bezoekende supporters uit Saint Etienne goed bij stem zijn en vanuit hun hoek flink wat decibellen produceren, anders zou het een stille avond zijn geweest. Les Stéphanois overstemmen het thuispubliek ruimschoots.
Binnen de witte kalklijnen maken Rouge et Blanc en les Verts er een kleurloos schouwspel van. Geen van beide ploegen slaagt erin te scoren. Het lukt zelfs Pierre-Emerick Aubameyang niet, dan nog uitkomend voor Saint Etienne, alvorens voor een verkeerde club te kiezen.
12 april 2013 VAFC – AS Saint Etienne
I was there…